ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ

{02}~Pizza boy~

Εδώ και μισή ώρα κάθομαι στην άβολη θέση του αεροπλάνου και κοιτάω έξω από το παράθυρο.

Πρέπει να έχει πάει έντεκα και μισή. Σε λίγη ώρα θα φτάσουμε στο αεροδρόμιο της Αθήνας.

Ο πατέρας μου κάθεται δύο θέσεις πιο πίσω. Φαίνεται έγινε κάποιο λάθος με τις κρατήσεις. Όποτε δεν έχω κάποιον να μιλήσω και βαριέμαι.

Του είπα πως θα μπορούσαμε να πάρουμε την αυριανή πτήση. Όμως εκείνος είπε πως δεν έπρεπε να χάνουμε άλλο χρόνο.

«Αγαπητοί επιβάτες, σας ενημερώνουμε πως σε λίγα λεπτά θα είμαστε στο αεροδρόμιο 'Ελευθέριος Βενιζέλος'. Σας ευχαριστούμε που μας προτιμήσατε για την πτήση σας», ακούστηκε για ακόμα μια φορά η αεροσυνοδός.

Προσγειωνόμαστε και να πω την αλήθεια τρόμαξα λίγο. Σηκώνομαι μετά από 2 ώρες ταξίδι και περιμένω μέχρι να εντοπίσω τον πατέρα μου για να βγούμε μαζί.

Ξαφνικά νοιώθω κάποιον να μου πιάνει τον ώμο και ταράζομαι αλλά καταλαβαίνω πως είναι ο πατέρας. Γυρνάω και του ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμμα και αυτός με κοιτάει με ένα ύφος ζητώντας συγγνώμη.

Προχωράμε στον διάδρομο και για κάποιο λόγο αγχώνομαι πολύ, με πιάνει μια δυσφορία και δεν μπορώ να ανασάνω καλά. Ο πατέρας μου το καταλαβαίνει και μου σφίγγει το χέρι.

«Όλα θα πάνε καλά», μου λέει.

Τον κοιτάζω και τώρα νιώθω λίγο πιο ήρεμη. Ξεφυσώ και προχωράω.

«Ελπίζω να απολαύσατε την πτήση σας», μου λέει η αεροσυνοδός, την ώρα που προσπαθώ να κατέβω.

Γυρνάω και την κοιτάω με ένα βλέμμα αηδίας. Δεν μου φταίει αυτή σε κάτι αλλά έχω πάρα πολλά νεύρα.

«Την επόμενη φορά κάντε μου την χάρη να κάνετε πιο άνετες τις θέσεις, γιατί πιάστηκα», της λέω με ένα εμφανώς ενοχλημένο χαμόγελο.

Με κοιτάει κάπως περίεργα, μάλλον δεν περίμενε αυτήν την αντίδραση. Αλλά τι με νοιάζει; Λες και θα την ξαναδώ στην ζωή μου. Ο πατέρας μου με τραβάει από το χέρι και γυρίζει προς την αεροσυνοδό.

«Ειλικρινά συγγνώμη δεν ξέρω τι την έπιασε, πολύ άνετα ήταν. Σωστά Εύα;», λέει ο πατέρας μου.

Δεν απαντώ και βγαίνω έξω. Η κοπέλα του γνέφει και εκείνος της χαμογελά.

Συνεχίζω να προχωράω μαζί με τον πατέρα μου, για να πάρουμε τις βαλίτσες μας. Σηκώνω το κεφάλι μου και κοιτάω το αεροδρόμιο. Εντάξει καλό είναι αλλά σαν της Θεσσαλονίκης δεν έχει.