Een monsterlijk avontuur

Het grote doolhof

Nog steeds lachend over hoe we eruit zien, lopen we verder.

Geen idee waar we naartoe gaan.

Of waar we naartoe moeten.

Maar we kunnen moeilijk in die kuil blijven.

Volgens Bordeaux zijn we in Monsterland.

Hij herkende de lichtpaarse lucht als geen ander.

Niet veel later herkende Aqua ook de fel groene zon.

Dus we zitten al een beetje goed.

Nu alleen nog hun woonplaats vinden.

"Kijk daar is een waterplas," roep ik uit.

"Ja, wassen wassen," zegt Bordeaux.

Meteen rent hij op de waterplas af.

Hij duikt erin en verdwijnt even onder water.

Volledig bordeauxrood komt hij weer boven.

Het water kleurt nu verschillende kleuren.

Niet veel later springt Aqua er ook in.

Dapper houdt niet van water, maar ik trek hem toch met mij mee.

Zodra hij kan rent Dapper weer de kant op en schudt zich uit.

Weer lachend over het hele voorval, komen wij ook het water uit.

Zo goed als het kan, knijp ik het water uit mijn kleren.

Al is het hier warm genoeg, dus ik zal snel genoeg drogen.

"Kom, verder verder," roept Bordeaux ongeduldig.

"Ja, huis huis." Aqua klapt even in zijn handen.

De enige weg om verder te komen is door twee rode struiken heen.

Dus dat is precies wat we doen.

We volgen het pad erdoorheen.

We komen terecht in het mooiste bos dat ik ooit heb gezien.

Alle kleuren van de hele wereld zitten hier in de bladeren.

De bomen zijn ontzettend hoog en de bladeren lijken wel licht te geven.

Op de grond zie je de kleuren ook terug.

Het is net een disco.

Een ontzettend mooie disco.

"Wow," breng ik zacht uit. "Wat is het hier mooi."

"Ja, monsterland monsterland," zegt Aqua trots.

"Super, mooi mooi," roept Bordeaux.

Bordeaux rent voor ons uit en draait wat rondjes.

"Daar, huis huis," roept Bordeaux enthousiast uit.

We hebben al een paar scherpe bochten genomen.

Maar voor mijn gevoel komen we geen steek verder.

Ik volg Bordeaux zijn vinger en zie een ontzettend groot paars huis.

Het ziet er vanaf hier klein uit, maar het staat nog super ver weg.

Het moet dus echt een groot huis zijn.

Ik kijk nog eens om mij heen, naar de verschillende bochten en paden.

Dit doet me ergens aan denken.

"Wacht," zeg ik tegen de monsters, zodat ze stil gaan staan.

"We kunnen hier niet zomaar doorheen. We zitten in een doolhof."

"Een, wat wat?" vraagt Aqua

"Een doolhof, heel veel paden lopen dood en er is maar één uitgang."

"Die, vinden vinden," zegt Bordeaux.

"Ja, precies. Die moeten we vinden."

Meteen schiet Bordeaux ervandoor.

Nog voordat we hem kunnen tegenhouden.

Ik stuur meteen Dapper achter hem aan.

Samen met Aqua kijk ik verder naar de uitgang.

En probeer ik het doolhof te begrijpen.

Nadat we hier voor mijn gevoel al uren zijn, hoor ik Dapper blaffen.

"Kom," zeg ik tegen Aqua. "We gaan naar het geluid toe."

Hij heeft vast Bordeaux gevonden.

Dan kunnen we allemaal op zoek naar de uitgang.