MAHPERİ IV +18

XXII .~Bıçak Yarası ~

[Şarkımız: Billie Eilish: Everything I Wanted]

Oy ve yorum yapmayı unutmayın ♡

🍃

Geçmişten bir kesit

"Tutun onu" zorlukla Zern'i zaptediyorlardı. Bir gece yarısı Ölüm Yiyenler'in yaşadığı kuyuya gelmiştik.

"Efendim kardeşinizi durduramadık arkanızdan çıktı şatodan." Apollo Zern'i her iki kolundan tutup olduğumuz yerden uzaklaştırmaya çalışıyordu. Sırtım Zern'e dönüktü. Yüzüm yoktu ona dönemeye. Cesaret edemiyordum. Diana'nın kollarını arkasında büyülü zincir ile sabitlemiştim.

Diana artık tamamen delirmişti. Vücuduna lanet bulaşmasının üzerinden tam olarak bir ay geçmişti. Bir aydan beri durumu her geçen gün daha kötüleşmiş vücudu lanetten dolayı mosmor kesilmişti. Kimseyi tanımıyordu kendini bile...

Zern onu ne kadar yaşadıkları her şeyi anlatsa da Diana'nın yapmak istediği tek şey laneti ona da bulaştırmak istemesiydi. Zern'i göz göre göre yok oluşun eşiğine sürükleyemezdim . Bunu kendi öz kardeşime yapamazdım. Diana'yı kurtarmak için her gün taşı arasam da bulamamıştım. Artık son noktaya gelmiştim. Onu Ölüm Yiyenler'e vermem gerekiyordu. Yoksa bu lanet veba gibi herkese bulaşacaktı ,en başta Zern olmak üzere.

Kardeşimin yok olmasına izin vermezdim. Kız kardeşim zaten yok olmuş iken bir kişinin daha yok oluşunu kaldıramazdım. İçimi kaplayan bu kahrolası duygu ile sonra nasıl başa çıkacaktım? Başka yolum yoktu, herkesi korumak için onu öldürmem gerekiyordu. Ne kadar bedeni Diana'ya ait olsa da artık eski Diana yoktu. Gözlerimizin önünde yok olmuştu.

Onu kurtarmak için elimden gelenin fazlasını yapmıştım. Ama onun böyle acı çekmesine daha fazla katlanamazdım. Bunu ona yapmazdım. Ruhunu bari mutlu olacağı yere gönderebilme şansım olsun. Kimseyi hatırlamasın ama en azından mutlu olsun.

Kuyunun kapağını araladı yanımda yer alan muhafızlarım.

"Efendim kuyu hazır. " kuyunun ağzını açtığımız taktirde etrafta inanılmaz bir kasvet yayıldı.

"Yapma!O hâlâ Diana Ares."

"Zern eve dön . Sana buraya gelmemen gerektiğini söyledim. O Diana değil tamamen delirdi artık seni bile unuttu. Lütfen bana zorluk çıkarma. " ağlayışını görmesem bile net bir şekilde duyuyordum. İçimin parçaladığını hissettim. Ne kadar kalbim atmasa da hiçbir zaman duygusuz bir adam olmamıştım.

"Ares... lütfen yalvarırım. Lütfen öldürme onu söz veriyorum başına iş açmam Diana'yı alır giderim buradan ." Onu çok seviyordu. Bunu en iyi bilen kişi bendim lakin durum çok ciddiydi. Zern bunu anlamamak için direniyordu resmen. Ama ona da hak veriyordum. Omun için oldukça zor bir durumdu.
Bana artık abi demek yerine ismim ile hitap ediyordu.

"Zern sana eve dön dedim. Seni yok edecek bu kadın. "

"Bırakın beni ! Benim kim olduğumu bilmiyorsunuz daha ben Araf'ın başkorumasıyım size emrediyorum çabuk bırakın beni!" Zern onu tutan adamlarıma avazı çıktığı kadar bağırıyordu. Lakin adamlar onu dinlemiyordu çünkü şu anda sadece benden emir alıyorlardı.

"Üzgünüz Zern Bey, biz sadece Efendi'den emir alırız. "

"Ares söyle adamlarına bırakasın beni. " hâlâ soluksuz kalsa bile aynı şiddetle bağırmaktaydı. Diğerleri de Zern'den farklı bir durumda olamadığı için onları bu felaketi görmesinler diye evde kalmalarını istemiştim.