{03}~Our place?~

145 33 17
                                    


Μαζεύω τα πιάτα και τα βάζω στον νεροχύτη. Νυστάζω τόσο πολύ που δεν έχω τις αντοχές να τα πλύνω, οπότε τα αφήνω εκεί.

Πάω να καληνυχτίσω τον πατέρα μου, όμως χτυπώ πάνω σε κάτι παρατημένες κούτες, πέφτω κάτω και απλά μένω εκεί.

Ο πατέρας μου λογικά με ακούει που πέφτω, μιας και τον ακούω να σηκώνεται και να με πλησιάζει.

«Τι κάνεις εκεί παιδάκι μου;», με ρωτάει κάπως ξαφνιασμένος όμως μπορώ να διακρίνω πως προσπαθεί να κρατήσει το γέλιο του.

«Τίποτα μπαμπάκα μου, απλά το πάτωμα ήθελε αγκαλίτσα», του λέω μουρμουρίζοντας και τεντώνω το σώμα μου.

Μου δίνει το χέρι του για να με βοηθήσει να σηκωθώ, τον πιάνω και αποχαιρετώ το πάτωμα που ζητά απεγνωσμένα κι άλλες αγκαλίτσες. Μην στενοχωριέσαι μωράκι μου αύριο που θα λείπει ο μπαμπάς θα κάνουμε πολλές αγκαλίτσες.

Χασμουριέμαι και αυτός γελάει. Μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο και με καληνυχτίζει.

Ανεβαίνω τις σκάλες για να πάω προς το δωμάτιό μου. Με το που φτάνω απλά πέφτω πάνω στο μαλακό κρεβατάκι μου, αγκαλιάζοντας όλα τα παιδιά-αρκουδάκια μου για να μην μείνει κανένα στενοχωρημένο.

[...]

Πετάω την παντόφλα μου πάνω στο ξυπνητήρι, μπας και σκάσει. Ευτυχώς η παντόφλα πέφτει πάνω στο ξυπνητήρι και αυτό σπάει.

Αχ επιτέλους! Τεντώνομαι και τραβάω το σεντόνι μου για να σκεπαστώ. Ναι πείτε με τρελή, κοιμάμαι με σεντόνι και το καλοκαίρι.

Κάτσε μισό. Έσπασα το ξυπνητήρι, άρα αυτό σημαίνει πως το ξυπνητήρι θα είναι σπασμένο στο πάτωμα.

Όχι ρε γαμώτο και πρέπει να σηκώνομαι να μαζεύω τα γυαλιά. Σηκώνομαι σιγά-σιγά για να μην κάνω πολύ φασαρία. Μιας και δεν ξέρω αν ο πατέρας μου κοιμάται.

Πιάνω το σκουπάκι που έχω πάντα μέσα στο συρτάρι του κομοδίνου μου, αφού μέσα σε ένα χρόνο σπάω πάνω από δέκα ξυπνητήρια και μαζεύω γρήγορα τα κομμάτια γυαλιού που είναι πεσμένα στο πάτωμα.

Αφού κάνω μια μικρή κηδεία στο ξυπνητήρι μου, σηκώνομαι από το πάτωμα κατευθυνόμενη προς το μπάνιο για να κάνω τα απαραίτητα.

«ΑΑΑΑΑ», φωνάζω μόλις μπαίνω στο μπάνιο και αρπάζω μια βούρτσα για να έχω κάτι να αμυνθώ. Αλλά κάτσε τι; Α ναι, εγώ είμαι αυτή στον καθρέφτη.

Χτενίζω τα μαλλιά μου και κάνω την καθημερινή μου πρωινή ρουτίνα για να διατηρήσω αυτή την θεσπέσια ομορφιά που έχω.

ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣWhere stories live. Discover now