ဖဝါးထက်က ပုလဲသွယ် [MM translation]

ဖဝါးထက်က ပုလဲသွယ် (၉)(ခ)

ကချေသည်က သီဆိုကပြနေပြီး သူမဘေးတွင်လည်း ဂီတပညာရှင်တွေရှိနေသည်။ တိရှောင်းက ဂီတသမားတွေကို အေးစက်စက် တစ်ချက် ကြည့်လိုက်၏။
သူတို့လည်း မင်းသားချင်အကြည့်ကို ကြောက်ကာ အတီးရပ်သွားကြသည်။
တိရှောင်းက ပြောလိုက်၏။ “ထွက်သွားကြ”

ကချေသည်တွေလည်း သီဆိုကခုန်နေတာကို ရပ်ကာ အတန်းလိုက်ရပ်ပြီး သူတို့ခေါင်းတွေကို ငုံ့ထားလိုက်ကြတော့သည်။
ယဲ့ဖူအန်းက သူ့မုတ်ဆိတ်ကိုသပ်ကာ ဆိုသည်။ “သူတို့က မင်းသားချင်အကြိုက် မဟုတ်ဘူးထင်တယ်”

“ဒီမင်းသားက ဒါမျိုးတွေ စိတ်မဝင်စားလို့ပါ”

ယဲ့ဖူအန်းက အပြုံးဖြင့် ဆိုပြန်သည်။ “မင်းသားက တကယ်ကြေးများတာပဲ။ ကဲ မင်းတို့အားလုံး သွားကြတော့”

သူသာ ဒီအချိန် သူ့သမီးယဲ့လီကျူးကို သဘောကျနေတယ် ပြောလိုက်ပါက ယဲ့ဖူအန်းသေချာပေါက် ကမူးရှူးထိုးတွေ ဖြစ်ကုန်မှာကို တိရှောင်းသိနေသည်။

ဒီမြေခွေးအိုကြီးပြောသမျှက သူ့ကို စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်စေသည်။ သူကလည်း ယဲ့ဖူအန်းကို စိတ်ချမ်းသာမှု မပေးချင်‌ပေ။
တိရှောင်းက အေးစက်စွာ ပြုံးကာပြောလိုက်သည်။ “နောက်ကျနေပြီဆိုတော့ မင်းသားရေ ငါတို့ပြန်ကြရအောင်။ ဒါနဲ့ အမတ်ချုပ်ကြီးယဲ့ရဲ့သမီးက အခုမှပြန်‌ရောက်တာဆိုတော့ မိဖုရားခေါင်ကြီးကို ဂါရ၀မပြုရသေးဘူးမလား သူ့ကိုနောက်ရက်ကျ နန်းတော်ထဲလွှတ်လိုက်လေ။ သူ့အစ်ကိုမင်းသားကလည်း သူ့ကိုတွေ့ချင်နေတယ်လို့ပါပြောလိုက်ပါဦး”

ကျောက်ယွင်လည်း ကြက်သီးထသွားသည်။

ယဲ့ဖူအန်း “ဟမ်”

တိရှောင်းအပြုံးက ပို၍အေးစက်လာသလို အကြည့်တွေကလည်း ကျောချမ်းဖွယ်ဖြစ်လာသည်။

“ပြောပြီးပြီဆိုတော့ မနက်ဖြန် မိဖုရားခေါင်ရဲ့လူတွေကို အိမ်တော်ဆီလွှတ်လိုက်မယ်”
ယဲ့ဖူအန်းခမျာ သူဘာတွေပြောသွားတာလဲ နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်နေသည်။

ဒီကောင်နားမလည်တာလား။ သူ့သမီးက ငယ်ရွယ်၊ ကံမကောင်း အားနည်းလို့ အိမ်‌‌ရှေ့မင်းသားနဲ့ မသင့်တော်ပါဘူးဆိုတာကို။ တိရှောင်းက ဘာလို့ဒီလောက် စိတ်ညစ်စရာကောင်းရတာလဲ။ သူ့သမီးလေးကို မိဖုရားခေါင်ဆီ ပို့ရဦးမယ်။

