Een monsterlijk avontuur

Terug naar het bos

We hebben ontzettend ver gelopen.

Het wordt namelijk alweer donker.

Bij een groepje struiken met fruit zijn we gaan zitten.

We eten genoeg en drinken van het water.

Die hebben we bij elke waterplek bijgevuld.

Zo hebben we altijd iets te drinken.

Dat hebben we ook wel nodig gehad.

Door de vele kleine gaatjes, is de kaart helaas gescheurd.

We hebben nu twee losse delen.

Daardoor bleven we maar rondjes lopen.

Niemand wist nog precies hoe we terug moesten naar het goede pad.

Gelukkig kwamen we een haas tegen, die ons de weg wees.

Daardoor kwamen we eindelijk op een andere plek uit.

En bleven we geen rondjes meer lopen.

Ik werd al bijna gek van steeds dezelfde plek te zien.

De monsters ook.

Ze begonnen steeds meer rond te rennen.

Allemaal verschillende richtingen op.

Nu zijn we weer op het goede pad.

Alleen nog weer even de goede lijn vinden.

Dan kunnen we het pad weer volgen.

De lijn is helaas door de gescheurde kaart niet goed meer te volgen.

Aqua en ik krijgen met geen mogelijkheid de kaart goed aan elkaar.

"Bordeaux, heb jij misschien een oplossing?" vraag ik.

We hebben nu echt alle hoeken geprobeerd.

De kaart past gewoon niet meer in elkaar.

Bordeaux kijkt even naar de kaart en knikt dan.

"Ja ja," roept hij uit.

Hij springt op en klapt in zijn handen.

In een vreemde taal begint Bordeaux wat woorden te mompelen.

Zelfs Aqua kijkt hem vol bewondering aan.

Een hele hoop gouden slierten verzamelen zich rondom Bordeaux.

Met open mond blijf ik hem aanstaren.

Mijn hand aait nog door Dappers vacht.

Bordeaux begint met zijn harige, rode armen te zwaaien.

Takken vliegen door de lucht en reageren op zijn beweging.

De kaart verzamelt zich tussen de takken.

Hij maakt een lijst.

Zo blijft de kaart weer vastzitten.

De kaart zit straks in een mooie houder.

Dan kunnen we hem ook goed vasthouden.

En de kaart zal niet meer kapot zijn.

Ik wil ook zulke magie hebben.

Met een zachte plof landt het geheel op de grond.

Bordeaux kijkt trots naar zijn meesterwerk.

Ik pak het geheel op en houd de kaart voor mij.

"Wat goed, Bordeaux, nu kunnen we weer verder."

"Ja, heel heel," roept Aqua.

Het blauwe monster knuffelt Bordeaux.

"Laten we gaan kijken waar het volgende punt is."

De monsters komen naast mij zitten.

Ik houd de kaart voor onze gezichten.

Mijn vinger houd ik op de lijn.

"We zitten nu hier," vertel ik.

Met mijn vinger ga ik wat verder naar boven.

"Dit is het volgende punt."

Ik laat mijn vinger erop liggen.

De struiken zijn mooi getekend.

"We moeten naar de paarse struiken."

"Ja ja."

Aqua kijkt mij blij aan.

"Ja, volg volg," zegt Bordeaux.

Hij springt op, maar strompelt meteen naar achteren.

"Wolf wolf," brengt hij zacht uit.

Meteen kijk ik over de kaart heen.

Voor ons staat een grote, grijze wolf.

Met grote ogen kijk ik het beest aan.

Ik wist niet dat wolven zo groot waren.