Een monsterlijk avontuur

Een monsterlijk afscheid

Aqua en ik proberen zo snel mogelijk Dapper te vinden.

Maar in dit doolhof is het nog vrij moeilijk.

Dit is het grootste doolhof dat ik ooit heb gezien.

We slaan weer een compleet andere kant op.

"Daar daar," roept Aqua.

Inderdaad, een bordeaux rode flits.

"Laten we erheen gaan," zeg ik buiten adem.

Ik kan echt niet meer rennen.

Dapper is gestopt met blaffen.

Maar al vrij snel zie ik mijn hond staan.

Naast Dapper.

En de uitgang.

Bordeaux heeft gewoon de uitgang gevonden.

"Wat goed, Bordeaux," zeg ik vrolijk. "Dit is de uitgang."

"Ja, huis huis," roept hij enthousiast.

Met zijn vieren lopen we het doolhof uit.

Door dezelfde struiken als waar we door naar binnen kwamen.

De monsters willen het laatste stuk gaan rennen.

Maar ik kan echt niet meer.

Ik heb niet zoveel energie als die monsters hier.

Het lijkt wel alsof ze in Monsterland nog sneller en sterker zijn.

Bordeaux tilt mij op zijn rug en dan beginnen ze te rennen.

We vliegen over heuvels heen en rennen door de dalen.

De natuur hier is zo ontzettend mooi.

Ik zou hier ook wel kunnen wonen.

We komen een super schattig dorpje binnen.

De huizen zijn allemaal heel kleurrijk en heel mooi gebouwd.

Alle mogelijke vormen van huizen kun je hier wel vinden.

Het is echt iets voor Monsterland.

Op straat lopen ontzettend veel monsters in alle soorten en maten en kleuren.

Ik kijk mijn ogen uit vanaf de rug van Bordeaux.

De drie stoppen pas met rennen als ze voor het grootste huis van het dorp staan.

Het grote paarse huis van Bordeaux en Aqua.

De deur vliegt meteen open en een felroze monster komt naar buiten.

Niet veel later rent een geel monster hem voorbij.

Hun moeder vliegt Aqua in de armen en knuffelt hem hevig.

"Mijn jongens jongens," buldert hun vader lachend. "Waar waren jullie jullie?"

"Op avontuur avontuur," zegt Bordeaux enthousiast.

"We dachten, die komen niet thuis thuis," zegt hun moeder huilend.

Ze valt huilend van blijdschap nu Bordeaux in de armen.

Pas dan ontdekken de volwassen monsters mij.

"Wie is dat dat?" vraagt hun vader.

Bordeaux zet mij op de grond neer naast Dapper.

"Dit, Lina Lina," zegt Bordeaux.

"En, Dapper Dapper," vult Aqua aan.

"Wat leuk nieuwe vrienden vrienden," zegt hun moeder.

"Het avontuur dus leuk leuk?" vraagt hun vader.

"Ja," roept Bordeaux uit.

Op zijn monsters beginnen Aqua en Bordeaux alles te vertellen.

Ik blijf hun taalgebruik echt heel grappig vinden.

Maar ook ontzettend leuk al deze verschillen tussen ons.

En toch zijn we hele goede vrienden geworden.

Tijdens het verhaal krijgen we allemaal wat water en echt monster eten.

Maar daarna is het toch echt tijd voor Dapper en mij om naar huis te gaan.

De vader van Aqua en Bordeaux haalt iemand op om ons weg te brengen.

Ik wil helemaal nog geen afscheid nemen.

Huilend knuffelen we elkaar weer.

Daarna zetten de monsters Dapper en mij op een reuzenvogel.

De vogel die ons naar huis vliegt.