Een monsterlijk avontuur

De verdwenen brug

"We zijn aangekomen bij punt één."

Dapper blaft vrolijk en Bordeaux rent er door de struiken vandoor.

"We moeten over een brug de rivier oversteken," zeg ik tegen Aqua.

"Ja, brug brug."

Het lichtblauwe monster kijkt mij breed glimlachend aan.

Met paniek komt Bordeaux weer terug naar ons gerend.

"Brug, weg weg."

Hij zwaait hevig met zijn armen.

"Hoe bedoel je?" vraag ik.

"Geen, brug brug," antwoordt Bordeaux. "Alleen, rivier rivier."

"Kijken kijken," zegt Aqua.

"Ja, dat lijkt mij een goed plan."

Met zijn vieren lopen we naar de rivier.

Bordeaux had gelijk.

De brug is weg.

Er liggen alleen hier en daar nog wat planken en wat touw.

"Wat, nu nu?" vraagt Aqua sip.

Ik kijk nog even naar de planken.

"Laten we de brug opnieuw gaan bouwen," zeg ik.

"Ja, bouwen bouwen." Bordeaux klapt blij in zijn handen.

"Bordeaux en Dapper kijken links naar planken, Aqua en ik rechts."

Bordeaux rent meteen weg en Dapper volgt enthousiast.

Samen met Aqua ga ik de andere kant op.

Al vrij snel vinden we nog meer planken en zelfs nog wat touw.

Wanneer we allebei onze handen vol hebben, keren we terug.

We gooien alles op een bult.

"Laten wij vast beginnen met het maken van de brug."

Aqua knikt enthousiast.

"Die andere twee zullen vast ook zo terugkomen."

Behendig trekken we het touw door de planken heen.

We maken stevige knopen en het voelt al stevig aan.

Als we de helft af hebben, komt Bordeaux hijgend aangerend.

"Dapper, weg weg," roept hij.

Bedroefd komt Bordeaux voor ons staan.

"Plotseling, foetsie foetsie."

Gelijk begint mijn hart wat sneller te slaan.

Dapper weg?

"Laten we meteen gaan zoeken," zeg ik.

"Brug brug?"

Aqua wijst onze nieuwe brug aan.

"Ja, iemand moet hier blijven om daarop te letten."

"Ik, blijven blijven," zegt Aqua.

Ik knik. "Goed dan gaan Bordeaux en ik zoeken."

We rennen verder het bos in.

Een wit konijn komt voor ons zitten.

Bordeaux knipt even met zijn vingers.

Ik zie razendsnel een draadje magie naar het konijn gaan.

"Jullie hond zit vast," vertelt het konijn met een piepstem.

"Weet je ook waar?" vraag ik.

"Achter de paarse struiken."

Het konijn hupt een paar passen opzij.

"Hij zit vast in een net," voegt ze nog snel toe.

Ze hupt er verder vandoor.

"Nou, konijnen spreken niet heel duidelijk," mompel ik.

"Kom kom," zegt Bordeaux.

Hij sleurt mij mee naar de paarse struiken.

"Dapper," roep ik uit als ik hem zie.

Zo snel als ik kan, kniel ik bij hem neer.

Met mijn vingers maak ik het net los.

Als hij vrij is, springt Dapper meteen op mij af.

Ik knuffel hem stevig en geef hem een aai over zijn bol.

"Niet meer zomaar wegrennen, hè," fluister ik in zijn vacht.

Met zijn drieën rennen we terug.

Blijkbaar heeft Aqua de brug zelf al afgemaakt.

Hij ligt netjes over de rivier heen.

"Kom, we gaan meteen," zeg ik.

Bordeaux rent al over de brug heen.

"Des te sneller zijn jullie weer thuis."