Anonim +18

11- Son kez

-Almina'dan

Ekim'in evine gidene kadar hiç birimiz konuşmadık. Ekim biraz deşsede ikimizi Yavuz ile susmayı tercih ettik zaten bir süre sonra da Ekim de susunca ben de derin bir uykuya dalmışım.

Yani Ekim'in anlatımına göre çünkü hiç bir şey hatırlamıyorum dün hakkında.

Sabah kalktığımda Ekim mutfakta yemek hazırlıyordu. Bense telefonuma bakıyordum.

"Sucuk da kızartsam mı ki?"

Oturma odasından seslendim.

"Yok be ne gerek var aç değilim ben zaten"

"İyi o zaman"

Snapchat'e girip en son mesajlara baktım.

"Ananı sikeyim laan bunu ben mi yazdım amina koyiyim seni sike sike sikeyim ben hemi!!"

Ne ara yanıma geldiğini bilmediğim Ekim merakla ve korkuyla bakıyordu bana.

"Ekim ben bir bok yemişim"

Koltuğa yanıma oturdu mutfak önlüğü ile.

"Yemişim derken kızım delirtme adamı tam anlatsana ya"

Anonimci denen çocuğa attığım mesajı gösterdim.

Gözleri her saniyede daha da büyürken yavaşça bana döndü ve kafama bir tane patlattı.

"Sen nasıl yaparsın bunu Almina? Kızım senin bir sevgilin var hani aşıktın Yavuz'a hem de deliler gibi?"

Dolan gözlerimi serbest bıraktım burnumun direği sızlıyordu resmen.

"Ben b-bilmiyorum yemin ederim hatırlamıyorum. Ben aldattım mı onu nasıl yaptım ya aklım almıyor"

Sinirle aptal kafama vurmaya başladım.

Ekim kafamı ellerimin arasından kurtardı ve bana üzgünce baktı.

"Tamam bak öyle dememeliydim. Bulucaz bir şey şimdi kahvaltımızı yapalım ki sakin kafayla düşünelim."

Kafamı salladım ve göz yaşlarımı silip ayağa kalktım.

Birlikte mutfağa geçtik, Ekim patatesleri tabağa koyarken ben de sandalyemi çekip oturdum.

"Ekim"

"Efendim güzelim?"

Ona buğulu gözlerimle baktım ve "onu aldattım mı?"

Yanaklarım hemen ıslanırken Ekim yanıma koşarak geldi ve sıkıca sarıldı.
Bu beni daha çok ağlatırken kollarımı ince beline sardım ve kafamı boynuna gömdüm.

"Bulucaz bir yolunu bebeğim birlikte her ayrıntıyı düşüneceğiz, okey?"

Kafamı salladım ve çıktım kollarından.

Gözyaşlarımı baş parmaklariyla silerken bana şefkatle baktı.

"Yemin ederim çocuğum gibisin he çok seviyorum kızım seni oyyyy oyyy şu yanaklara bak tombik tombik"

Yanaklarımı silmeyi bırakıp bu sefer sıkmaya başlayınca istemsizce güldüm.

"Heh şöyle be ağlamak sana yakışmıyor. Çok çirkin oluyorsun gülünce daha iyi. En azından böyle katlanabiliyorum sana"

Bu dediğinin gerçek olmadığını bildiğimden göz devirmekle yetindim.

"Hayde hayde ye bakalım meşhur patateslerimden"

Bana sıktığı portakal suyundan bir yudum alırken kafam allak bullaktı.

Ben bu mesajı yazarken Ekim ve Yavuz neredeydi? Yavuz bu yazdığımı biliyor muydu? Ya da benim bu çocuğu aklımdan çıkaramadığımı? Ve anonimci çocuk neden mesajıma görüldü atmış ki? Kardeşim seviyorsan söyle sevmiyorsan da söyle tabi de görüldü atmak ne demek yani?