Bilinmeyen Numara | BxB [+18] (Slow Update)

13 ⋄ Odamdaki Anılar

Bölüm ithafı my_liliosa

İyi okumalar!

Emirhan'dan;

Gözlerimi araladığımda bulunduğum oda karanlıktı, lacivert bir renk paleti hakimdi. Pencereyi kapatan, bazı yerleri yırtık dantel perdenin arkasından çok ince ve soluk bir ay ışığı odaya girse de hakimiyet kuramamıştı.

Uyuşmuş gözlerimi araladığımda saat sabaha doğru beş gibiydi. Elime alıp kontrol ettiğim kırık ekranı kapatıp aldığım yere, komodinin dibine bıraktım.

Uyku sersemliği ile yüzüm buruşurken muhtemelen üstümden attığım çarşaf yüzünden üşümüş bedenim yanıyordu. Yine de pek ciddi bir şeye benzemiyordu ve sıcak tutarsam düzelmeliydi.

Yani umarım.

Doğrulmaya çalıştığım esnada tutulan belimden bir küt sesi gelirken yüzümü buruşturdum, bayağı tutulmuştum. Başımı eğip sağımda kalan duvara yaslayacağım esnada gözüme ilişen beyazlık ile yerimde sıçradım.

Dün yaptığım şeyler aklıma dolarken vücudumdaki kan yanaklarıma hücum etmeye başladı, sikeyim, ben ne yaptım?

Kurumuş ve duvara iyice yapışmış meni izlerine baktım umutsuzca. Suyla falan çıkarmayı deneyebilirdim en fazla.

Utançla gözlerimi kırpıştırırken ne yapmam gerektiğini düşündüm. Uzun zaman sonra nedense bayağı iyi uyumuştum, inanın yattığım odayı ve yatağı görseydiniz yıllardır nasıl burada durduğumu sorgulardınız, hafifçe esneyerek kalktım. Ben uyurken bacaklarımdan tamamen sıyrılmış ve şansıma sperm değmemiş kırışık pantolonu düzgünce alıp katladım. Üstümdeki kırışık tişörtü de çıkarıp dizlerime inmiş boxerı düzelttim. Gıcırdayan yataktan ses çıkarmamak için bir savaş verdiğim mücadeleyi kazanarak ayaklandım ve kapıya kulağımı yasladım. Yaklaşık beş dakika sonra kapının gıcırdayarak aralanmasını, ardından sertçe geri kapanmasını ve dışarıdan kilitlenmesini -sürekli dinlediğim için bunu ayırt edebiliyordum- sakince dinledim.

Onun evden ayrıldığından emin olduktan sonra kullanılmayan ve en son kendimi kestiğim, o şarkıcı kız ile mesajlaştığım, hafif kirli fayanslarla bakışıyordum. Kapıyı arkamdan kapatıp bir fıskiye ve musluktan ibaret olan, camları kırıldığı için çıkartmış olduğum bomboş "duşakabin"deydim. Açtığım buz gibi su vücudumdan akarken giderde oluşan küçük girdabı izledim.

Bazen kendimi akışa yön veremeyen bu küçük su akıntısı gibi hissediyordum. Kendini büyük sanıyor olmalıydı, muhtemelen benim varlığımdan hatta kendi varlığından haberi yoktu. Çaresizce ben ne yaptım da buraya doğru gidiyorum, neden bu pisliğe akıyorum, diyor muydu kendi kendine? Çünkü ben her gün diyordum.

Artık bu şeylerin kontrolüm dışında gerçekleştiğini ve başkasını temiz hissettirmek için kirlenmekle görevli bir "şey" olduğumu kabullenmiş gibiydim. Yine de...

Yine de sanki bu akıntının sonunda, bu lağımı aşarsam temiz sulara karışıp kendimi temizleyebilecektim.

Temizlenmek istiyordum.

Bu yüzden o gün yağmurun altında, ölmek istemediğimi kabullenmiştim.

Geleceğin benim isteklerimi tek gecede değiştireceğinden habersizdim tabii o an. Çocuklar yatağının altındaki canavardan korkarken ben evimdeki canavardan korkarak büyüdüm.

Vücudumun donmak üzere olduğuna kanaat getirip paslanmış musluğu çevirerek kapattım. Soğuk su damlaları üstümden akarken onları umursamadan odama gittim ve ıslanmış boxerı yatağın kenarına, gün içinde pencereden güneş gelen yere fırlatıp dolaptan başka bir tane aldım. En alttaki, temiz kalması için götümü yırttığım havluyu alıp vücudumu kuruladım ve dün giydiğim kırışık giysileri tekrar giydim.