Ağır Abi [bxb]

[8] Nefret

Biz geldiikkkk

Heyecanlı mıyızzz 🤭

Bu bölüm bir şey öğreneceğiz. Öğrenenler bölüm sonunda soracağım yere yazsın

Oy sayısı çok az ve bu beni çoook üzüyor 🥺🥲

Uzun uzun sessizlik.

Kimse konuşmuyordu. Hâlâ olduğumuz yerdeydik. Ne kadar zaman geçmişti bilmiyordum. Mehmet yanımda abimse karşımda oturuyordu. Başım eğikti ama abimin gözlerini üzerimde hissedebiliyordum. Ne olduğunu ya da neden bu halde olduğunu tahmin edebiliyordum. Kenanla kavga etmişlerdi kesin.

"Mehmet bizi biraz yalnız bırakır mısın?" Abimin sesiyle hemen başımı kaldırdım. Gözlerini kaçırarak Mehmet'e baktı. Mehmet bir abime bir bana bakıyordu. En son gözleri benim üzerimde durdu. 'Kalayım mı gideyim mi?' diye cevap bekliyordu. Ama yine abimin sesi geldi. Bu sefer yüksek ve sinirli. "Hadi Mehmet. Ondan izin almayacaksın. Yürü." Mehmet gözlerini kısarak baktı ve gözlerini devirip ayaklandı.

"Seni geçireyim."

"Otur yerine. Kapının nerde olduğunu biliyor. Kendisi gider." Mehmet abime sinirli sinirli baktı. Abimde ona. Bana sarılıp kulağıma "bu çok öküz" diyip ayrıldı. Abimin kesinlikle duyduğunu biliyordum. Çünkü giden Mehmet'in arkasından kaşları çatık baktı bir süre. Bende koltuğuma geri oturdum.

"Abi-"

"Sus Ege." Buz gibi sesi tüylerimi ürpertmişti. Kafasını ellerinin arasına almış yere bakıyordu. Parmak boğumları yer yer kızarmış ve üzerlerinde yaralar oluşmuştu. Yerimden kalkıp abimin yanına oturdum. Kafasını kaldırıp bakmadı. Çekingen bir şekilde ellerine uzandı elim ama daha değmeden ellerini indirdi.

"Abi-"

"Sana sordum. Sen ne dedin bana? 'Abi benim aramda onunla bir şey yok.' dedin. Şimdi ne diyorsun? 'Galiba ben ondan hoşlanıyorum.' Sen dalga mı geçiyorsun benimle? Siz benim arkamdan iş mi çeviriyorsunuz oğlum? Hadi onu geçtim sen bunu nasıl yaptın bana? Abine? Hiç mi üzülmedin lan?"

"Abi öyle söyleme. Bak açıklamama izin-"

"Oğlum neyi açıklayacaksın? Sen burada böyle konuşuyorsun ama Kenandan haberin var mı? O neler söyledi bana biliyor musun?"

Gözlerim gözlerinde bakakaldım. İçim huzursuz olmuştu.

Kenan Ege'yi eve bıraktıktan sonra ki zaman...
(Yazar Anlatıcı)

Kenan son sürat ulaşmak istediği yere gelmişti sonunda. Arabadan hışımla indi. Burası her zaman takıldıkları bir kulübeydi. Kerem (Ege'nin abisi) çoktan gelmiş Kenanı bekliyordu. İçeri girince Kerem başını kaldırıp gelen kişiye baktı. İçindeki öfke durmuyordu. Şimdiden taşmak için bekliyordu.

"Bıraktın mı Egeyi eve?"

"Bıraktım." Ellerini yumruk yaparak ayağa kalktı Kerem. Kardeşinden ayırmadığı adam karşısına geçmiş neler söylüyordu.

"Kenan, ondan uzak duracaksın. Seni bir daha onun yanında görmeyeceğim." Kenan alayla güldü.

"Hadi ya. Ne yaparsın görürsen merak ettim."

"Kenan uzatma. Uzak duracaksın ondan. Bu seni son uyarım. Bir daha görüşmeyeceksiniz. Lan sen benim kardeşimsin o da. Nasıl yaptın bunu? O senin kardeşin yaşında."

"Mehmette senin kardeşin yaşında amına koyayım. Biliyorsun değil mi?" Kenan yüzüne yediği yumrukla sendeleyerek geriye gitti. Hırsla önüne döndü ve Kereme bir yumruk vurdu. İkiside birbirlerinin yakalarına yapışıp yumruk yumruğa kavgaya girdiler.