Lades

Bölüm Yirmi Sekiz- Gitme

Bu bölüm duygusal şarkı açınız ltfnnnnn.. Ben bu bölümü yazarken dinlediğim şarkılarla playlist yaptım onunla dinleyinnn.

Özellikle
- HER ŞEYİ YAK(DUMAN)
-ANLAT ONA(YEDİNCİ EV)
-BÖYLE GİTME(KENDİMDEN HALLİCE)
-CEVAPSIZ SORULAR(MANGA)
-GİTME(DKTS)
-HALLEDEBİLİRDİK(BİRİLERİ)
-İÇİNDE AŞK VAR (SUFLE)
DİNLEYİNNNNN

Ya da sabit şarkı açın onla dinleyin bilemiyorum artık.

Ya ben KAPTAN kitabını çok sevdim niyeyse inş sizde beğenirsiniz🥺

İYİ OKUMALAR AŞKOLARIM <3

•••

Metin.

Gerçekten karşımdaydı. Ölü değildi. Kanı yoktu. Ayaktaydı.

Kalbimin sayısız parçalara ayrıldığını her bir hücremde hissediyordum. Daha ne olabilir ki, dediğim her an daha kötüsüyle karşılaşıyordum.

Ölmemişti.

Karşımdaydı işte.

Yıllarımı birlikte geçirdiğim, beni devamlı destekleyen kişi karşımdaydı.

Hemde bir ay öncesine kadar ölü sandığım kişi.

"Defne?"

Yüzünde ki şaşkınlık sesine yansımıştı. Benim kadar o da şaşkın gözüküyordu.

Beni karşısında beklemediği çok açıktı.

Elim kendi isteğim dışında ağzımın üzerine kapanırken sendeleyerek bir kaç adım geri attım. Sendelediğm sırada Korkut'un elleri kolumu bulmuştu ama kolumu sertçe kendime çekince onun elinden de kurtulmuştum.

"İnanamıyorum." dedim elim ağzımdan düşerken. "Bunu yaptınız mı gerçekten?" Metin çaresiz bir şekilde bakmaya devam ederken kapıdan çıkıp iki adım attı. Her adımında ben bir adım geri gittim.

"Bu kadar ileri gitmek zorunda mıydınız?!" dedim. Bir Metin'e bir de Korkut'a bakıyodum.  "Ben size ne yaptım?!" diye bağırdım. "Bunları neden bana yapıyorsunuz? Neden her şeyde benim üzerime oynuyorsunuz? Neden?" yorgun çıkan sesim artık yükselmiyordu. Yorgundum çünkü. Her türlü yorgundum.

"De-"

Kafamı sağa sola salladım. "Sus, Korkut." dedim ve bir kaç adım daha geri çıktım. "Artık tek kelime dahi duymak istemiyorum sizden." dedikten sonra Metin'e döndüm.

Gözlerim evin duvar köşesinden gözüken siyah bir şeye takıldı. Kafamı biraz değince bir motor olduğunu öğrendim.

Kont'un motoru.

Yüzümü yavaşça Metin'e çevirdim. "Sana da yazıklar olsun." dedim. Aslında burada bırakıp gidecektim ama dolmuştum ve şuan içimdekileri püskürtmem lazımdı. "Ya ben senin gözünün önünde ağladım!" diye bağırdım Metin'e. "Geldin, sarıldın sen bana teselli verdin!" üç adımla tam karşısına gelip onu omuzlarından ittim.