The Bad Girl's Slave ( Playful Series#1) COMPLETED✅

Chapter 18

Still her POV:

Mabilis lumipas ang buwan at hindi ko namalayan, na lubha na pala kong napalapit sa mag ina. Lalo na't palagi akong bumibisita sa bahay nila, doble kasi ang lawak nito kung para samin na para bang isang palasyo. Bukod pa dito, hindi rin kasi nagkakalayo ang bahay namin ni Verzine, ang batang blonde hair na nakilala ko 1 month ago.

Grabe ang bilis lumipas ng panahon. Isang buwan na din ang nakalipas, nang humingi si mama sakin ng tawad, at sa totoo lang... Sobra akong naguilty, cause I can't deny the fact that I've felt disgust, and judge my very own mom without knowing her story.

"Hailey honey... Thank God your here.

Bungad sakin ni mama, pagkatapos kong bumaba sa sasakyan nila Verzine. Hinatid kasi nila ko sa tapat ng aming bahay, at pinaliwanag na din ng mommy niya, ang nangyari sakin kahapon, kung paano nila ko nakitang umiiyak sa gitna ng Kalsada.

Tahimik lang akong nakinig, habang si Verzine naman ay tahimik lang ding nagmamasid sa paligid. Hindi rin katagalan nang sila'y magpaalam, susunduin daw kasi nila ang papa niya, na galing sa ibang bansa. Nagpasalamat kaming mag ina, at kumaway pako sa kanila hanggang sa di na makita ng dalawa kong mata, ang sasakyan nila.

Nabalot kami ng katahimikan nang kami na lang ni mama ang naiwan, tila nagpapakiramdaman sa isa't - isa

Limang segundo ang lumipas, before mama bended her knees, and pull me closer to her as she hug me tightly, like she's going to loose me if she don't. Without hesitation, I hug her back.

"Hailey I'm sorry... I'm really sorry baby.

Paulit ulit niyang sabi habang umiiyak saking balikat. I don't what to say to comfort her, that's why I tried to make her feel better by caressing her precious hair.

"Nabalitaan ko sa school niyo ang nangyari. I'm so sorry honey, it's all my fault. They're bullying you because... I'm your mother.

Dumaan ang sakit sa mga mata ni mama, as she try to hold back her tears. My heart broke into a thousand pieces. Hearing those words, and seeing the strongest woman I've ever known, looking so broken, helpless, and weak,  make my heart ache.

I want to tell her that I'm proud, and thankful that she's my mother, but then... I couldn't.
I couldn't... because apart of me is guilty by the way I act yesterday.

"I don't know how will I explain it to you honey... Hindi rin ako sigurado kung maiintindihan mo ko, dahil sa murang edad mo... Hindi dapat mga ganitong bagay ang inaalala mo. Puro problema na lang dala ko sayo anak...

Iniling ko ang ulo ko to disagree. Inisip ko kung ano bang dapat na sabihin ko, because
there's so many things that I want to say, but I... I couldn't find the right words and most importantly courage to say it. Patuloy lang akong umiling and then, I hug her tightly and caress her hair gently. My momma cried harder on my small shoulder, and after a few mins I manage to take courage, and say the words that I want to say. 

"You don't need to explain anything momma. It's all in the past now, and your past doesn't define who you are especially as a mother. 

I've felt her body stiffened, na para bang... Hindi niya inaasahan marinig ang mga salitang iyon mula sakin. I hug her tighter before I whisper in her ears. 

"I am so lucky to be your daughter momma. You love me unconditionally and that is all... That matters to me. 

Simula nung araw na yun ay mas napalapit kami sa isa't isa ni mama. Hindi ko na din siya tinanong sa bagay na yun, at nanghingi din ako ng tawad sa kanya sa naging reaksyon ko ng malaman ko yun.

 Simula din ng araw na yun, ay naging usap- usapan na ko sa school at sa tuwing maririnig ko ang pangbabastos nila kay mama, hindi ko pinalalampas ang bagay na yun. Kaya madalas ay laman ako ng guidance office, hanggang sa mabansagan nakong isang basagulera, pero sa kabila nito, masaya ako.

