Een monsterlijk avontuur

De vermiste boom

"Nog, vijf, vier, drie, twee, één," zeg ik.

Na de laatste stap sta ik stil.

"We zijn er," breng ik trots uit.

"Ik zie geen boom boom," zegt Aqua verdrietig.

Het monster heeft gelijk.

Ik draai een heel rondje, maar de grote boom staat er niet.

Meteen pak ik de kaart er weer bij.

De boom staat er echt op.

Een mega boom, versierd met allemaal lichtjes en een kleine hut.

De hut wordt bewoond door eekhoorns.

De eekhoorns beschermen ook de deur van Monsterland.

Alleen de boom is hier in het bos niet.

"Laten we een grote cirkel lopen en wat stappen nog eens tellen," zeg ik.

Samen met Dapper loop ik terug naar de veertig stappen mijlpaal.

We hebben elke tien stappen iets achtergelaten.

Zo konden we de tel niet kwijt raken.

Ik begin de laatste tien stappen opnieuw te tellen.

Bordeaux en Aqua tellen ook opnieuw vanaf verschillende kanten.

Met een zucht laat ik mij op de grond neerploffen.

"We blijven op dit punt uitkomen," mompel ik.

"Waar is boom boom?" zegt Bordeaux verdrietig.

Ik haal mijn schouders op. "Ik zou het niet weten."

Vanaf de grond neem ik de hele omgeving in mij op.

Er is geen mega boom te zien.

Zeker geen versierde boom.

Alle bomen die hier staan, zien er zielig uit.

Ik drink wat water uit onze fles en probeer wat na te denken.

"Wat nu nu?" vraagt Aqua.

"Ik heb geen idee," zeg ik somber.

Met een hoge snelheid komt er iets kleins op ons afgerend.

"Eekhoorn eekhoorn," roept Bordeaux.

Een fel rode eekhoorn komt uitgeput bij ons zitten.

Bordeaux schiet gelijk zijn magie erop af.

"De boom is weg, er waren veel mannen, zo poef omgehakt," ratelt de eekhoorn.

Ze gebruikt wilde armgebaren.

"Ons hele huis weg, gelukkig snel schuilen, maar deur ook weg."

Zo goed mogelijk probeer ik het te volgen.

"De boom met de deur is weggehaald?" roep ik verbaasd uit.

"Ja, geen ingang meer naar Monsterland."

De monsters kijken mij verdrietig aan.

De ingang naar Monsterland is er niet.

Ik bekijk de kaart nog eens aandachtig.

Misschien is er een andere ingang.

Dat moet toch wel?

Waarom zou er maar één ingang zijn?

"Wat een stomme mannen zijn dat geweest," zeg ik boos.

De kaart laat mij niets nieuws zien.

"Weet jij misschien of er nog een ingang is?" vraag ik aan de eekhoorn.

"Nee, maar misschien de oudste, ja die vast wel," vertelt ze snel.

Volgens mij kan die eekhoorn niet langzaam praten.

Ik vraag me af of ze wel genoeg lucht krijgt als ze praat.

Ze praat zo snel.

"Zou je misschien de oudste kunnen halen?" vraag ik.

De fel rode eekhoorn kijkt mij aan.

"Of moeten we met jou meegaan?"

"Nee, nee, ik ga de oudste halen, hoor, niet weggaan, ik kom terug."

De eekhoorn sprint ervandoor.

"Het komt vast goed," probeer ik de monsters te troosten.

"Ik weet zeker dat er meer dan één ingang is."

"Naar huis huis?"

"Jullie gaan echt naar huis."