MAHPERİ IV +18

XX. ~Gerçek Sahip~

[Şarkımız: Lana Del Rey ; Radio ]

Oy ve yorum yapmayı unutmayın ♡

                                                                                                        🍃

~Geçmişten bir kesit~

Ellerine bulanan kanlar ile kucağında taşıdığı kadını zorla getirmekteydi genç adam. Zor olan şey ise onu taşımak değil sevdiği kadının bu halde olmasıydı.

İlk defa Zern sevdiği kadının acı dolu çığlıklarını ve soğuyan ellerini teninde hissetmişti ve bu durum ona inanılmaz bir acı ile yüz yüze bırakırken adımlarını olabildiğince hızlandırmayı sürdürdü.

" Diana konuş benimle güzelim lütfen sakın uyuma" kadın onun boynuna daha fazla sardı kollarını tam göğüsünün üzerinden akan kanlar tüm vücudunu kirletiyordu. Aynı sevdiği adamın üzerini kirlettiği gibi. Her derin nefes alışında göğüs kafesi daha fazla acı ile kaplanırken bayılmamak için kendini olabildiğince sıktı.

"Zern seni ne olursa olsun her zaman seveceğim." sesinin titrediğini kadın kadar adam da hissetmişti. Daha sıkı kavradı bedenini. Neden durduk yere böyle konuşuyordu birden? Gidecek gibi konuşmuştu Zern'in Diana'sı .

"Böyle konuşma Diana lütfen, gidecek gibi konuşma bak abimin yanına gideceğiz . Kurtaracak seni, sen sakın kafana takma ." Genç adam artık konuşmakta bile zorlanmaya başlamıştı. Abisi her şeyin bir yolunu bulurdu her zaman onda bir çözüm mevcuttu. Kurtarsa kurtarsa Diana'yı Ares kurtarırdı. O Araf'ın sahibiydi. Tanrı ile her zaman bizzat iletişime geçen biriydi. En iyi şifacılar, en iyi büyücüler ile arkadaştı Ares illa birinden yardım alır bir çözüm bulurdu. Öyle umut ediyordu genç adam. Sadece baş başa zaman geçirmek için şatodan ayrılmışlardı bir süreliğine uzun bir süre güzel vakit geçirdikten sonra eve geri dönecekken arkalarına takılan Ölüm Yiyenler etraflarını kuşatmışlardı ormanda.

Ne kadar Zern Diana'yı korumak için çaba gösterse de sayıları o kadar fazlaydı ki elinden hiç bir şey gelmemiş onu koruyamamıştı. Ne kadar da zavallı bir adamım sevdiğim kadını bile koruyamadım diye düşünmeden edemiyordu Zern.

"Zern, uykum geliyor. "

"Uyumak yok bak az kaldı geldik sık kendini." Kadının kanı haddinden fazla akıyordu. Bu yüzden de beti benzi atmıştı kadının. Ölüm Yiyenler Diana'nın kalbine ulaşmak için göğsünün üst kısmını parçalamışlardı.

Zern'in de kolunda boylu boyunca tırnakları ile kesmişlerdi ama onun durumu Diana'ya göre biraz daha iyiydi. Çünkü o ölümsüzdü. Araf'ta ölümlü olan tek kişi Diana'ydı her zaman bu konu aklını karıştırmıştı Zern'in. Neden o olmak zorundaydı? Neden ölümlü olarak yaratılmıştı? Onu ölümsüz yapmanın bir yolu yok muydu?

Artık o kadar yorulmuştu ki her gün bunları düşünmekten cidden kafayı yemek üzereydi. Onu kaybetmekten çok korkuyordu. Böyle bir şey olursa asla dayanamazdı. O yüzden her zaman onu korumak için elinden geleni yapmaya hazırdı.

Peki ya zamanı dolunca ne olacaktı? O zaman Ares her faniye yaptığı gibi Diana'yı da elinde bir yasemin çiçeği ile kardeşinin gözleri önünde onu sonsuzluğa mı uğurlayacaktı?

Buz gibi bir ürpertiye neden oldu bu düşünce genç adama. Nihayet şatonun olduğu yola girmiştiler. Kadından damlayan kanlar ikisinin arkasında izler bırakmaya devam ederken Diana Zern'in ağladığını gördüğü için kanlı ellerine aldırış etmeden sildi göz yaşlarını.