Selam bebeklerim.
Nasılsınız, iyi misiniz?
Ben süperim.
Çünkü bugün, burada 5 yıl önce tanıştığım sanal arkadaşım, Ceruşumla reel oldum!
Hala inanamasam da!
Arkadaşlar inanın çok mutluyum, bunun şerefine bir bölüm patlar dedim!
Hadi iyi okumalar, bol yorumlar!
Ceylan Yandaş
/1 hafta sonra/
Mutfağa girdim ve iki bardak limonata doldurdum. Salona adımlarken abimin hala sinirli bakışlarını görünce istemsiz göz devirdim, "Ya abi hala mı?" diyip, ona da doldurduğum limonatayı uzatıp sırnaştım.
"Kurban oliyim, yetmez mi trip attığın?"
"Sen dua et sadece trip atıyorum Ceylan, şu anda kurşun da atıyor olabilirdim, Kerem'e?"
Kahkaha attığımda bana pis pis baktı. "Bakma şöyle, ya hemen kızıyorsun abi ya!" omuz silktiğinde yanağından kocaman öptüm.
"Abim, canım abim. Gördün, sen de ordaydın. Maçın en kritik anında gol attı ve Türkiye'ye bir zafer daha ekledi. O anın sevinciyle herkes birbirine sarılırken, o da bana sarıldı işte."
Bir hafta önceki Milli takım maçının sinirini atamamıştı hala. Ordayken dövmeye kalkmıştı Kerem'i ama bizimkiler tutmuştu. Mutluluğumuzun ağzına sıçma Mert diye.
Aklıma gelen anıyla istemsiz tebessüm oluştu dudaklarımda. O an o kadar güzeldi ki, bir haftadır aynı anı, beynimde dönüp duruyordu. Çok kritik bir gol atmış ve maçı kazandırmıştı. Ardından herkes sevinçle manitasına sarılmıştı.
Yani Sema, Arda'ya Lorin Berkan'a ve Ceren de Ferdi'ye. Evet bunların hepsi manita olmuştu, Sema'yla Arda Yunus abiden saklıyorlar gerçi ama olsun, çok hızlılar ben onlara yetişemedim maalesef arkadaşlar!
Ben de o sırada mutluluktan yerimde zıplarken, o da anın sevinciyle gelip bana sarılmıştı, tabii ben de ona.
Bu kısımları zaten biliyorsunuz.
Ama o kadar içten sarılmıştı ki, sanki normal bir sarılma gibi değildi. Kalp atışlarımın ne kadar hızlandığını unutamıyorum, dahası kafam onun göğsüne geldiği için onun hızlanan kalp atışlarını da aynı şekilde.
Sonrasında da ayrılacakken, "Özür dilerim, bu gol annenler içindi." demişti, ben öyle diyince kala kaldım tabii, hatta hafiften gözlerim bile dolmuştu.
Bunu gören abimde tabii, malumunuz sinirden kudurdu. Baya delirdi. Ama abartıyordu bence, masum bir sevinç sarılmasıydı sonuçta.
Ayriyeten de bir gece önceki konuşmamızın özürüydü. Maçtan bir gün önce, gece annemlerin konusunu açtığı için kötü hissetmişti kendini.
Ne kadar da ince düşünceliydi.
Ayrıca, şöyle de bir sorun olmuştu ki. Kerem'in fanları, maçın her anını didik didik izledikleri için ve tribünde de bir sürü Kerem fanı olduğu için, bizim sarılma anımız elbette kameralara yansımıştı.
Bir yandan, iyi ki yansımış diyordum. Çünkü kendime çok güzel ekran fotoğrafları almıştım, ayrıca o anın videosunun olması da ayrıca çok özeldi.
Yok, ne alakası var? Tabii ki açıp açıp sarılma anımızı izlemiyorum. Kuru iftira ya!
Ama çok güzel sarılmışız, çok tatlıyız, görmeniz lazım...
Onun omuzuma kafasını yaslaması falan. Elbette bu video ve fotoğrafları, tüm Galatasaray'lıların, Kerem fanlarının hesaplarında cirit atmaya başlamıştı.
