ဖဝါးထက်က ပုလဲသွယ် [MM translation]

ဖဝါးထက်က ပုလဲသွယ် (၄)(က)

Translation of Pearl In The Palm.

Translator - Jinnie Grace

ဖဝါးထက်က ပုလဲသွယ် (၄)(က)
________
သူမနောက်ထပ် အဆင်မပြေဖြစ်လာသည်ဟု ယဲ့လီကျူး ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ ရင်ဘတ်လေးကိုဖိရင်း မျက်မှောင်ကျုံ့မိပေမဲ့ ဘာကိုမှတော့ သိပ်တွေးမနေတော့ပေ။ ကြည့်ရတာ သူမဖခင်ကိုတွေ့ရသည့်အတွက် ခဏခံစားချက်ကောင်းသွားတာဖြစ်နိုင်သည်။

နောက်ကျနေပြီမို့ ယဲ့လီကျူးအခန်းတွင်းသို့ ပြန်သွားတော့ အစေခံတွေက သူမ အင်္ကျီချွတ်ဖို့ အပြေးအလွှား ကူညီပေးကြသည်။

အမတ်ချုပ်အိမ်တော်သို့ ပြန်ချိန်တန်ပြီမို့ အိမ်တော်၏စည်းမျဉ်းများက ဘုရားကျောင်းနှင့်တော့ ကွဲပြားလှသည်။ မင်ဖိုကျောင်းမှာတုန်းကတော့ သူမ၏ဝေယျာဝစ္စတွေကို သူမဟာသူမပဲ ဂရုစိုက်ရပြီး ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးမည့်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်မျှ မရှိချေ။ မြို့တော်တွင်တော့ လူတွေအများကြီးနှင့်ဘဝကို သူမကျင့်သားရအောင် နေရပေဦးမည်။
ယဲ့လီကျူး ရုတ်တရက် အရမ်းအရေးကြီးသော အရာတစ်ခုကို မှတ်မိသွား၏။
သူမ မိခင်ကွယ်လွန်ခဲ့သည်မှာ ရှစ်နှစ်တင်းတင်း ရှိခဲ့ပြီ။ ထိုရှစ်နှစ်အတွင်း ဖခင်က အိမ်တော်သခင်မနေရာကိုများ တခြားလူနှင့် အစားထိုးခဲ့ပါသေးသလား။
ယဲ့လီကျူးတစ်ယောက် မားမားချန်ကို မေးလိုက်သည်။

မားမားချန်ကတော့ အကြီးဆုံးသခင်မလေးကို မကွယ်ဝှက်ရဲသည်မို့ အမှန်အတိုင်းသာ ပြောပြလိုက်၏။
“လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်နှစ်ကတော့ သခင်ကြီးက သခင်မဝူကို ရာထူးတိုးပေးခဲ့တယ်လေ။ သခင်မဝူက တခြားလူတွေအပေါ်မှာ အရမ်းရက်ရောတယ်။ သခင်မလေးပြန်လာရင်လည်း သခင်မဝူက ဂရုစိုက်ပေးမှာပါ”

ယဲ့လီကျူးခေါင်းကိုသာ ညိတ်လိုက်သည်။ “အဖေက ဒီအကြောင်းကိုလည်း မပြောဘူး။ အိမ်တော်ထဲမှာ နောက်သခင်အသစ်လေးရော ရှိနေပြီလား”

မားမားချန်က ခေါင်းကိုယမ်းကာဆိုသည်။
“မရှိပါဘူး။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေကတည်းက သခင်မဝူကပဲ ဒုတိယသခင်လေးကို စောင့်ရှောက်လာခဲ့တာ။ အခုဆိုသူက ပညာတောင်သင်နေပြီး ခြံထဲမှာ ကိုယ်ပိုင်အဆောင်နဲ့တောင် နေနေပြီ သခင်မလေးရဲ့”
တကယ်တော့ အမတ်ချုပ်ယဲ့ဖူအန်း၏မိသားစုက အတော်ကြီးပြီး စီးပွားရေးလည်း များပြားသည်မို့ အိမ်တော်တွင်းကိစ္စများကို ထိန်းသိမ်းပေးမည့် မိန်းမတစ်ယောက်တော့ ရှိကိုရှိရပေမည်။ ကျန်းသခင်မ ရှိစဉ်ကတည်းက ယဲ့ဖူအန်းတွင် ကိုယ်လုပ်တော်သုံးယောက် ရှိခဲ့ပြီး သခင်မဝူက လှပသောရုပ်ရည်၊ ထက်မြက်သော အရည်အချင်းကြောင့် အထင်ပေါ်ဆုံးဖြစ်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင်တော့ သူမကို ယဲ့ဖူအန်းက ရာထူးတိုးပေးထားခဲ့သည်။

