my side, hyunlix ✓

yedi

altı yıldır aradığım sevgilimi bugün bulmuştum. onu kaçıran kişinin babası çıkması beni heyecanlandırmıştı ona yapacağım işkenceleri düşündükçe zevk alıyordum. babası kötü işlerle uğraşıyordu ama çocuğunu kaçırıpta ona istemediği şeyleri yaptırması çok iğrenç bir şeydi. bunu yapacağını beklemezdim hiç bir baba böyle şeyler yapamazdı. Hyunjin'i ondan geri almak için en güzel ve akıllıca planı kurdum

adamlarımdan birine babasını arattırıp oğluyla biraz takılmak istediğini söylettim.

bu işi yaptığını öğrendiğimde Hyunjin'in durumunu çok merak ediyordum ne haldeydi. tam konuştuğumuz saatte Hyunjin istediğim yere, benim mekanıma gelmişti.

bir kaç tane adamımla konuşurken bende onları izlemek için arkada kamera odasına gidip oturdum. çok kötü gözüküyordu. İstemeyerek geldiği çok belliydi. yüzü gözü morarmış kapatıcıyla kapatılmaya çalışılsa bile belli oluyordu. zayıflamış ve boyuda daha çok uzamıştı.

tam Hyunjin soyunmaya başladığında dört adamla yanlarına geldim. dışarıdan bizi izleyen babası ne olduğunu anlamak için koşar adımlarla yanımıza geldi. hyunjin içeriye giren kalbalığın ne olduğunu anlamak için bize bakıyordu.

onunla göz göze geldiğimizde bana baktı ama tanımışa benzemiyordu boş bakıyordu. Hepsi o babası olucak herif yüzündendi gününü gösterecektim ona.

iki adamım babasını tutarken bir tanesinde yumruk atmaya başladı.

bunu gören Hyunjin,

"lütfen durun babama bir şey yapmayın" diyerek ağlamaya başladı. korku ile kendini geri çekti. ağlamasını şiddetlendi. onu böyle görünce hem kendimden hemde acımasızca darbe yiyen adamdan iğrendim.ama bu aşağılık yaptıklarını tek tek ödeyecekti

onu gerçekten geberene kadar dövüyorlardı.
ölmek üzere olan adamın dövülmesini izlerken hyunjin içli içli ağlıyordu. neden üzülüyordu anlamıyordum. o adam onun hayatını mahvetti gençliğini elinden aldı.

daha fazla dayanamadan bir adamımı yanıma alıp Hyunjin'le beraber ordan ayrıldım. sonrada onu evime getirdim.

ona sürekli iyi davranmaya çalıştım ama o beni yanlış anlıyordu.kendimi bazen tutamıyordun sonunda haddimi çok aştığım günden sonra evden kaçmıştı, bu sefer kendi isteği ile terk etmişti beni.

5 yıl öncesi

bugün Hyunjin'in doğum günüydü.onu o kadar kırıp ağlattıktan sonra doğum günü kutlamanın pek bir anlamı yoktu ama yinede...

doğum gününü kutlamak için evi süsledim. eğlenmek için eve arkadaşlarımdam Chan, Seungmin,Jisu ve jungwon'u çağırdım.tabi bu yaptığımın bana büyük bir bedel ödeteceğini bilsem çağırmazdım

jisu arkamdan iş çevirip Hyunjin evden kaça bilsin diye beni sarhoş etmiş.ikisininde böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan geçmezdi

en korktuğum şeydi bu. yedi yıl boyunca beklediğim insanı şimdi yine kaybetmiştim.
bir kaç gün boyunca kendimi toparlayamadım.

istemsizce sürekli ağlıyordum.

iki hafta sonra Hyunjin'in nerde olduğunu öğrenmiştim, iş arkadaşım olan Minho da kalıyordu. Hyunjin'in minhoya denk gelmesi onun için çok iyidi. çünkü Minho gayet iyi bir insan. başka kötü niyetli birine de denk gelebilirdi.

aslında Hyunjin'i geri almaya gitmeyi planladım ama Jay benim onu biraz yalnız bırakmam gerektiğini, Hyunjin'in hafızası yerine geldiğinde zaten beni bulacağını söyledi. haklıydı, ona biraz zaman verdim.