The Bad Girl's Slave ( Playful Series#1) COMPLETED✅

Chapter 26

Inalalayan ako ni Gideon sa paglalakad. Verzine even tried to stop us from leaving the house, pero wala din siyang nagawa sa huli. 

"Where do you want to go..?" 

Tanong ni Gideon, nang makasakay kami sa kanyang kotse. 

"Anywher..."

Hindi ko natapos ang sasabihin ko, nang makaramdam ako ng labis na pagkahilo. 
My head feels so heavy, and my vision is getting blurry. 

"Hey... Are you ok?"

That's the last thing I heard, before everything went black. 

I adjusted my vision after I woke up. I look around, and it seems like I'm in a clinic. Kaagad ko ding natanaw si Gideon, at ang isang doctor sa may di kalayuan. They are seriously talking about something. Kaagad silang lumapit sakin, when they noticed that I'm awake. 

Seryoso ang mukha ni Gideon, habang nakangiti naman sakin ang doctor. 

"Kamusta ang pakiramdam mo..?" 

Gideon asked in a worried eyes. I give him a small smile, to assure him I'm fine. 

"So much better than earlier. I guess.. I passed out right..?"

I asked and he nod. 

"That's good to know and congratulations! You are 2 weeks pregnant."

Maligayang pagbati ng doctor na nagpalaki ng mata ko. 

"What.. I'm pregnant..?" 

Hindi makapaniwalang tanong ko, sa seryosong mukha ni Gideon. He nod to confirm it. 

Natulala na lang ako sa kawalan, while the doctor is giving me reminders. Ni hindi ko na nga masundan ang mga paalala nito, dahil nag eecho pa din sa isip ko ang mga sinabi nito kanina. 

"Congratulations! You are 2 weeks pregnant."

"Congratulations! You are 2 weeks pregnant."

"Congratulations! You are 2 weeks pregnant."

"May I ask... Is he the father..?" 

Tanong ni Gideon nang makaalis ang doctor. Wala sa sarili akong tumango. 

"Anong gagawin ko...?" 

Imbes sagutin, he just hugged me tightly. 

"Are you going to tell him..?" 

Alanganing tanong niya pagkatapos kong kumalma.

"I dont know... Please take me home, I need to be alone."

"Alright, but you have to promise me that you won't hurt yourself again." 

He answered. I weakly nod as a respond. 

"I'll take you home after you finish this." 

He said, sabay abot sakin ng supot na may lamang pagkain. 

True to his words, Gideon took me home and I'm really thankful, na wala na si Verzine pagdating namin. 

"Are you going to be fine..?" 

Gideon asked bago ko bumaba ng sasakyan. Tumango lang ako bilang sagot. 

"Here's my number. Please call me if you need anything, after all kaya ko tinunton ang bahay mo to give back to you. I'm really thankful for what you've done for me, nung nasa tricycle tayo."

He said matapos niyang iabot ang kanyang calling card. 

"What you did today is more than enough. Thank you Gideon." 

"Your welcome... What's your name?" 

"Rye." 

I answered. 

"Your welcome Rye and I hope you feel better soon." 

That's the last thing he said, bago paanadarin ang makina ng sasakyan . I waved my hand at nang tuluyan na siyang makaalis, pumasok nako sa bahay. 

"How am I going to raise a child, when I'm a child myself..?" 

I can't help but to  whispered in the wind, while holding my abdomen. 

"Am I going to be a great mother like you Mama..?" 

Hikbing tanong ko, sa litrato na nakasabit sa kwarto ng Mama ko. Gulong gulo ako, and I don't know what to do. I was ready to take my life... Handa nako eh but right now, I don't think I can still do that, especially when there's a life inside me. 

I caress my tummy, and talk to my baby.

Ikaw na lang ang meron ako anak, at kagaya ni Mama... Sayo din ako huhugot ng lakas. I will love you with all of my heart, and I'll protect you no matter what. I promise. 

"LIke what you want me to do Mama, I'll move forward. I have to, even though...

Gusto kong ipaghiganti ka. I have to move forward for my baby, so please guide me Mama"

Bulong ko sa hangin. Pinigilan ko na ang sarili kong umiyak, at nag ayos para matulog. Kinabukasan ay, maaga akong nagising dahil sa pagsusuka. Nang tuluyang kumalma ang tyan ko ay naglinis ako ng kwarto. Sa gitna ng paglilinis ko, napansin ko ang isang baul sa ilalim ng kama ni Mama. Out of curiousity, I took it. Buti na lang at hindi na nito kailangan pang susian. 

Napanganga ako nang buksan ko ito. Punong puno ito ng pera, meron ding wallet na naglalaman ng mga atm cards, mga papeles at maliit na notebook. Binuklat ko ang notebook at agad napaiyak sa bumungad. 

"For my daughter Rye." Ang nakasulat sa unang pahina. 

Anak nandito napakaloob ang lahat ng meron ako. This is for your future, lahat ng nakalagay sa baul ay para sayo. Gamitin mo sa pagdating ng panahon. I love you anak to the moon and back."

I can't stop myself from crying , matapos basahin ang nakasulat sa pangalawang page ng notebook. Mama made sure na magiging maayos ang future ko. Nakasulat sa loob ng notebook ang mga password ng ATM cards. 

"Si Mama naman... Even though your no longer here, hindi mo pa din ako pinapabayaan." 

Nanghihinang bulong ko, habang tinitingnan ang mga laman ng baul. Nakita ko din ang mga  papeles ng bahay na nakapangalan pala sa akin, but something caught my attention. There's a picture na natabunan ng mga pera. Kinuha ko ito, para makita ng maayos kung sino ang nasa litrato. It's a picture of my mother holding a baby, that I assume it's me and then, there's a girl beside her, na sa tingin ko'y kaedaran lang ni Mama. 

"Who is she..?" 

I wonder. Tinalikod ko ang lumang picture, to look for a clue. Nakasulat sa likod nito, sa may taas na parte ang date kung kelan kinuha ang litrato, at ang isang numero. Ibabalik ko na sana ito sa baul, when I noticed a small note, sa ibabang bahagi ng picture na may bakas pa ng dugo. 

"She's my best friend, call her if something happens to me."

I realized na sulat kamay ito ni Mama. I hurriedly went outside of her room to look for my phone.