Een monsterlijk avontuur

Niet alle ratten zijn zo

Voor mijn gevoel heb ik maar twee minuten mijn ogen dicht gehad.

Toch open ik ze weer, doordat ik iets aan mijn gezicht voel snuffelen.

Het is niet Dapper.

Die herken ik zelfs aan zijn gesnuffel.

Dit is anders.

Veel lichter.

Ik wrijf met mijn handen door mijn ogen en kijk dan de wereld rond.

Recht voor mij, op mijn schoot, zit een rat.

Van schrik gil ik het uit.

Volgens mij heeft het hele bos mij gehoord.

Ik kon er niets aan doen.

Het gebeurde voordat ik het doorhad.

Meteen staat Bordeaux voor mijn neus.

"Wat wat?" vraagt hij bezorgd.

Ik wijs naar de rat.

Bordeaux springt een paar meter achteruit.

Toch stuurt hij ook een sliert magie op de rat af.

Het blijft een magisch gezicht.

Zo'n gouden lijn die door de lucht gaat.

Van Bordeaux vinger naar het hoofd van de rat.

Het is prachtig.

Alsof ze zich even aan elkaar verbinden.

"Wat doen jullie hier hier?" vraagt de rat.

"Wij proberen onze kaart terug te krijgen," antwoord ik meteen.

Aan de gebroken takken te zien, is het nog niet gelukt.

"Wat voor kaart kaart?"

"Een kaart van dit bos, zodat we een huis kunnen vinden."

De rat snuffelt weer even met zijn neus.

"Mijn neef heeft die gestolen gestolen."

"Kun jij ons helpen de kaart terug te krijgen?" vraag ik hoopvol.

De rat kijkt mij even aan met zijn kleine kraaloogjes.

"Misschien wel wel."

De rat draait een paar rondjes op mijn schoot.

"Ja, ik ga kijken kijken."

De rat begint te rennen en gaat via de kleine ingang naar binnen.

"Ik hoop dat deze rat de waarheid sprak," zeg ik.

Aqua knikt. "Niet, liegen liegen."

"Ratten kunnen niet liegen?" vraag ik verbaasd.

"Nee nee," antwoordt Bordeaux.

"Nou, dan hoop ik dat de rat onze kaart echt terug kan pakken."

"Ja ja," zegt Bordeaux. "Huis huis."

"Dan kunnen we de weg naar huis weer vinden, ja."

Ik blijf mijn blik op de ingang houden.

Ik zal het zien als er een rat naar buiten komt.

"Help eens even even," fluistert een stem.

De rat.

Ik kruip meteen naar de kleine ingang toe.

Meteen zie ik de rat zitten.

"We passen niet samen samen."

"Ik zal de kaart wel pakken," zeg ik snel.

Ik steek twee vingers uit naar de rat.

Al snel krijg ik grip op de kaart.

Ik trek het door de ratteningang naar buiten.

"Er zitten een paar gaatjes in in," zegt de rat.

Ik rol de kaart open.

"Door onze tanden tanden."

Inderdaad, in het midden zitten vier gaatjes.

Doordat de kaart opgerold was.

"Ik moet gaan gaan," zegt de rat. "Veel succes succes."

De rat rent het bos in en ik buig mij over de kaart.

"Oké, laten we de weg gaan vinden en naar jullie huis gaan."

"Ja ja." Bordeaux klapt in zijn handen en springt in het rond.

Aqua volgt met een tak de lijn op de kaart.

"We zitten ergens hier," zeg ik, met mijn vinger op de kaart.