my side, hyunlix ✓

on yedi

bir aydır deli gibi çalıştığım heykeli sonunda bitirmiştim, uğraştığıma değmiş miydi ?

evet değmişti.

ama bir ay sevgilimi görmeyecek kadar değmiş miydi ?

sonuna kadar hayır.

jeongin'in atölyeye girmesi ile masamın başından kalkıp koltuğa geçmiştim.

"bitti mi hyung? her şey hazır mı?" diye sordu heyecanla, beraber çok çalışmıştık sonucunu merak ile bekliyorduk.

"evet canım, her şey hazır umarım teslim sırasında bir sıkıntı çıkmaz" dedim kendime güvenir bir şekilde.

"tamamdır paketletmek için çağırıyorum o zaman" dedi kapıya doğru yönelerek.

"tamam hadi bakalım" dedim son kez heykelimin önüne geçip birkaç fotoğraf çekindim.

"güveniyorum sana sakın tekrar sıkıntı çıkarma" diye fısıldadım.

felix'e konuşacak bakacak cesaretim şimdilik yoktu. sergi sonrası onunla konuşup barışmak istiyordum.

ama heykelimi onunla aramız soğuk olsa bile göstermek ve ona değer verdiğimi hissettirmek istiyordum.

hyunjin:
xxx sergisi 11.10

görüldü✔️✔️

mesajımı attığım an okuması beni heyecanlandırmıştı, sergiden sonra neler yapmak istediğimi neler söyleyeceğimi az çok planlamıştım. heyecanla hem sergiyi ve sonrasını bekliyordum.

derin bir nefes alıp atölyeden çıktım artık hazırlıklara başlamalıydım duş alıp jeongin'in hazırladığı kahvaltıyı yedikten sonra üstüme jeongin'in kıyafetlerindenr bir kaç rahat parça giyip çıktım evden çıktım.

aylar sonra kendi evime dönücektim arabamı park edip kapıyı çaldım heyecanla kapının açılmasını bekledim.

jisung'un "geldim" diye bağırması ile yüzümde istemsizce bir gülümseme oluştu.

kapıyı açınca şaşırması ile hemen boynuma sarıldı.

"neredesin aylardır sen" diye saçlarımı çekmeye başladı.

"dur jisung canımı yakıyorsun" dedim gülerek onu ittirmeden.

"bizi bırakıp gitmek ne demek yaa? beni iki çocuk ile tek bıraktın kafayı yedim" dedi elimden tutup beni içeri geçirirken.

"özür dilerim yalnız kalmaya ihtiyacım vardı, bundan sonra beraber olacağız" dedim

"he he kesin" dedi inanmayarak bu söylediğime bende inanmamıştım ama..

"hepimiz seni çok özledik mingyu sensiz geçirdi ilk aylarını ne kadar üzdün beni haberin var mı?" dedi koltuğa otururken.

"gerçekten özür dilerim, yaptığım şey benim açımdan her ne kadar doğru olsada siz ve felix için... her neyse nasılsın" diye sordum derine inip canımı acıtmak istemiyordum.

"hiç değişmiyorsun hyunjin, hep konuyu kapa zaten. bekle kahve yapıp geliyorum" dedi ayağa kalkıp mutfağa giderken.

koltuğa uzanıp telefonumu elime aldım felix hala cevap vermemiş mesajımı bekletiyordu, her ne kadar tekrar yazmak istesemde içimde beni emgelleyen bir şeylerin olduğunu hissediyordum.

jisung kahveler ile gelince:

"çok özledim seni" dedi koluma kolunu sararak

"ben seni hiç özlemedim özellikle minho hyungu" dedim dalga geçerek