မားမားချန်က ဆက်ပြော၏။ “သခင်လေးက အရမ်းထူးချွန်တာ။ အိမ်တော်ထဲက လူတိုင်းက သခင်လေးကိုချစ်ကြတယ်။ သခင်မလေးအိမ်တော်ပြန်ရောက်ရင်လည်း သေချာပေါက်ချစ်မှာပဲ။ ပြီးတော့ သခင်မလေးတို့က သွေးသားရင်းချာတွေပဲမလား”

ယဲ့လီကျူးက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ အကယ်၍ သခင်မဝူက စိတ်ထားမြင့်မြတ်ကြင်နာတတ်ပြီး သူမဖခင်ကို အလုံးစုံ စိတ်ချရစေတယ်ဆိုလျှင် သူမလည်း သခင်မဝူကိုဆန့်ကျင်မှာ မဟုတ်ပေ။ သို့ပေမဲ့ ယဲ့လီကျူးကတော့ သူမ၏မိခင်မှလွဲ၍ ဘယ်သူ့ကိုမှ အမေခေါ်မှာမဟုတ်။
မောင်ငယ်လေးကိုတော့ သူမ မြင်တွေ့ချင်လှသော်လည်း မမြင်တွေ့ရဲ။ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် သူမတို့ မမြင်တွေ့ခဲ့ကြရဘူးမလား။ သူမမောင်လေးက သူမကို သူစိမ်းတရံလို ဆက်ဆံမှာကို စိုးရိမ်လွန်းလှသည်။

သူမက အိမ်တော်ပြင်ပမှာ ကြီးပြင်းလာခဲ့ရသူလေ။ မားမားချန်က ဆိုလာသည်။ “သခင်မလေး မနက်ဖြန် ခရီးကလည်း အသော့နှင်ရမှာဆိုတော့ ညလည်းနက်နေပြီ။ နားပါတော့လား”

ယဲ့လီကျူးက အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲလိုက်သည်နှင့် အစေခံများက ဖယောင်းတိုင်များကိုမှုတ်ကာ နှစ်တိုင်ပဲချန်ထားပြီး အပြင်သို့ထွက်သွားကြတော့သည်။ မားမားချန်နှင့် မားမားလီကတော့ အပြင်တွင်စောင့်ရင်း သူမလိုသည့်အချိန်ရောက်နိုင်ဖို့ အသင့်ရှိနေကြတော့သည်။

ဝူရှီက ဒီနှစ်တွေအတွင်း ဘာမှမလုပ်ခဲ့သော်ငြား လွန်ခဲ့သည့်သုံးနှစ်က ယဲ့ကျာ့ယို(ဒုတိယသား) ၏ မတော်တဆမှုကြောင့် ယဲ့ဖူအန်းက သူမကို သတိထား၍နေခဲ့သည်။ ဒသည်တစ်ခါ ယဲ့လီကျူးကို လာခေါ်သည့်သူများက သူမမိခင်ဖြစ်သူ၏ ကျန်းအိမ်တော်တွင် နှစ်ပေါင်းများစွာ သစ္စာခံလာခဲ့ပြီး ယုံကြည်ရသည့် လူယုံများကိုသာ သမီးလုပ်သူကို ခစားစေခဲ့သည်။

နောက်တစ်ရက် အိပ်ရာထချိန်တွင်တော့ ယဲ့လီကျူးတစ်ယောက် ရင်ဘတ်တွင် ဖိစီးထားသလို လေးလံမှုကြီးကို တစ်ဖန်ပြန်လည်ခံစားရတော့သည်။

သူမ ခဏလောက် မူးဝေနေပြီးမှ အိပ်ရာပေါ်က ဖြည်းညင်းစွာ ထလိုက်သည်။ အပြင်တွင်အသံတွေက ဆူသထက် ဆူလာသည်မို့ ယဲ့လီကျူးအော်မေးလိုက်၏။

“အပြင်မှာဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ” မားမားချန်က ပြန်ဖြေသည်။
“မင်းသားချင် မြို့တော်ကို ပြန်ဖို့ပြင်နေလို့ပါ သခင်မလေး”

ယဲ့လီကျူးက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သူမ အိပ်ရာထဲက ထွက်လာတော့ မင်းသားချင်၏လူတွေ မရှိကြတော့ပေ။