RODZINA MONET Smutna Historia Willa

#6 Możesz płakać.

Pov Will

Wbiegłem do lasu i gdy wiedziałem że nikt mnie już tu nie znajdzie wyciągnąłem telefon.

- Lucas? - spytałem zapłakanym głosem gdy mój kolega odebrał

- Cześć Will. Płaczesz?

- Nie - powiedziałem i przetarłem twarz ręką.

- Czemu dzwonisz tak późno? - spytał
(Jest ok. 3)

- Możesz przyjechać pod opuszczoną leśniczówkę.

Opuszczona leśniczówka była miejscem gdzie zawsze razem uciekaliśmy. A to ze szkoły, a to gdy Lucas miał problemy w domu. Kiedyś ukradliśmy klucze od tamtych drzwi i teraz możemy tam spokojnie wchodzić.

- Będę za 5 minut! - krzyknął i pospiesznie się rozłączył. Słyszałem tylko jak szybko bierze klucze do auta.

Zacząłem iść w tamtą stronę. Gdy dotarłem pod budynek chłopak już tam stał i próbował otworzyć drzwi. Zabrałem mu delikatnie klucze z ręki i otworzyłem stare drzwi które delikatnie zaczęły skrzypiec. Lekko się przestraszyliśmy przerwania cieszy w lesie. Lecz weszliśmy do środka. Zapaliliśmy światło i zamknęliśmy drzwi na klucz. Usiedliśmy na dywanie który był w środku. Kiedyś w lato odnowiliśmy budynek w środku więc na spokojnie da się tu przeżyć nawet kilka dni. Jest tu łazienka coś ála salon i nawet kuchnia. Lucas poszedł do swojego auta i wrócił z dużym plecakiem, który zawsze przy sobie nosił. To taki jego znak rozpoznawczy. Podał mi termos z ciepłą herbatą a następnie przykrył kocem, który też ze sobą przyniósł. Usiadł na przeciwko mnie.

- Co się stało Willy? - Powiedział i się uśmiechnął. Uśmiech zawitał na mojej twarzy tylko on i Vincent tak na mnie mówili ale nie tylko przez to. Lucas miał przepiękny uśmiech. Cały był przepiękny. Brązowe włosy i czekoladowe oczy, piękny uśmiech, piękny głos, charakter. Wszystko w nim było piękne. Will to twój przyjaciel.

- Pokłóciłem się z Vincentem - mruknąłem spuszczając głowę

- Spokojnie, przecież to nie pierwszy raz. - powiedział chłopak.

- Ale on on ten on widział em - nie umiałem się wysłowić.

- Co widział Willy? - spytał chłopak zatroskanym głosem. Za to też go lubiłem był zawsze taki matczyny, troskliwy i ten.

- Będziesz zły. Będziesz się ze mnie wyśmiewać. Będę dla ciebie zerem. - zacząłem się żalić nie wiem sam właściwie komu.

- Ja Willy? Czy ja się kiedyś z ciebie śmiałem? - powiedział z pretensjami ale z tym pięknym uśmiechem. Dzięki niemu nabrałem jakieś tam odwagi.

- Nie - powiedziałem i spuściłem głowę.

- No właśnie! Co takiego widział Will? - patrzył na mnie swoimi wspaniałymi  czekoladowymi oczami.  

- Moje rany po cięciu się.

- William - użył mojego pełnego imienia ja tu umrę. Do tego zrobił to poważnym głosem. Pomocy.

- Proszę nie rób mi kazania ja wiem że źle robiłem. Nie zrobię tak więcej.

- Ja mam nadzieję.

- Przepraszam - powiedziałem i się rozpłakałem

- Za co?

- Że p-płacze.

- Ohh Willy. Możesz płakać. - chłopak podszedł do mnie i przytulił mnie do siebie następnie pocałował w czoło. Zaczął głaskać mnie po plecach aby się trochę uspokoił. Bardzo mi pomógł. Napisałem jeszcze do Vincenta że dziś nie śpię w domu. Chłopak podszedł do plecaka i wyciągnął wódkę i jakieś wino. Więc zaczęliśmy pić. Tak na poprawę humoru.

Pov Vincent.

Biegliśmy za Will'em aż wbiegł do lasu wtedy go zgubiliśmy.

Hailie cały czas płakała a ja po jakimś czasie usłyszałem dźwięk powiadomienia. Wyciągnąłem telefon i zobaczyłem smsa od Willa.

Śpię dziś u kolegi nie szukajcie mnie bo mnie nie znajdziecie. ;_(

Przeczytałem na głos

- Sobie królewna znalazła powód do obrażania. - rzucił Dylan z sarkastycznym uśmiechem.

- Zostaw Willa w spokoju! - krzyknęli bliźniacy

- Daj Will'owi spokój jest on jedyny normalny z was wszystkich. Bez urazy Vince. Nie jego wina że zachorował. Jesteśmy rodziną. Zawsze powtarzacie że rodzina jest najważniejsza. Więc dajcie mu teraz spokój. Teraz to musimy mu pomóc a nie się śmiać że ma problemy. - Krzyknęła Hailie.

- Posłuchajcie Hailie. - powiedziałem.

- Dzięki Vince - powiedziała Hailie.

Zaczęliśmy biegać po lesie i krzyczeć do Willa aby wrócił. Dostałem kolejną wiadomość.

NIE SZUKAJCIE MNIE! Proszę.

Szybko odpisałem

Gdzie jesteś.

Dostałem kolejną wiadomość

Nie jestem sam.

Odpisałem.

Z kim jesteś?

Odpowiedział po jakiś kilku minutach.

NiIe WaŻnNe

Odpowiedziałem mu.

Piłeś?

Odpowiedział mi po chwili.

NiEe! DoOwodZzaniIa! 

Już mi nie odpisywał.

- Napisał ci coś? - przybiegła do mnie Hailie.

- Tak. - powiedziałem i zacząłem czytać wiadomości od młodszego brata.

- Pił coś? - spytał Tony

- Albo się naćpał - zaśmiał się Dylan

- Albo coś łyknął - powiedział przerażony Shane

- Też dobre - zaśmiał się Dylan

- Żebyś ty zaraz nie musiał czegoś łyknąć! - powiedziałem

- Boże Vince co ty taki wściekły. - Powiedział i odszedł gdzieś z gwizdem. - Will where are you?

Wściekłość mnie coraz bardziej opanowywała. Jednak byłem poważny. Jak zawsze. 

- Dobra wszyscy do domu! Raz raz! - powiedziałem a wszyscy mój rozkaz. Nawet Dylan.

__ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __

Okej moi mili po moich naukowych obserwacjach wydaje mi się że ten ten fanfik idzie w dobrym kierunku.

Polecam wam film "fanfik" po obejrzeniu mogę stwierdzić że w połowie jest on o mnie. ~Haniek

Jest on o dziewczynie która ma na imię Tosia. I bardzo lubi pisać fanfik a uwaga spojler jest ona Trans tak jak ja.

Miłego dzionka ;)))))))

815 słów.
__ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __