«Ναι»
«Όχι»
«Ναι»
«Όχι»
«Θα πας»
«Δεν θέλω ρε μπαμπά»
«Έχεις χάσει ήδη τον αγιασμό και την πρώτη ώρα»
«Μα βαριέμαι, δηλαδή σε ποιο λογικό σχολείο τα μάθημα ξεκινάει μετά τον αγιασμό;»
«Εδώ είναι διαφορετικά και δεν σηκώνω κουβέντα. Θα πας θες δεν θες. Είναι ντροπή. Ο άνθρωπος προσφέρθηκε να πληρώσει τα δίδακτρά σου για να πηγαίνεις. Όχι να κάθεσαι σπίτι. Οπότε σε δύο λεπτά να είσαι κάτω».
«Μα εγ-»
«Τσιμουδιά. Μίλησα»
Ανεβαίνω στο δωμάτιό μου και αρπάζω το μαξιλάρι μου. Χώνω το πρόσωπό μου μέσα σε αυτό και ΑΑΑΑΑΑΑΑ.
Καλύτερα τώρα.
Δεν θέλω να πάω σχολείο. Ποιος άνθρωπος που είναι στα λογικά του χαίρεται να αρχίζει το σχολείο;
Και στο κάτω κάτω εγώ θα πάω σαν την ηλίθια ενώ έχει αργήσει ήδη το μάθημα;
Μα φυσικά και ναι! Γιούπι!
Αρπάζω την τσάντα μου και πάω κάτω.
«Αν βιαστείς θα προλάβεις την Τρίτη ώρα», μου φωνάζει ο πατέρας μου.
«Έρχομαιιιιι»
Δυστυχώς, εμ εννοώ, ευτυχώς θα με πάει εκείνος με το αυτοκίνητο για να μην αργήσω με τις συγκοινωνίες που από ότι κατάλαβα περνάνε μία φορά στις πέντε ώρες.
Κοιτιέμαι στην κάμερα του κινητού μου και βάζω τα παπούτσια μου.
Φτου σου κουκλάρα μου. Ναι συγνώμη στο θέμα μας.
Πάω προς το αυτοκίνητο μιας και ο πατέρας μου έχει μπει ήδη και βάζω την ζώνη μου.
Μέσα και πέντε περίπου λεπτά έχουμε φτάσει. Δεν λες καλά που δεν σκοτώσαμε δύο καρακάξες και πέντε ελέφαντες στον δρόμο και έναν φούξια ουρακοτάγκο, έτσι όπως έτρεχε ο πατέρας μου για να φτάσουμε;
«Καλή αρχή»
«Δεν την βλέπω», μουρμουρίζω.
«Τι είπες;»
«Τίποτα μπαμπάκα μου ευχαριστώ», λέω χαμογελώντας με όλα μου τα δοντάκια.
Γυρίζω και κοιτάω την πόρτα του σχολείου. Καλέ αυτό το σχολείο είναι τεράστιο. Νομίζω πως τώρα αγχώθηκα. Λίγο. Όχι βασικά πολύ.
«Το έχεις Ευάκι», λέω στο εαυτό μου.
Κοιτάζω το ρολόι του κινητού μου. Σε έξι λεπτά χτυπάει το κουδούνι για διάλλειμα. Άρα αυτό σημαίνει πως έχω αργήσει μόνο την πρώτη ώρα και εντάξει και στον αγιασμό.
YOU ARE READING
ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ
Teen Fiction~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Η Εύα μετακομίζει χιλιόμετρα μακριά από τους φίλους της, σε μια νέα πόλη με το μόνο της στήριγμα τον πατέρα της. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της μετά τον χαμό της μητέρας της ήταν αρκετά δύσκολα και η μετακόμιση ήταν έν...
