ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ

{13}~We are getting burnt together~

Δεν ξέρω αν σ'αγαπώ ή σε μισώ 

σαν το πρώτο τσιγάρο 

σε νιώθω να μου καις το λαιμό

ξέρω δε θα μας βγει σε καλό

μα γουστάρω 

να σ'αφήνω να μου κάνεις κακό

[...]

Αφήνω μια ανάσα και βγάζω τα χέρια μου από τα πλήκτρα του πιάνου τοποθετώντας τα πάνω στα μπούτια μου. Ο Στέφανος ακολουθεί τις κινήσεις μου και απομακρύνεται από κοντά μου.

Μένω για λίγα δευτερόλεπτα στάσιμη, όμως δεν αντέχω πολύ χωρίς να μην τον κοιτάξω. Γυρνάω το βλέμμα μου προς το μέρος του. Έχει ήδη καθίσει στον καναπέ και με επιδέξιες κινήσεις ανοίγει το γυάλινο μπουκάλι του ποτού γεμίζοντας μέχρι της μέση ένα χαμηλό ποτήρι.

Δεν παίρνει το βλέμμα του από πάνω μου ενώ πιάνει το ποτήρι και το πίνει μονορούφι. Σκουπίζει τα χείλια του με την άκρη του πουκαμίσου του και ακουμπά στο τραπεζάκι το ποτήρι.

Νιώθω την θερμοκρασία του σώματός μου ιδιαίτερα υψηλή. Είμαι σίγουρη πως τα μαγουλά μου έχουν γίνει κατακόκκινα. Τα νιώθω να φλέγονται. Νιώθω να φλέγομαι. Ένα πρωτόγνωρο για έμενα συναίσθημα. Με αναστατώνει αλλά μου αρέσει. Και μου αρέσει τόσο που δεν θέλω. Δεν πρέπει. Γαμώτο δεν πρέπει όμως είναι μόνιμα στο μυαλό μου και με εκνευρίζει αφάνταστα αυτό. Περισσότερο όμως εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου που με αφήνω να υποκύπτω σε κάθε του άγγιγμα, σε κάθε ματιά. Και αυτό το άρωμά του.

Όσο τον βλέπω να κάθεται κοιτώντας με, με αυτό το στραβό χαμόγελο που έρχεται σε ισορροπία με το τόσο σοβαρό ύφος του.

Διάολε...

Δεν πρέπει...

[Στέφανος pov]

«Πάμε στοίχημα, πως για εσένα μέθυσε η μικρή» μου σκουντάει τον ώμο ο Χρήστος κλείνοντάς μου το μάτι. Η Εύα χορεύει ανάμεσα στο πλήθος τόσο όμορφα. Ξεχωρίζει από όλες εκεί και αυτό κάνει πολλούς άντρες να μην παίρνουν το βλέμμα τους από πάνω της. Λικνίζει το κορμί της στον ρυθμό της μουσικής, όχι όμως προκλητικά. Φαίνεται τόσο αθώα μπροστά στον κόσμο.

«Μωρέ α στον διάολο και εσύ και όλοι σας», γελάει ο πούστης δίπλα μου.

Τον κοιτάζω αδιάφορα καθώς στριφογυρνώ τις κόρες των ματιών μου. Μια κοπέλα μας πλησιάζει δήθεν ναζιάρικα.