Simula din kasi ng araw na yun ay mas napalapit ako kay Verzine. Palagi siyang bumibisita sa bahay, at palagi niyang binibida sakin ang mga bagong niyang laruan. Yun nga lang, minsan na nonosebleed ako sa loko.  Ang lalalim kasi ng english niya, tapos minsa'y parang tunog british pa kaloka! Kaya tuloy one time, habang naglalaro kami'y tinanong ko siya, kung wala ba siyang balak mag aral ng tagalog. Nabanggit niya kasi sakin na dito na daw sila titira, at mag aaral siya sa Adamson High. Malayo layo ang school na yun samin, sinearch ko kasi sa google ng mabanggit niya sakin. 

Prestigious school kaya malayo sa school namin na syang pinagpapasalamat ko, dahil ayoko na malaman niya ang mga issue tungkol sakin. Takot kasi ako sa magiging reaksyon niya pag nalaman niya, o di kaya naman ay... Layuan niya din ako kagaya ng iba. Wala na din kasi talagang kong kaibigan bukod kay Verzine, kaya ayaw kong mawala siya sakin. 

****

Isang taon ang lumipas at naitawid ko naman ang first year high, kahit na naging laman ako ng kabi-kabilang away. Sa loob din ng isang taon ay mas lalo pa kaming napalapit sa isa't isa ni Verzine. Halos araw araw kaming magkasama, kaya mas naging komportable kami sa isa't isa. 
Best friend ang turingan, kahit pa alam ko sa sarili ko, na meron nakong ibang nararamdaman. Sa tuwing napapatanong ako sa sarili ko, palagi kong tinatanggi ang bagay na yun. Bata pa kami, yan ang tinatak ko saking kokote. Hanggang sa isang araw, kalagitnaan ng bakasyon, habang naglalaro kami ni Verzine ng bago niyang laruan, biglang dumating ang isang batang babae. Classmate niya daw sa Adamson high, at meron silang outing magkakaklase kaya pinuntahan siya para imbitahan. 

"Hey Roxie have a sit. 

Bungad ni Verzine sa kanyang kaklase. 

"Thank you Draze...

 Sagot nito sa mahinhin na boses na nagpairita sakin. Ayaw kasi ni Verzine na tinawag ko siya sa pangalawa niyang pangalan, samantalang pag ang ibang babae ay okay lang tsk! 

Nang akmang uupo na, bigla itong muntik na madapa. Kaagad naman itong naagapan ni Verzine nang saluhin siya nito. Kumalat ang pait saking sistema, habang pinagmamasdan ko silang dalawa. Lalo na ng tumingin sakin ang batang babae na nagngangalang Roxie, hindi ko alam kung guni guni ko lang, pero nakita ko siyang nakangisi na tila nangangasar. 

"Thank you again Draze and I'm sorry I'm a little bit clumsy. 

Roxie said softly and smiled at him. 

"No worries Roxie.

Tugon ni Verzine sabay ngiti din pabalik showing his dimples and perfectly white teeth. I swear in that moment, I want to erase his freaking smile! Nakakainis akala ko pa naman sakin lang siya ganyan tsk! They're smilling at each other na parang wala ko dito ah ayos! 

"Btw who is she..?

Tanong ng impaktang si Roxie. Shuta naalala pa na may ibang tao dito bukod sa kanila! 
Lumingon sakin si Verzine na parang natuhan. Nakalimutan ata ng loko na nandito pako! 

"Oh... I almost forgot, this is Hailey my bestfriend.

He said and chuckled.

"Oh... I almost forgot, this is Hailey my bestfriend.

"Oh... I almost forgot, this is Hailey my bestfriend.

" This is Hailey my bestfriend.

"My bestfriend.

His words echo in my head and then... It hit me. I didn't know that the word best friend... Can be painful. Most importantly... I didn't know that one sentence, can break my heart into pieces. 

__________________________________________________________________
A/N: 

Ikaw ba na friendzone na din..? HAHAHA char!