Şifa

3. Bölüm

Bir anda ortam değişti. Sesizlikten eser kalmadı.Tüm sesler birbirine  karıştı.Yerimden kıpırdayamıyordum.Kulağım çınlıyordu." Hey asel kendine gel zamanı değil beni duyuyormusun?"bir anda zorlukla kendime geldiğimde başımı ona doğru çevirdim . Bir anda avucu yüzümü tuttu. Kendimi ondan kurtarıp
" Dokunma bana " dedim. Kendini toparlayıp elerini bana göstererek"Tamam bak dokunmuyorum hadi gel çıkmamız lazım burdan, elini tutmama izin verirmisin" diyerek elini uzattı. Başka yapacak birşey olmadığı için onaylarcasına başımı salladım.

Sıcak elleri soğuk ellerimi tutunca sanki içimde bir şeyler onarıldı gibi hissetim hayır böyle hissetmemeliydim.

Elimi tuttuğu gibi oradan uzaklaştık. Ambulans sesleri , polis sirenleri...
Art arda geliyordu. Hala tam anlamıyla şoktan çıkmış değildim. Zeynebe ne olmuştu? Hazal iyimiydi? Beynimin içi soru işaretleriyle doluydu.Hızlıca merdivenlerden indik elektrikler yoktu asansörler çalışmıyordu.

Sıcak eli hala avucumun içindeydi.Sonunda çıkış kapısına geldiğimizde burası daha beterdi kendimi bir filmin içinde gibi hisediyordum yerde yaralı ve ölü bir çok insan vardı. Elimi daha sıkı tuttu ve koşmaya başladık. Oldukça hızlı koşuyordu nefes nefese kalmıştım. Ne bekliyorumki adam bordo bereliydi.

Siyah bir mercedese bindik ve oradan uzaklaştık.Hala olanları aklım almıyordu. İlk kez böyle birşey yaşıyordum oldukça sakin bir hayatım vardı.Araba bir binanın önünde durduğunda birsey söylemeden arabadan indi.Arabayı açıp bende peşinden indim."Neresi burası , neler oluyor?, Orayı basanlar kimlerdi? Aklım almıyor açıklama yapacakmısın artık?" sinirlendiğimi hissetim ve ses tonumda biraz fazla çıkmış olmalıydı." Susarsan konuşacağım." dedi. Nefesini vererek konuşmaya başladı
"Bu olanlar büyük ihtimale tepegözün işi"analmayarak ona baktım tepegöz de  kimdi? Neden böyle bişey yapmıştı elerimi sinirle saçlarıma geçirdim. Aklım alak bulak olmuştu." Tepegöz kırmızı bültenli aranan bir terorist amacı bizi bitirmek yani benim timimdekileri"dedi o benim zıttım gibi çok rahat ve profesyonel görünüyordu.

Daha fazla dayanamayarak "Sen niye bu kadar rahatsın, her gün bunları yaşıyormuş gibi bir halin var." dedim.Derin bir iç çekerek gözlerini gözlerime dikip " Her gün bunları yaşıyorum çünkü" dedi. Ne bekliyordum ki adam bordo bere kızım senin gibi sıradan bir hayatı yok.

" Burası neresi?"dedim.Önümden yürüyerek"Benim evim gel peşimden"dedi. ilk başta şakamı yapıyor acaba diye düşündüm sonra arkasını dönüp gelmem için yolu gösterirken ciddi olduğunu anladım.
" Sen ciddimisin tanımadığım birinin evine niye gireyim.Sana gireceğimi düşündüren ne ? "dedim.nefesini vererek " tanışmıştık hatırlarsan  Evet ciddiyim." dedi delimi ya bu
" Tanışmamız isim sormaktan ibaret hatırlarsan."dedim.

"Tamam gel içeride tanışırız."dedi kaşlarımı çatarak ona baktım. " Oldu paşam hayır gelmiyorum tanışmak ta istemiyorum" diyip arkamı döneceğim an eli bileğimi tutu
" Arkadaşını merak etmiyorsan gidebilirsin" dedi. Daha ne diyeceğimi dinlemeden binaya girdi. Oflayarak peşinden ilerledim.3. Katta geldiğimizde anahtarı çevirip kapıyı açtı.Arkasından bende içeriye girdim ve oldukça sade ve şık evini gördüm.Güzel zevki varmış Alaz beyciğimizim.

"Sen geç otur ben telefon görüşmesi yapıp geliyorum." dedi.Onaylarcasına başımı saladım. Ve Salona geçtim. Pek birşey yoktu odada.Koltuk takımı ve tv vardı. Birde duvarda ailesiyle çekilmiş fotoğrafı vardı.Fotoğrafı incelerken alazın kime benzediğini anladım babasına çok benziyordu boyunu posunu ondan almış olmalıydı ama babasınım kalbi kalemle çizilmişti nedenini merak ettmiştim  ama sormak haddime değildi. Yüz mimikleride annesine benziyordu. Alazın yanında oturan tanıştığımız  ablası vardı.

Yaklaşık 10 dk sonra odaya girdi. Meraklı gözlerle ona bakınca direk söze girdi"Merak etme arkadaşın gayet iyi lavaboya gideceği sırada rehin alınmış,Hazal hanımda gayet iyi Keremin yanında"dedi. Kerem hazala nişanlanan adamdı. Derin bir nefes aldım.Çok şükür ki iyilerdi. Peki ya Zeynep nerdeydi? " Zeynep nerede" diye sordum. " Zeynep benim timimden biriyle çıkmış"dedi endişeli gözlerle ona bakınca " Merak ettme Ekin iyi çocuktur" dedi yine de emin olmak istedim  zeynebi aramak için telefonu çantamdan çıkardım ama ne yaziki kapanmıştı. Söve  söve telefonu çantama attım. Alaz bana dönüp telefonunu uzatarak" İstersen benimkinden arayabilirsin arkadaşını" dedi telefonu elinden alıp teşekkür ettim.