Een monsterlijk avontuur

De mega kleuren aanval

Langzaam kruipen we allemaal door de tunnel.

Het is ontzettend smal.

De monsters en ik passen er maar net doorheen.

Bordeaux zat net al bijna vast, toen hij zich even wilde omdraaien.

Alleen Dapper lijkt nergens last van te hebben.

Zijn staart kwispelt zelfs nog vrolijk.

Mijn hele lichaam zit ondertussen onder het zand.

En ik denk dat mijn haren ook wel een goede borstelbeurt kunnen gebruiken.

"Splitsing, splitsing," roept Aqua.

Hij kruipt voorop.

"Vier kanten kanten," zegt Bordeaux niet veel later.

Ik kom er ook aan en kijk om mij heen.

We hebben iets meer ruimte door de splitsing.

We zitten allemaal in een andere ingang.

"De eekhoorn heeft niets gezegd over verschillende gangen en duinen," zeg ik sip.

De monsters kijken langzaam om zich heen.

Ik kan ook niet ontdekken wat de goede duin moet zijn.

Alle paden komen nu uit op een duin.

"Laten we ze allemaal één voor één proberen."

"Ja, doen doen," zegt Bordeaux.

Hij gaat er meteen vandoor.

"Vier keer kloppen, Bordeaux," roep ik hem nog achterna.

Niet veel later galmen vier kloppen door het gangenstelsel.

Een beetje sip komt Bordeaux weer terug.

"Niet goed goed."

"Ik proberen proberen."

Aqua begint zijn tunnel in te kruipen.

Ik hoop dat er een goede tunnel is.

Straks is ook deze ingang er niet meer.

Wat moeten we dan doen?

Er is volgens de eekhoorn geen derde ingang.

Zitten de monsters dan voor altijd hier vast?

Vier kloppen galmen weer door de tunnels.

Geen enthousiaste monster kreet volgt.

We kijken allemaal naar de tunnel.

Helaas komt Aqua ook weer sip terug.

Deze duin was ook niet de geheime ingang.

"Ik weet zeker dat de deur zich hier bevindt," zeg ik.

Daarna kruip ik mijn tunnel verder in.

Ik houd helemaal niet van zulke kleine ruimtes.

Het voelt alsof je vastzit en geen kant op kan.

Straks stort de boel hier nog in.

Dan zitten we echt vast.

Ik klop vier keer op de harde duin.

Daarna blijf ik even zitten wachten.

Maar er gebeurt niks.

Geen magische deur die opengaat.

Er valt alleen wat zand naar beneden.

Verdrietig kruip ik weer terug naar Dapper en de monsters.

"Laten we de tunnel van Dapper meteen proberen."

De monsters blijven stil zitten.

"Dat moet de juiste zijn, ik weet het zeker."

Bordeaux komt langzaam in beweging.

Hij gaat voor Dapper uit en wordt gevolgd door Aqua en mij.

Voor ik het door heb, klinken vijf kloppen door de tunnels heen.

"Nee, Bordeaux," roep ik uit. "Het was vier... ahh."

Samen met Aqua val ik door een tunnel naar beneden.

Daar liggen Bordeaux en Dapper al.

De tunnel sluit zich weer.

Nog voor ik kan opstaan, worden we aangevallen door allemaal kleuren.

Overal komen kleuren uit de wanden.

Meteen zitten de monsters, Dapper en ik onder alle kleuren van de regenboog.

We lijken nu zelf wel levende regenbogen.

Ik wist niet eens dat er zoveel kleuren bestonden.

Als de monsters en ik elkaar aankijken, barsten we meteen in lachen uit.