Under The Stars | Chanmin ✔

3. Bölüm

Bana baktığı bakışları benden alıp Felix'e doğru çevirip hafifçe gülümsedi. Felix de ortamı yumuşattığına seviniyor gibi gözüküyordu.

Yalancı..

Yalancılar..

Benim sinirli bir şekilde ona baktığımı gördüğünde yüzündeki gülümseme solmuştu. Ben de bir an önce yemeyi bitirip kalkma peşinde olduğum için, yemekte olduğum yemeğe geri döndüm.

Ortam sessizdi.

Arada sadece bizim ağzımızdan çıkan yemek sesleri ve çatal bıçaklarımızın tabağa vurduklarındaki çıkan sesleri vardı.

Sessizlik..

Yalancı bir sessizlik.

×××

Sonunda yemeğimi bitirdiğimde, sakince tabağımı elime alıp lavaboya kaldırdım. Sonra, bu yalancılarla aynı ortamda bulunmamak amacıyla kendimi mutfağın dışına attım.

Yalandan merdivenleri çıkıyormuş gibi yapıp, tekrardan mutfağın kapısına doğru gelip içeriyi dinlemeye başladım.

" Cidden her zaman böyle mi?"

" Başkalarını bilmem ama bana karşı hiç böyle değil. Belki birşey olmuştur."

" Olabilir. Neyse, şu Chan işini nasıl halletmeyi planlıyorsun?"

" Hâla aklıma fikir gelmiş değil Hyunjin. Ama o adam ruh hastasının teki. Böyle bir adamın arkadaşımla birlikte olmasına izin veremem."

Ne yani? Tüm bu sikik yalanlar benim iyiliğim için miydi? Sanmıyorum.

Daha fazla bu konuşmaları dinlemek istemediğim için, yukarıya çıkmaya başladım. Odamda rahat rahat, son söylediği 'ruh hastası' kelimesini düşünecektim.

Ruh hastası derken neyi kastetmişti, hâla anlamış değildim.

Yatağımın başına gelip kendimi attığımda, tüm bedenimin gevşediğini hissetmiştim. Oradayken kendimi kasmıştım anlaşılan.

Bu rahatlamanın verdiği huzurla yerimde doğrulup sırtımı duvara yasladım. Gözlerimi bir yere sabitleyip tekrardan düşünmeye başladım. Bu şekilde daha net bir sonuca ulaşabiliyordum.

Felix neden Chan için ruh hastası kelimelerini kullanmıştı ki? Benimle alakalı geçmişte ne yaşamış olabilirdik de bu kadar düşmanca bir tavır sergiliyordu ona karşı? O bana, Felix'in gözünde ruh hastası olabilecek kadar ne yapmıştı?

Tüm zihnim sorularla doluydu, ancak hepsi yanıt veremeyeceğim tarzı sorulardan ibaretti. Sadece bunların yanıtını, kapı dinleyerek ve zamanla öğrenebilirdim. Ve bu canımı sıkıyordu. Neden şimdi, şu anda öğrenemezdim ki?

İşte ben bu şekilde düşüncelerle boğuşurken, odama Hyunjin'in girmesiyle başım onun olduğu yöne doğru döndü. Şu an rahatsız olmuştum. Benim iznim olmadan odama girilmesinden nefret ederdim. Hem.. Felix neredeydi?

" Oh, burada mıydın Seung?"

Sinirli bakışlarla ona doğru bakarken yanıtladım.

" Çık odamdan."

Yüzündeki ifadeden böyle birşey beklemediğini anlayabiliyordum. Ben de istemiyordum zaten burada olmasını. Hem, odayı geçtim, evde olmasından bile rahatsızlık duyuyordum.

Benim bu düşüncelerimi anladığını düşünürken odama girdiği gibi geri gitti. Bende arkasından gittim.

" Ne istiyorsun?"