ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ

{12}~Τhe world is sick and it is destroying us~

Οι γλώσσες μας πάλευαν η μία με την άλλη και το φιλί μας έβγαινε εκτός ελέγχου. Ένιωθα τα χέρια του να χαϊδεύουν την μέση μου ενώ εγώ τραβούσα ελάχιστα τις τούφες των μαλλιών του.

Κάνω μύτες προσπαθώντας να φτάσω πιο κοντά στα χείλη του, σε εκείνον. Το οξυγόνο μου λιγόστευε. Τα μάτια μου κλειστά απολαμβάνοντας το φιλί του, το φιλί μας.

Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω τι κάνω. Αν είναι σωστό ή λάθος. Αισθάνομαι το οξυγόνο μου να λιγοστεύει και η ανάσα μου γίνεται γρήγορη και κοφτή. Τραβιέμαι λίγο όμως το κράτημά του και του φιλιού του με συγκρατούν εκεί.

Το φιλί βαθαίνει, το σώμα μου αρχίζει σπασμωδικά να κουνιέται αναζητώντας λίγο οξυγόνο. Μπορώ να καταλάβω πως και αυτός έχει την ίδια ανάγκη για λίγο αέρα, μα δεν απομακρύνεται, δεν κάνει κίνηση να φύγει. Μένει εκεί. Σαν να δίνει το τελευταίο του φιλί.

Μα τι λέω; Έχει τόσες άλλες οι οποίες σίγουρα ξέρουν να φιλούν καλύτερα από εμένα. Άλλωστε ποιος δίνει το πρώτο του φιλί στα δεκαεφτά του;

Τα χείλη του ρουφούν τα δικά μου.

Τι στο διάολο κάνω;

Τραβάω τα χέρια μου από τον λαιμό του και τον σπρώχνω μακριά. Αυτή την φορά δεν αντιστέκεται. Νιώθω το άγγιγμά του να εγκαταλείπει το σώμα μου και ανατριχιάζω. Πόσο ανάγκη έχω αυτή την στιγμή το άγγιγμά του.

Να νιώσω για μια ακόμα στιγμή τα άκρα του να χαϊδεύουν το μάγουλό μου απαλά.

Το χέρι μου συγκρούεται με δύναμη με το μάγουλό του κάνοντας έναν δυνατό ήχο. Μένω να κοιτάζω μία το χέρι μου και μία το μάγουλό του. Το βλέμμα του γεμάτο απορία και οργή.

Εγώ τον έδιωξα. Έχω μια τάση να διώχνω ανθρώπους από την ζωή μου που με αγαπούν πραγματικά. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν ισχύει αυτό. Το άτομο απέναντί μου δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι είναι αγάπη, έρωτας. Το μόνο που γνωρίζει είναι να πληγώνει, να καταστρέφει...

Ίσως ποτέ κανείς του να μην του έμαθε τι σημαίνει αγάπη.

Παίρνω μερικές βαθιές αναπνοές προσπαθώντας να ισορροπήσω τις ανάσες μου. Πιάνω το στήθος μου. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Μερικοί θα μπορούσαν να το πουν «έρωτας», όμως στην δικιά μας περίπτωση αυτό που υπάρχει είναι μίσος. Κι αν όχι μίσος, αντιπάθεια, έχθρα.

Στηρίζω το βάρος μου στο ένα μου πόδι και με αργές κινήσεις σηκώνω το βλέμμα μου κοιτώντας τον στα μάτια. Τα χείλη του μελανιασμένα. Προσπαθεί να βρει και εκείνος την ανάσα του. Μέσα στο σκοτάδι μπορώ να διακρίνω τα μάγουλά του να έχουν πάρει φωτιά και ακόμα και αν οι τούφες των μαλλιών του κρύβουν τα μάτια του, μπορώ να δω πόσο λάμπουν.