Selam bebeklerim, yeni bölümümle geldim!
Benim kitaplar biraz ağır işleniyor ama siz alışıksınız zaten.
Hadi iyi okumalar, bol yorumlar fıstıklarım.
Ne kadar çok yorum o kadar çabuk bölüm 🥰👍🏻
Ceylan Yandaş
Maç başlayalı 15 dakika olmuştu ve cidden daha önceden stadın her yerinden maçı izlemiş biri olarak söylüyorum ki, buradan izlemek ap ayrı bir dünyaydı.
Ceren de ben de maça pür dikkat odaklanmış bir şekilde hırsla izliyorduk. Sema, Galatasaray oyuncularına tezahürat yaparken biz ise bağıra bağıra Arda'ya tezahürat yapmaya başladık, Arda adını duyunca, Sema'nın yaptığı dönüşü hiçbir formula oyuncusu yapmamıştır.
Üçümüz, diğer tüm Fenerbahçe'liler gibi, Arda için tezahürat yapıyorduk. Topu o kadar iyi yönetiyordu ki, hayran kalınası cidden.
"Ardaaaaa, Ardaaaaaa, Ardaaa, Ardaaaa"
Biz bu şekilde bağırırken, Lorin de ara ara story çekiyor ve paylaşıyordu. O keyfi izliyordu zaten, şu anda tuttuğu kimse bile yoktu. Ama hep derdi, Fener ve Galatasaray derbisiyse, her zaman Galatasaray'lıyımdır diye.
Ama bizim kadar heyecanlı değildi yine de. Bir karşı takımdan, Berkan'ın ayağına top geçerse oralı oluyordu, o da heyecan bakımından.
Top abime geçtiğinde, bir taraflarımı yırtarcasına "Haydi Merdo Haydi Merdo Haydiiiii" diye bağırmaya başladık Ceren'le.
Abim gole öyle bir yaklaşmıştı ki, heyecandan kendimi yiyecektim tam o an ve abim topu, birkaç saniye içerisinde filelerle buluşturdu, Musleranın sinirle çimlere yumruk savurmasını gördüm ve, güldüm.
Kerem hemen onun yanına koşarak, bir şeyler söylemiş ve kalkması için yardım etmişti. Bize doğru koşan abimle, ona bağırmaya başlamıştık tüm taraftarlar olarak. Abim, bana doğru bileğindeki bilekliği öpüp, o öpücüğü de bana doğru savurur gibi yaptı.
"ÖLÜRÜM BE ADAM!" diye çığırmıştım tüm gücümle. Çok yakındık zaten, oturduğumuz yer sahanın dibiydi, abim çığlığımı duyup gülmüştü.
Ceren "ASLAN ABİM BENİM İŞTE BÖYLE!" diye bağırmıştı akabinde. Ferdi'yle birbirlerine sarılıp, tekrardan toplanmışlardı abim. Birbirlerine asist yapmışlardı.
***
Tam ara olmasına yakın, 1-0 olan skoru 1-1 yapan kişi Kerem olmuştu. Altay'a attığı golün ardından bizim tarafa doğru koşup, tam olduğumuz yere doğru o klasik, Harry Potter hareketini yapmıştı. Bize doğru derken, kaleden ters yöne koşup rastgele önümüzde durmuştu.
Onu omuzlarımız düşük bir şekilde izlemiştik, Ceren de ben de. Sema sevinçten havalara uçarken biz ona dik dik bakıyorduk. Tam karşımızda yapmıştı hareketi, o sihirli değnek hareketini tam bana doğru denk getirmişti resmen, sinirlerim hopluyordu şu hareketine.
Gözlerimiz buluştuğunda, kendimi tutamayıp "götüne girsin sihirli değnek!" diye bağırdım tüm gücümle, duyduğu meçhuldü ama içimde kalmasındansa böylesi daha iyiydi.
O hareketin ardından gülerek, nefes nefese orda durdu ve diğerleri ona doğru koşup birbirlerinin üzerine atladılar. Hakem düdüğü çalıp, ilk yarıyı bitirdi.
Abim sinirle Teknik alana doğru gelirken, Kerem ve takım arkadaşları sevinçle bağırıyorlardı. Taraftarları da aynı şekilde, abim pis pis Kerem'e bakmış ve olduğumuz yere gelmişti, bende hemen birkaç basamak inerek yanına gitmiştim Ceren'le.
"Piçe bak, ilk yarının son dakikasında gol attı ya." diye söylendi abim, o böyle söyleyince çatılmış kaşlarımla Kerem'e çevirdim bakışlarımı. Onlar hala ordalardı, sevinçlerini bitirmiş kendi taraflarına gidiyorlardı, kocaman sırıtarak arkasını dönüp, gülerek abimlere baktı.
