11

2.4K 336 24
                                    

Chapter 11 -  ငါတို့ရဲ့ခံစားချက်တွေကို မညစ်ညမ်းစေနဲ့!

*******

မီးပိတ်ပြီးနောက် အိပ်ဆောင်မှာအလွန်တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားလေသည်။ ထို့ကြောင့် အဘယ်ပင်သေးငယ်လှသည့်အသံမဆို လူတို့၏နားများဆီသို့ ချဲ့ကားလျက်ရောက်ရှိလာပေသည်။

ပြတင်းပေါက်အပြင်ရှိ လေတိုးသံကိုပင်ကြားနေရကာ ခေါင်းဘေးရှိ ခေါင်းအုံးဆီမှအသံကိုတော့ ပြောမနေနဲ့တော့။

ဒါပေမဲ့ လုရွှမ်းကရှင်းရှင်းလင်းလင်းမကြားလိုက်သလိုပင်။ : "...မင်းဘာပြောလိုက်တာ?"

ထို့နောက်ယဲ့ယောင် စကားလုံးတွေကိုလေသံအေးလေးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ "ငါပြောတာက အဲ့လိုမျိုးအပြန်အလှန်ကူညီတာကြီး ငါမကြိုက်ဘူးလို့။ အရမ်းထူးဆန်းတယ်။ ငါတို့မလုပ်သင့်ဘူး။ အရင်ကအတိုင်း ပုံမှန်ပဲဆက်ဆံကြရအောင်"

ယဲ့ယောင်ရဲ့အတွေးတွေက အလွန်ပဲရိုးရှင်းတယ်။

သူ့ခံစားချက်အစစ်အမှန်တွေကို ဖော်ပြမိမှာကနေ သူ့ကိုယ်သူထိန်းချုပ်ဖို့လိုအပ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ထိုအချိန်တွေတုန်းက ဘာကိုမှတွေးတောခြင်းမရှိပဲ မကြာခဏပြုမူခဲ့ပြီး သူ့လုပ်ရပ်တွေမှာလည်း ခဏခဏထိန်းချုပ်မှုလွတ်နေခဲ့သည်။

တကယ်လို့ တစ်နေ့မှာ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေပြင်းထန်နေတဲ့အခိုက်အတန့်၌ လုရွှမ်းကသူ့ကို လွှတ်ထုတ်ဖို့ကူညီပေးနေစဥ် ရုတ်တရတ်စိတ်ဆန္ဒတွေဖြစ်ပေါ်လာပြီး အဆုံးတွင် လုရွှမ်းအားသူနမ်းလိုက်မည်ဆိုပါက ဘာဖြစ်သွားမလဲ?

ထိုအမှားကိုရှောင်ရှားဖို့အတွက် သူ့ရဲ့စိတ်ဆန္ဒတို့ဖြစ်ပေါ်လာရာ ရင်းမြစ်ကိုရိုးရိုးရှင်းရှင်း ဖြတ်တောက်လိုက်တာက အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းပင်။

အစကတည်းကအဆင်ပြေနေတဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လွှတ်ထုတ်ဖို့ကူညီတာကို ယခုတွင်လျှော့ချလိုက်ဖို့ပဲလိုအပ်သည်။ အဆုံး၌သူမျှော်မှန်းထားသလို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့သည့်နေ့သို့ရောက်ရှိလာလျှင် တစ်ခြားနည်းလမ်းပေါင်းစုံသုံး၍ လုရွှမ်းနဲ့အဝေးမှာနေဖို့လိုပေလိမ့်မည်။

ရှောင်ပုန်းဖို့မကြိုးစားနဲ့ ⧼⧼ဘာသာပြန်⧽⧽Where stories live. Discover now