ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ

{04}~Calm down baby~

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα ελευθερίας. Αν δεν καταλάβατε αρχίζουν, δυστυχώς, τα σχολεία και φυσικά εγώ δεν θα ξέρω κανέναν-εκτός από τον... α εμ δεν θυμάμαι το όνομά του. Τέλος πάντων τον τυπά με τις πίτσες. Α, ναι τον Κώστα.

Αφού κάνω μια ολιγόλεπτη συζήτηση με το ταβάνι του δωματίου μου, αποφασίζω να σηκωθώ, μιας και το στομάχι μου κάνει σαν ξεψυχισμένο κοτόπουλο, που πνίγεται στην θάλασσα και κανείς δεν είναι εκεί να το βοηθήσει.

«Καημένο κοτόπουλο, αχ άδικη ζωή», λέω και χαϊδεύω την κοιλιά μου.

Πάω στο μπάνιο, με πολύ μεγάλη δυσκολία αφού οι τοίχοι αποφασίζουν να μπαίνουν μπροστά μου χωρίς να με ρωτάνε. Δηλαδή τι σπίτι είναι αυτό, ούτε να κουτούλαγα πάνω τους από την νύστα. Έλεος.

Χωρίς πολλές ετοιμασίες κατεβαίνω στην κουζίνα, μήπως και βρω τίποτα ενδιαφέρον να φάω.

Ο μπαμπάς μου μιλάει στο τηλέφωνο, οπότε του κάνω ένα νεύμα και συνεχίζω προς το πολυαγαπημένο μου ψυγείο. Μπορεί εξωτερικά να μην έχει πολύ καλή εμφάνιση, όμως μέσα του κρύβει ένα θαύμα!

Ανοίγω την πόρτα του ψυγείου και αυτό που αντικρίζω μου φέρνει μια μικρή ζαλάδα. Που κρύβονται τέτοια ωραία μαναράκια-τούρτες; Έλα τώρα το καλύτερο πρωινό είναι η τούρτα.

Φλερτάρω λίγο με την τούρτα η οποία θέλει απεγνωσμένα να την φάω, οπότε σαν καλός άνθρωπος θα την δολοφονήσω. Παίρνω ένα κουτάλι, στήνω την τούρτα σε μια βάση και γυαλίζω λίγο το μαχαίρι με μια πετσέτα.

«Θεέ μου μην με τιμωρήσεις. Είναι χρέος μου», προσεύχομαι μουρμουρίζοντας.

Πιάνω το μαχαίρι και κλείνω τα μάτια μου. Πρέπει να το κάνω. Παίρνω μια ανάσα και χώνω το μαχαίρι βαθιά μέσα στην τούρτα. Ανοίγω τα μάτια μου και αφήνω την ανάσα μου που κράταγα τόση ώρα. Γελάω παρανοϊκά και αρχίζω να τρώω την υπεροχοτέλεια τούρτα μου.

Ναι είμαι τόσο δραματική.

[...]

Καθαρίζω το δωμάτιό μου το οποίο είναι σαν να έγινε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος εδώ πέρα και φανταστείτε μένω εδώ 3-4 μέρες.

Αλλά φυσικά καθάρισμα χωρίς μουσική δεν λέει οπότε πιάνω το κινητό μου και βάζω ένα από τα τραγούδια του πιο υπέροχου, τέλειου, κούκλου, ταλαντούχου ανθρώπου που υπάρχει στον πλανήτη γη. Φυσικά τον Hawk. Αχχ άναψα τώρα. Ουπς ναι στο θέμα μας.