Prisoner of the Past [COMPLETED] (SOON TO BE PUBLISHED)

CHAPTER 19

I WAS EXPECTING to wake up on Levi's penthouse but no. The room where I talked with Zandro was the same room where I woke up, too. Ibig-sabihin ay hindi ako nananaginip. It means Zandro is my brother?! No. I can't believe his story. Baka mali lamang siya ng nakilala.

Napamulat ako ng mata ng maalala ang nangyari sa penthouse. I cupped my neck, nakagat ko ang ibabang labi ko nang madama ang hawak ni Levi sa akin. He almost killed me. Hindi ko alam na kaya niyang gawin sa akin 'yon, noon ay tanging parusa sa kama lamang ang natatamo ko sa kaniya. Hindi ko alam na kaya niyang gawin ito sa akin.

At ang isa pa, muntik ko na sa kaniyang masabi ang totoo. Hindi ako papayag na malaman niya na sa kaniyang anak si Izzy. I won't let that happen. Demonyo siya, he almost killed me. Ano nalang ang gagawin niya kay Izzy kung sakaling magalit siya rito?

Bahagya akong umubo at muling nagmulaat ng mata. Napansin ko na madilim na sa labas. Gabi na pala.

Bumangon ako at inayos ang sarili. I tied my hair up in a knotted bun and let the baby hair on loose. Tumayo ako at lumapit sa pinto ng kwarto.

Nandito pa kaya si Zandro? Nasaan ba kami?

Binuksan ko ang pinto at sumilip sa mahabang pasilyo. Agad naman akong lumabas para hanapin kung may kasama ba ako sa bahay na ito. Hindi ko alam kung nasaan ako.

Maliit lamang ang bahay, isang bungalow house na may dalawang palapag. Normal na bahay lamang, kung ano ang laman ng isang pang-karaniwang bahay ay ganoon din dito. Hindi rin halatang mamahalin ang mga gamit.

Nahanap ko ang hagdan pababa at mabilis na tinahak 'yon. Maliwanag ang kabahayan dahil bukas ang mga ilaw. Madali lang para sa akin na makita ang paligid, at nakita ko si Zandro sa sala na may hawak na laptop.

Nasa kandungan niya ang laptop habang tumitipa siya sa keyboard noon. I cleared my throat to get his attention and I succeeded. He look at me and smile, showing his dimple.

Lumapit ako sa kaniya at umupo sa mahabang sofa kung saan siya naka-upo. I keep a safe distance between us and spoke, "I'm still here." Naiilang kong wika.

Naalala ko kasi ang sinabi niya bago ako muling natulog. Hindi ko rin alam kung bakit ako muling nakatulog, pakiramdam ko lang ay antok na antok ako.

"Yeah, I have eyes. Your foods are on the kitchen table, you can microwave it because it's already cold. Make yourself at home, I just have to finish this." Seryoso niyang wika nang muli niyang ibalik ang mga mata sa harap ng laptop.

Tumango ako kahit hindi niya kita. I was curious of what he's doing, mukha kasing sobrang seryoso ng ginagawa niya at kumakagat pa siya sa ibabang labi. Ang bilis din ng galaw ng mga daliri niya sa keyboard na tila kabisado niya bawat pinipindot.

I sneak on the screen and saw numerous jumbled letters and numbers in a green color. Hindi naman ako bagong silang para hindi malaman ang ginagawa niya.

"Ano 'yan?" Hindi ko mapigilan na magtanong. He glanced at me for a second, knowing that I didn't leave before he look back on his laptop.

"I'm hacking... a private... and-gotchu! I'm hacking a private site, probably a dangerous one."

Napatanga ako sa sinabi niya. "Ano? Baliw ka ba? Alam mo naman na dangerous-teka nga, gusto kitang makausap nang masinsinan. Before I fell asleep, you told me that I was your long-lost sister, how? I mean, do you have any proof?"

"You're the living proof!" he sarcastically said.

"I'm not into jokes, Zandro."

He remove the laptop on his lap and turn his body to face me. After putting the laptop on the center table he gave me his full attention. I gulped and clasped my hands together waiting for his answer.