Ποτέ μην ξεχνάς, περπατάμε στην κόλαση χαζεύοντας λουλούδια.
~Χάικου, Κομπαγιάσι Ισσα(1763-1827)
Οκτώβριος 2016
Εύα
Κάνω κάμποσες, μεγάλες δρασκελιές. Ίσα-ίσα προλαβαίνω με το χέρι μου να του σκουντήσω τον ώμο. Το αγόρι μπροστά μου σαν να ξαφνιάζεται, μιας και γυρνάει απότομα και επιθετικά.
Αφήνει μια ανάσα ανακούφισης όταν καταλαβαίνει ποιος βρίσκεται πίσω του και πιάνει ελάχιστα την καρδιά του. Ωστόσο, το βλέμμα του γίνεται ξανά σκληρό, όταν επανέρχεται στην πραγματικότητα.
«Συγγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω.», ψελλίζω κάπως ένοχα περνώντας νευρικά μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί μου.
Χωρίς να απαντήσει, ίσα που μου ρίχνει μια ματιά και γυρνάει την πλάτη του -ξανά- συνεχίζοντας το περπάτημά του.
«Ω, περίμενε λιγάκι!», ο τόνος μου ελάχιστα ποιο δυνατός ώστε να με ακούσει. Αδιαφορεί πλήρως και συνεχίζει ακάθεκτος τον βηματισμό του.
Μου την δίνει πως κάνει πως δεν με άκουσε. Δεν είμαστε δα και τόσο μακριά.
Σχεδόν τρέχω για να φτάσω δίπλα του. «Σταμάτα να με αγνοείς, σου μιλάω!», εμφανώς εκνευρισμένη μπαίνω μπροστά του.
Αναστενάζει αγανακτισμένα, σηκώνοντας ελαφρά τα χέρια του. «Εύα απλά φύγε», προσπαθεί να με κάνει στην άκρη σπρώχνοντας το σώμα μου ελαφρά πιο κει όμως παραμένω βράχος μπροστά του.
«Όχι, δεν θα φύγω μου χρωστάς κάποιες εξηγήσεις» δηλώνω με το ίδιο ύφος με πριν. Σαν να μπερδεύεται, ζαρώνει τα φρύδια του και με κοιτάει αινιγματικά.
«Εξηγήσεις για ποιο πράγμα;»
Ανόητε!
«Για χθες, εννοώ τι ήταν όλο αυτό;», από χθες βασανίζομαι να μάθω τι συνέβη και έχω τόσες πολλές ερωτήσεις που μόνο ο Στέφανος μπορεί να μου απαντήσει. Βέβαια, δεν τον βλέπω και τόσο πρόθυμο.
Αφήνει ένα γέλιο, ειρωνικό θα έλεγα ενώ ξανά σοβαρεύει. «Άντε παράτα μας.»
Σοβαρά τώρα αυτό έχει να πει.
«Σου είπα πως δεν φεύγω μέχρι να μάθω τι ήταν όλο αυτό χθες!», γρυλίζω καρφώνοντάς τον με τα μάτια μου.
«Μην το παίζεις χαζή γιατί ξέρουμε και οι δύο καλά πως δεν είσαι», προσπαθεί να ηρεμήσει τον εαυτό του παίρνοντας μερικές ανάσες. «Τώρα κάνε στην άκρη, δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ μαζί σου»
ESTÁS LEYENDO
ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ
Novela Juvenil~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Η Εύα μετακομίζει χιλιόμετρα μακριά από τους φίλους της, σε μια νέα πόλη με το μόνο της στήριγμα τον πατέρα της. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της μετά τον χαμό της μητέρας της ήταν αρκετά δύσκολα και η μετακόμιση ήταν έν...
