CHAPTER 25 - COLLAPSE

359 17 11
                                    

Today is the hearing kaya nagising ako ng maaga, nakita kong tulog pa rin ang aking mag-ama kaya hinalikan ko sila isa-isa. Paghalik ko kay Rod ay nagulat na lamang ako ng dumilat sya at pinuno ng halik yung mukha ko. Napatawa nalang ako sa ginagawa nya kaya nagising si Isabel.

Anak helpppp - natatawang sabi ko kay Isabel.

"Daddyyyy stop na pooo, nakikiliti na si mommy hahahaha" sabi nya kaya huminto naman si Rod.

Good Morning our beautiful princess! - bati namin kay Isabel.

"Good Morning mommy ganda and Daddy Pogi" sabi nya at humalik sya sa amin.

Let's eat breakfast na anak kasi may pupuntahan pa kami ni daddy dito ka muna kay yaya ha? - sabi namin at tumango naman sya.

Si Isabel kasi ay napakabuting bata at wala kaming naging problema sa kanya kasi kahit anong bilin namin sa kanya sinusunod nya lang at naglalaro lamang sya kaya we're very thankful na pinalaki sya ni Louisa ng maayos at napakabuting bata😊.

Tapos na kaming kumain at pinaliguan ko na si Isabel. Tapos na syang maligo kaya ako naman ang sumunod at sumunod namang naligo si Rod.

Tapos na kami at binilin na namin si Isabel kay manang nelly at umalis na.

We're here na at the court and then nagkita kami ni Irene pero umiwas lang ako sa kanya at pumasok na kami sa loob.

Bigla namang lumapit si mommy sakin at bumulong.

Anak.... please wag mo ng ituloy😢 - bulong nya.

Mommy, napag-usapan na natin to diba? Hindi na magbabago ang isip ko mommy NEVER! - sabi ko at wala ng magawa si mommy kaya bumalik nalang sya sa kinaupuan nya which is sa side ni Irene.

Dumating na yung judge kaya tumayo  kaming lahat pero nagulat na lamang ako sa sigaw ni mommy at napalingon naman kami at sa paglingon namin ay natumba si Irene.

Jusko!  Irene!!! - sigaw ni mommy

Tulungan nyo ko dalii, dalhin natin sya sa Ospital!! - tarantang sabi nya.

Nung nakita ko na natumba si Irene ay bumilis yung tibok ng puso ko na para bang gusto kong puntahan sya at tumulong pero hindi ko magawa kaya nakatingin lang ako sa kanila habang tumatakbo sila palabas.

Nagdadalawang isip ako kung susunod ba ako sa Ospital ko maghintay nalang ng balita kung ano ng nangyari kay Irene pero di ako mapakali kaya tumingin ako kay Rod at hinawakan ko yung kamay nya lumabas na kami. We're on our way na to the hospital para tignan kung anong nangyari.

Habang nasa sasakyan kami ay bigla namang nagsalita si Rod.

Mahal? are you okay? - tanong nya

Ah yeah I'm okay don't worry - sabi ko naman.

Nagpatuloy nalang sya sa pagmaneho at maya-maya ay nakarating na kami sa hospital.

Nagpunta kami sa Nurse Station.

Ahm Excuse me, asan dito yung room ni Ms. Irene Marcos? - tanong ko.

Si Ms. Marcos po ma'am ay nasa Emergency Room pa po, Doc need to check her po - saad naman nya.

Ohh okay thank you, ahm where's the emergency room pala? - tanong ko

Straight lang po kayo dun ma'am and then turn right po - sabi nya

Thank you - saad ko at nagtungo na kami.

Pagpunta namin dun ay nakita ko naman si mommy na naghihintay sa labas.

Mommy how is she? - agad na tanong ko.

Ah Imee? What are you doing here? - nagtatakang tanong nya.

Sasagot na sana ako pero biglang lumabas yung doctor.

Ah doc napano po yung anak ko? Kamusta po sya? Is she okay? - sunod-sunod na tanong ni mommy sa doktor.

We're done checking your daughter ma'am and base sa test namin your daughter has a Stage 3 "CANCER" and sorry to say but it's incurable po ma'am - Doc said

Natulala kami ni mommy sa sinabi ni Doc.

What??! Cancer? Stage 3??! How come? - tanong ko dahil di ako makapaniwala.

Wala po bang sinabi ang patient sa inyo ma'am? - Doc said

Wala syang sinasabi samin doc walaa! - mommy said habang umiiyak.

Inalalayan ko naman si mommy.

Pumupunta po si Ms. Marcos dito sakin, I'm his Doctor. Nagpupunta sya dito once a week kasi kahit sinabi ko na sa kanya na incurable ang sakit nya ay gusto pa din nyang  makahanap ng gamot para dito gusto nyang gumaling sya ma'am - Doc said na mas kinaiyak pa namin.

Irene naman ehhh - sabi ko habang umiiyak

Inilipat ni si Irene sa kanyang room at agad naman kaming sumunod doon.

Hindi pa din gising si Irene kaya nilapitan sya ni mommy. Ako naman ay nakaupo lang kami ni Rod habang nakasandal ako sa braso nya at tinitignan lang namin sila mommy.

Anak naman eh, bakit di mo sinabi samin🥺
- paulit ulit na sabi ni mommy habang humihikbi.

Hinihintay lang namin na magising sya.
















Iyakan muna tayo mga mare ah!🥺😁

Next mo na!

END GAME Where stories live. Discover now