Prisoner of the Past [COMPLETED] (SOON TO BE PUBLISHED)

CHAPTER 37

HINDI AKO mapakali habang nasa salas ng bahay. This is it! I'm going to meet my real parents.

Naramdaman ko ang kamay ni Levi sa aking baywang at marahan na pinisil ang aking tagiliran. Mabilis ko naman siyang hinampas sa braso.

"What?"

Sinamaan ko siya ng tingin. "Nakikiliti ako!" Asik ko. Natatawa naman niyang inalis ang kamay niya sa baywang ko at pumwesto sa aking harap.

Yumakap siya sa akin at hinalikan ako sa noo.

"After this we will meet Ark, I want you to meet him. Maybe for the peace of your mind," he whispered. Napahinga naman ako ng malalim.

"Tungkol sa sinabi ko noong nakaraan, hindi mo kailangan magpa-DNA, kung talagang panatag ka na anak mo siya may tiwala ako sa 'yo." Labag sa loob kong wika. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko.

"Don't say a word. Trust me, baby. I want a peaceful life now that we have children."

Mahina ko siyang sinuntok sa dibdib. "Hindi ko pa rin matanggap ang ginawa mo sa akin bago ako umalis." Seryoso kong wika.

"I'm sorry. Hindi na muulit 'yon, promise. I was just driven by anger, I don't want you to leave you know how much I love you. I'm sorry."

Lumambot ang aking ekspresyon at sinapo ang mukha ni Levi.

"Sa susunod gusto ko na kapag may problema ka o ako ay mag-uusap tayo, para kay Izzy at sa magiging anak pa natin. And no more secrets please, hindi ko alam na may Organisasyon ka pala na sinasalihan, we'll talk about that some other time."

Malanding ngumiti si Levi sa akin at naglumikot ang kamay. His hand reach for my butt and spank me.

"Sexy time, you mean?" He wink at me. Natawa naman ako at hinawi ang mga braso niya. Wala si Izzy dahil kinuha siya ni Eve pansamantala. Kasama ulit nila ang triplets.

"Kinakabahan talaga ako," bulong ko na alam kong narinig naman ni Levi. "Ang daming 'what if' na tumatakbo sa utak ko."

"I'm here," he pat the tap of my head to calm me.

We heard roar of car outside kaya naman dali-dali akong lumakad at nagtungo sa pinto ng bahay. Lumabas ako habang si Levi ay nakasunod sa akin.

I bit my lower lips. Grabe ang dagundong ng aking puso, tila gustong kumawala ng puso ko. I saw a woman come out from the car, may ilang hibla sa buhok nito ang puti na. Mula naman sa driver's seat ay ang lalaki na tulad ng babae ay may puti na ang buhok.

I felt a pain in my chest. Knowing that they have been looking for me for years, they spend money and time, the sweats they go through. All the saddest nights, thinking where did I go.

Bukas ang gate ng bahay kaya naman malaya sila nakapasok. My vision starts to blurred when I saw my mom, halata ang itim sa ilalim ng mata nito at ang mugto nitong mata.

"Anak ko," hearing those words come out from her mouth. I start to breakdown. Bumuhos ang masagang luha mula sa aking mga mata. Hindi na ako nakatiis at tumakbo na ako palapit sa kanila.

I felt my mom's hug. The warmest embrace I ever had in my life, after what happened. Sabay kaming humahagulhol. Wala akong pake kung naririnig ako ni Levi o kung sino man. Everything just feels right.

After Zandro lied to me, nawalan na ako ng pag-asa na makilala ang tunay kong magulang. Gusto kong pasalamatan ang Organisasyon ni Levi, sila ang dahilan kung bakit kami muling nagkita ng mga magulang ko.

Naramdaman ko ang malalaking braso na yumakap sa amin dalawa ng nanay ko.

"Ang prinsesa ko," his low voice crack as I heard him sniff. Ilang minuto kaming nag-iyakan doon hanggang mailabas lahat ng luha na may dalang iba't ibang emosyon.