Yansıma ile konuşabilir misin?

2. Bölüm hayal kırıklığı

Ağlamaktan gözlerim şişmişti saatlerdir hastaneydim hiçbir doktor veya hemşire çıkıp birşey demiyordu. Birden Yağmur'u gördüm koşa koşa geldi ve bana sarıldı. "İyi misin?! Gerçekten telefonda şaka yapıyorsun diye düşünmüştüm." Artık konuşacak veya bir damla daha yaş dökecek vaziyette değildim.

"Hayır Yağmur, hiç iyi değilim aptal bir ayna annemin ölümüne sebep oldu kimse karşıma çıkıp birşey bile demiyor! ANNEMİ KAYBEDEMEM YAĞMUR O BENİM BU HAYATTA Kİ SON TUTUNACAK DALIN O OLMAZSA BEN NAPARIM?!" Deliye dönmüştüm sakinleşmem için elimi tutup sıktı. Yağmur, "tamam sakin birşey yok o iyi olacak." bir kez daha göz yaşı döktüm. "O kız gibiydi Yağmur! kan.. Sadece kan vardı..."

Ve bir doktor geldi. Maskesini çıkarttı ve bana seslendi  "Işık Alaca siz misiniz?" doktora panik içinde döndüm. "Evet, evet benim." bana mağdur bir şekilde bir bakış attıktan sonra iç çekti. "Üzgünüm, başınız sağolsun." Kalbim çok hızlı atıyordu başıma bir ağırlık çekti ve bacaklarımı hissetmiyordum. Yağmur bana sesleniyırdu ama neredeyse duyamaz hale geldim sonrasını hatırlamıyorum.

Gözlerimi açtığımda bende bir odadaydım Yağmur yanıma geldi "Nasıl hissediyorsun?" Elimi tuttu sanırım oda ağlamış olacaktı ki gözleri şişmişti. Kadın bir hemşire serumu mu çıkarttı ve baş sağlığı dileyip çıktı. Biz de Yağmur ile çıktık. Şimdi ne yapıcaktım? Babama bunu söylesem bile umrunda bile olmazdı. Küçükken hepimiz ailemizden birine daha düşkün oluruz değil mi? Kızlar babalarına düşkün olurlar ama ben her zaman babamdan nefret ettim. Her zaman annemi çok sevdim. Ama aptal bir ayna onu benden aldı.

Yağmur beni evine getirdi. "Yağmur ne yapıyorsun neden senin evine geldik ki?" Yağmur hüzünlü ve samimi bir gülüş yaptı "Şimdilik bizimle kal Işık, zaten acı çektiğinin farkındayım. Yarın da cenazeden sonra valizini topla bizimle kal bundan sonra" Yaptığı büyük bir iyilikti Şeyma teyze gerçekten iyi kalpli bir insandı ve Yağmur ona çok çekmişti. "Sağol Yağmur bana ben size yük olmayayım."

Beni kapıyı açarak itekledi "Yok öyle, dediğimi yapacaksın 'ama' lafını duymayayım sakın!" sadece "Peki" diyebildim. Şeyma teyze haber seyderken bize baktı. " Ah, Işık tatlım. Çok geçmiş olsun ne diyebilirim bilmiyorum. " hafifçe kafamı salladım. "Teşekkür ederim Şeyma teyze."

Ertesi gün cenaze vardı, nefret ettiğim çoğu akrabam katılmıştı ama o babam olacak kişi gelmemişti. Cenazeden sonra eşyalarımı toplayıp Yağmur'un evine gittim. Yağmur ile aynı odaya sahiptik artık. Yağmur, " tekrardan üzgünüm annen için." dedi. "Sen neden özür dilersin ki senin bir suçun yok. Biliyor musun, dün bana Deniz şey demişdi. 'Tesadüf sandıklarımız aslında kaderlerimizdir Işık. ' dedi. "

Yağmur, " Yani değişik."  "Evet, öyle değişik." Haberlere baktık, her saat yeni ölümler gerçekleşiyordu. Hepsi de insanların aynada yansımalarına baktığından dolayıydı. Neden yasakladıklarını şimdi anlıyorum. Bir kaç saat sonra Ege aradı kardeşi ölmüş, arkasından ise Deniz aradı; babası ölmüş... Ama bir bir yansıma nasıl sevdiklerimize zarar verebilirdi ki bunun arkasında başka bir şey var. Yağmur'u odaya gitmemizi söyledim ve dediğimi yaptı.

"Bir yansıma nasıl sevdiklerimize zarar verebilir Yağmur bunun arkasında başka bir iş var!" Yağmur, " Bir lanet gibi mi?" bir kaşını havaya kaldırdı "evet, evet bir lanet gibi. İsterse bir kişi olsun, ister lanet annemin intikamını alacağım benim gibiler de almak ister. Mesela Ege mert, mesela Deniz.." Yağmur sadece kafa sallayarak "Haklısın." diyebildi. "Sizin evde ayna yoktur umarım. Şeyma teyzeye de zarar gelmez.." Yağmur, " Ah, hayır yok annem hepsini kaldırdı. Bende makyaj aynamı kaldırdım. "Güzel"

Şimdi Deniz'in anlıyorum. Tesadüf denen şeyler kaderlerimiz olurlar kızın ölmesi tesadüf olamazdı. Bu olay da benim annemin ölümüne sebep oldu sonra onların sevdikleri.. Herkes zaten yeterince hayal kırıklığına uğradı. Artık bişeyler yapmalıydık en azından intikam..

-Bölüm sonu-