Kağıttan Gemi-ZeyÇağ

9. Bölüm

Çağrı
Bir haftanın sonunda okula gitme iznini almıştım babamdan. 5 gündür evde olduğum yerde yatıyordum. Çok lazım olmadığı sürece ayağa kalkmama bile izin vermiyorlardı. Hafif ağrılar eşliğinde gömleğimi giydim. Önümü iliklerken babam içeri girdi.

"Ya oğlum beni çağırsana yardım edeyim. Niye kendin giymeye çalışıyorsun."

"Baba bir hafta oldu ağrım bile kalmadı 5 yaşındaymışım gibi davranmayı bıraksanız mı artık?"

Kolumu hızlı ama normalde ağrıtmayacak şekilde çekti ama benim canım acımıştı. Yüzümü buruşturunca konuştu.

"Ya geçmiş ağrıların geçmiş."

"Baba ya sırf bunun için canımı acıtmana değer miydi?"

"Sen de babanı kandırmaya çalışmasaydın beyefendi."

"Tamam tamam kabul özür dilerim."

"Ha şöyle hadi bakalım hazırsan çıkalım geç kalacaksın."

"Hazırım kaptan."

Çantamı koluma takıp aşağı indim zar zor ayakkabımı giymeye çalılırken annem yanıma geldi.

"Okulda çok dikkatli oluyorsun tamam mı bebeğim?"

"Tamam sultanım." Yanağından öptüğümde yanaklarımı sıkıp o da beni öptü.

"Hadi ama Çağrı!"

Babamın sesiyle hızlıca evden çıktım.

....

Okula girdiğimde bizimkileri her zamanki yerde gördüm. Ama bu sefer daha kalabalıklardı çünkü yanlarında Ali,Arap ve Zeyno da vardı. Gülümseyerek onların yanına gittim.

"Günaydın gençler!"

"Aaa Çağrı!"

Duru ve Hazal çığlık atarak üstüme atladıklarında zar zor ayakta kaldım. Ben onlara sarılırken Berk ve Ege söyleniyordu.

"Ya yavaş olsanıza!"

Bizimkilerle en son hastaneden beri görüşmüyorduk. Çünkü babam hiçbirinin eve gelmesine okulu asmasına izin vermemişti.

"Ee anlatın bakalım noldu bensiz bu lanet okulda."

"Neler olmadı nele-"

Berk Egenin karnına dirseğini geçirince susmuştu. Şüpheli gözlerle onları izledim.

"Noluyor berk?"

"Bir şey yok bro nolucak?"

"Şey Çağrı gelsene biz içeri girelim sen çok soğukta kalma."

Zeyno bana yaklaşırken benden bir şey sakladıklarını daha iyi anladım. Kaşlarım çatık onlara bakarken Zeyno koluma girdi. Daha fazla üstelemeden Zeyno ile birlikte yürümeye başladım.

"Ne saklıyorsunuz Zeyno?"

"Hiçbir şey saklamıyoruz Çağrı o nereden çıktı?"

"Eminim saklamıyorsunuzdur Zeyno. Eminim."

"Çağrı, gerçekten bir şey saklamıyoruz."

Yüzümeyi kesip ona baktığımda önümde durdu.

"Zeyno ben arkadaşlarımı tanıyorum. Ne zaman nasıl davrandıklarını kendilerinden iyi biliyorum."

"Çağrı daha fazla sorgulama."

"Sorgulamayım Zeyno!"

Kolumu çekip önden önden sınıfa girdim. Zeyno da bana yetişmeye çalışarak peşimden geldi. Ben sıramda otururken önümdeki sandalyeye oturup arkasını döndü.