Lades

Bölüm Otuz Bir- Geçici Zafer

SELAMLARO BEBİŞLERİMM. ÖZLEDİNİZ Mİİ? ŞAHSEN BEN YORUMLARINIZI AŞIRI ÖZLEDİM.

BU ARADA İLK SAHNELER HIZLANDIRILMIŞ BİR ŞEKİLDE ÖZET MANASIYLA YAZICAM AKLINA BİR ŞEY TAKILAN OLURSA SORARSINIZ

HADİ SİZE İYİ OKUMALAR

ÖPÜLDÜNÜZ <3

•••

Rüzgar, yavaşça vücuduna çarpıp geçerken irkildi. Tonlarca ağırlığın altında kalmış gibi hissettiği elleriyle kollarını sıvazladı. Anlık ısınan kollarıyla rahatlasa da omzunda hissettiği bir temasla kafasını oraya çevirdi.

"Defne." dedi Yıldız soğuk ifadesiyle.

Soğuktu. Herkes gibi. Defne'nin yanan yüreği dışında her yer soğuktu.

"Çok üzgünüm." dedi Yıldız ve gözünden düşen tek damla yaşla eş değer olarak ona sarıldı. Sıkıca sarıldı. "Orada olamadım." dedi Yıldız. "Olsaydım buna izin vermezdim." diyerek kafasını salladı. Geri çekildiği an gözleri kızarık Defne'yle göz göze geldiler.

Defne'nin yüzünü avuçlarının arasına aldı Yıldız. "Başımız sağ olsun." dedi ve tekrar sarıldı. Defne'nin yorgun kolları öylece salınırken ağacın arkasında ki bir silüet dikkatini çekti.

Salak, diye geçirdi içinden. Belli edecekti kendini. Bütün planı alt üst edecekti.

2 gün önce

"Seni Seviyorum."

Kuzgun'dan hırıltılı bir ses çıkmasıyla eş zamanlı olarak ofladı. "Bir sik yapacağın yok."

Her şey saniyelik gelişmeye başladı.

Kuzgun'un sözü biter bitmez eli belinde ki silaha gitti. Defne ve Korkut aynı anda kaşlarını çatarken Korkut, Defne'nin bileğinden tutup çevirdi. Dönen Defne Korkut'un arkasına doğru sendelerken silah Korkut'un eline ulaştı.

Ortamda aynı anda iki silah patladı.

Kurşunlardan biri Kuzgun'un koluna isabet ederken diğeri Korkut'un karnına gelmişti. İkisi de acıyla kurşunun geçtiği bölgeyi tutarken Defne şok içinde bakmaya devam etti.

Çığlığının sonunda kendine gelince Korkut'a döndü. Yavaşça yere yığılan Korkut'un yanına çöktü hemen. Kafasını kucağına çekerken Kuzgun kaçtı. Defne kocaman gözleriyle kaçan Kuzgun'a baksada elinden bir şey gelmeyecekti. Ve o bunu iyi biliyordu.

Sonu gelmeyen ölme yalvarışlarının ardından gelen siyah jeeple hastaneye gittiler. Korkut ne kadar gözlerini kapatmamak için uğraşsa da kaybettiği kan sayesinde bilinci yavaş yavaş kapanıyordu. 

1 gün önce

"Bana güven." diyerek fısıldadı Korkut. Elini tutan ve devamlı ağlayan kıza baktı. "Bu sefer güven, Defne."

Defne, açıkta kalan eliyle gözyaşlarını sildi. "Tamam." dedi burnunu çekerek. "Tamam. Ne yapacağız."

"Kuzgun." dedi sinirini bastırmaya çalışırken. "Önce ki ekibimizde olan biriydi. Ekipte bir sızıntıydı fakat bunu fark edemedik." Eliyle kurşun yarasının olduğu bölgeyi tuttu.

Dün Dalyan, son hızla kullandığı arabayla hastaneye gelmişlerdi. Bilinci hala yerine olduğu için çıkışı olmayan kurşun için ameliyata girilmişti. Sözde uzun saatler süren ameliyatın sonunda Korkut masada kalmıştı.