Güvercin

Bölüm 9. Bir garip İzmir yolculuğu.

Bölüm 9.

Bir garip İzmir yolculuğu.

🐾🕊️

"HAYIR DEDİM! Hem senin ne işin var İzmirde?! Ne işler çevirdiğini bana söylemeden hiç bir yalan söylemem Esra! Annen anlamaz mı sanıyorsun..." Gözlerimi devirdim. Aslının çenesi düşmüştü bir kere susmayacaktı. Onu dinlemekten başka çarem yoktu. "İzmire ablamın doğumuna yardıma gidecekmiş.. bak bak bak.. Ebe misin kızım sen ne işin var doğumda, ne işin var İzmirde. Cidden bu kız kuş beyinli."

"Güvercin" diye mırıldandım yüzümdeki, nedenini asla ama asla bilmediğim aptal sırıtışla.

"Ne diyon bağır biraz." Sertçe ilaçları dolaba dizdiğinden sesim duyulmuyordu.

"Öncelikle, şu incecik görünüşüne böyle haraketler ve ses tonu asla yakışmıyor." Ayağa kalktım ve masaya yaslanarak sağ ayak bileğimi, sol ayak bileğimin üstüne getirdim.

"Huyum kurusun." Ardından duraksadı, yavaş adımlarla bana döndü. "Esra benim ablam bile yok. Senin uyduracağın yalanın ben.." küfür etmesine müsade etmeden lafını böldüm.

"Kuzenimin doğumuna gidiyor dersin. Nolur Aslı, çok önemli bir şey olmazsa senden yardım istemem. Tek başıma hallederim bilirsin."

"Ooo bilmez miyim senin başına buyruk, tek tabanca hallerini." ikna olacak gibi görünmüyordu. O halde kozlarımı çıkarmanın zamanı gelmişti. Kısık gözlerle onu süzdüm.

"Hem bende sana çoğu kez yardım ettim. Restorandaki Maviş çocuğun ismini öğrendim ya senin için." Aferim Esra. Kızın yardım edeceği varsa bile kinlenip vazgeçecek.

"Saçmalıktan ibaretti. Sadece onu beğendiğimi söyledim. Sen kendi kendiliğinden öğrendin. Rezil olmuştuk." Dedi göz devirerek. Haklıydı ama bence bu da bie iyilikti.

"Üniversitede diğer bölümde okuyan çocuğa aşk mektubunu götürdüm?" Bir umut belki bu işe yarardı.

"Sana sakın benim ismimi kullanma dememe rağmen gidip 'Bunu Tıp bölümü dördüncü sınıftan Aslı verdi.'  dedin. Tüm üniversiteye rezil oldum."

"Peki ya.." diyecekken sözümü sertçe kesti.

"Konuştukça batıyorsun, bi farkına var artık."

Ben neymişim beyaa.

"Of Aslı, Of" ellerimi saçlarıma geçirdim. "Tamam ulan tamam. Hepsini anlatıcam. Yüzdüm yüzdüm kuyruğuna geldim. Hadi no-"

Kapı açıldığında annem içeriye girdi. Aslında onu görmeye gelmiştim, Aslıyı onun odasındaki ilaçları düzenlerken bulmuştum. Annem beni gördüğünde şaşırdı. Ona sarılıp tıpkı bir prensesler gibi döndürürek tekerlekli koltuğuna oturtdum. Annem Aslıyla arkadaş olduğumu bildiği için az da olsa samimiyetleri vardı. "Napıyorsunuz?"

"Hiç, Aslıyla sohbet ediyorduk ne yapalım işte." Aslı ilaçlardan gözünü çekip bana baktığında ona yalvaran gözlerle baktım. Kaşlarını kaldırdı hayır der gibi. Yeniden mazlum mazlum bakmaya başladım.

"Güneş abla.." dedi Aslı sonunda. Bingo! Kazanmıştım! "Benim İzmirdeki kuzenim doğum yapacak ben gidemiyorum. Esra duyduğunda o gitmek istedi. Eğer sende izin verirsen Esra gidebilir mi?"

"Evet anne gideyim mi?" Diye hevesle öne atıldım. Şaşkın bakışlarla bana bakıyordu.

"Esra? Kuzum?"

"Hı" diye onaylayan bir mırıltı çıkardım ona tatlı bakışlarımı atarken.

"Ebe misin sen yavrum?" Aslı gülmemek işin dudaklarını bir birine bastırırken "bak gördün mü" bakışı attı.