သူက ယဲ့လီကျူးကို လက်မထပ်စေချင်သေးလို့ အတင်း လက်ထပ်ခိုင်းနေတာများလား။
ယဲ့ဖူအန်းက ဆိုလိုက်သည်။ “သမီးလေးက နေမကောင်းလို့ အပြင်မသွားနိုင်ဘူးဖြစ်နေတာ”

တိရှောင်းက မျက်နှာထားမပြောင်းသော မြေခွေးအိုကြီးကို ကြည့်ကာ ကတ်သီးကတ်သတ် ပြောလိုက်သည်။ “အဲဒါဆိုလည်းအတော်ပဲ။ မိဖုရားခေါင်ကြီးနားမှာ အတော်တော်တဲ့ နန်းတွင်းသမားတော်တစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူနဲ့ တစ်ခါတည်း ပြလိုက်ပေါ့။ အမတ်ချူပ်ကြီးယဲ့က အရှင်မင်းကြီးနဲ့ မိဖုရားခေါင်ကြီးကို မျက်နှာသာတော့ပေးမယ်မလား။ ဟုတ်တယ်မလား”

ယဲ့ဖူအန်းတစ်ယောက် စားပွဲတွေကိုလှန်ကာ မလုပ်နိုင်ဘူးကွာလို့ ပြောချင်လှသည်။
သို့သော် တိရှောင်းက လွယ်လွယ်သွားထိသင့်သူမျိုးမဟုတ်ပေ။ သူကလန်ကဆန် လုပ်လိုက်မှ အရှင်မင်းကြီးက ဇွတ်လက်ထပ်ခိုင်းလျှင် သူဘာမှလုပ်လို့ရမှာမဟုတ်တော့ပေ။

ယဲ့ဖူအန်း တွေးကြည့်မိတော့ သူ့သမီးအခြေအနေနှင့် မိဖုရားခေါင်ကြီးက လက်ထပ်ခွင့်ပြုမှာ မဟုတ်သလို မင်းသားကလည်း လက်ထပ်ပြီး နောက်ဆက်တွဲတွေကို စဉ်းစားလိမ့်မည်။

နန်းတွင်းသမားတော်ကို ကြည့်ခိုင်းပြီး မိဖုရားခေါင်ကြီးနှင့် မင်းသာကို ပြလိုက်လျှင် သူတို့ လက်လျှော့သွားလိမ့်မည်။
ယဲ့လီကျူး၏ပုံစံကိုလည်း ယဲ့ဖူအန်းသိသည်။ ယဲ့လီကျူးက ဘုရားကျောင်းတွင် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြီးပြင်းခဲ့ရပြီး လူတွေအများကြီးနှင့်မဆက်ဆံဖူးသော်လည်း ဘယ်အခြေအနေမျိုးမှာမဆို အဆင်ပြေအောင်လုပ်နိုင်သည်။

“ကောင်းပြီလေ။ ဒါဆိုသမီးလေးကို မနက်ဖြန် မိဖုရားခေါင်ကြီးကို နှုတ်ဆက်ဖို့နဲ့ နန်းတွင်းသမားတော်နဲ့ ပြဖို့ နန်းတော်ကိုလွှတ်လိုက်ပါ့မယ်”

တိရှောင်း၏မျက်နှာထား လျော့ကျသွားကာ ယဲ့ဖူအန်းကို အပြုံးတစ်ဝက်နှင့် “ဒါဆို ဒီမင်းသားကစောင့်နေပါ့မယ်။ အခုတော့ သွားလိုက်ပါဦးမယ်”

ယဲ့ဖူအန်းတစ်ယောက် တစ်ခုခုမှားနေသလို ခံစားနေရသည်။ တိရှောင်းပုံစံက သူ့ကိုဆန့်ကျင်နေသလို ထင်ရသော်ငြား ဘာမှားနေလဲဆိုတာကို ယဲ့ဖူအန်းအခုထိ အဖြေရှာမရပေ။
...