အပိုင်း ( ၄ )

141 11 0
                                    

တစ်ခန်းလုံးရဲ့ တိတ်ဆိပ်ငြိမ်သက်မူကို လီရှင်းရန်က ဖြိုခွင်းလိုက်သည်.
    '' အဘိုးနဲ့ အဖေ နဲ့ ကျွန်တော် ဆွေးနွေးစရာရှိတယ် အကုန်အပြင်ထွက်ပေးကြပါ ''
ထိုအခါမှ လူတေအကုန် သတိဝင်လာကြပြီး ထွက်သွားကြသည်။
   အခန်းထဲမှာ သုံးယောက်ပဲကျန်ကာမှ
    '' အဘိုး အဖေ ကျွန်တော် သူ့ကိုသွားရှာရမယ်ဆိုတာ သိတယ်မို့လား ''
လီစုန့်ရန်က.. '' သိတယ်လေ အခုမင်းထွက်သွားတော့မလို့လား ''
သက်ပြင်းချပြီး ပြောလိုက်တော့ လီရှင်းရန်က
     '' မဟုတ်ဘူး အဖေ ကျွန်တော် နည်းလမ်းတစ်ခုရှာတွေ့ခဲ့ပြီ လူကိုယ်တိုင် မထွက်သွားပဲနဲ့ သွားရှာလို့ရတဲ့နည်းလမ်း ''
     '' မင်း .. အဲဒီနည်းလမ်းသုံးမယ်လို့တော့ မပြောနဲ့နော် ''
အဘိုးဖြစ်သူ လီမင်းရန်က အလန့်တကြားပြောလိုက်သည်။
     '' ဟုတ်တယ် အဘိုး ကျွန်တော်ထွက်သွားရင် မသေမျိုးတေ အုံကြွလာပြီး ဒီ ကမ္ဘာ ကထွက်ဖို့ အခွင့်ကောင်းယူလာကြလိမ့်မယ် အခုအချိန်မှာ စည်းမျဉ်းတေက ကျွန်တော်နဲ့တိုက်ခိုက်ထားတဲ့အတွက်ကြောင့်အားနည်းနေတာ သူတို့တေအကုန်လုံးကိုတားနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ''
    '' ဒါပေမဲ့ မင်းသိရဲ့လား ဝိညဉ်ကို နှစ်ပိုင်းခွဲလိုက်ရင် ဘယ်လောက်တောင် နာကျင်ရမလဲဆိုတာ မင်းသေတာမှကောင်းအုန်းမယ်လို့တောင် တွေးမိတဲ့အထိပဲ ''
    '' အဘိုး ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ ''
  လီမင်းရန် ဘာမှမပြောပဲ မုတ်ဆိတ်ကြီးကို တဖွဖွ သပ်ကာ အဝေးကိုငေးကြည်​့လိုက်ပြီး  '' တစ်ချိန်က ငါလဲရူးမိုက်ဖူးလို့ပေါ့ကွာ ထားလိုက်ပါတော့ မင်းဆုံးဖြတ်ပွးရင်လဲ အဘိုးမတားတော့ပါဘူး ''
     '' ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အဘိုး ''
     '' အဖေ လဲမတားတော့ပါဘူး တားလဲရမှာမဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိတယ် ဒါပေမဲ့ မင်းအမေကို ဘယ်လိုပြောမလဲ ''
    '' အမေကိုမပြောပါနဲ့ ကျွန်တော်အလုပ်ရှုပ်နေလို့ မလာနိုင်ဘူးလို့ပြောပေးပါ ကျွန်တော် အောင်မြင်မယ်လို့ယုံကြည်တယ် ''
  ထို့နောက် လီရှင်းရန် ခန်မထဲက ထွက်လာပီးတော့ ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်ကာ လေဟာနယ်ထဲမှာ ပျောက်သွားပြီး မသေမျိုး နန်းတော်မှာ ပြန်ပေါ်လာတယ် ။ လီးချန်းကို ဆင့်ခေါ်လိုက်ပီး
    '' အဆင်သင့်ပဲလား ''
    '' သခင်လေးပြောသလို ကာကွယ်သူတေနဲ့ အရာရှိတေကို ဆင့်ခေါ်ပီးပါပြီ သူတို့ သခင်ကို စောင့်နေကြတယ် ''
   '' ကောင်းပြီ သွားကြမယ် ''
ပြောပြီး နန်းတော်ရဲ့ အထွပ်အမြတ် ခန်းမကို ထွက်လာခဲ့တယ်.
သလင်းလိုကြည်လင်တောက်ပနေတဲ့ ခန်းမကြီးရဲ့ ထိပ်ဆုံးမှာ ရွှေရောင် တောက်ပနေတဲ့ သလွန်တစ်ခုကိုတော့ရတယ် အောက်မှာတော့ ကာကွယ်သူတေ ဗိုလ်ချုပ်တေ နန်းတွင်းအရာရှိတေ ရောက်နေကြသည်။ သူတို့တေက တစ်စုံတစ်ယောက်ကို စောင့်မျှော်နေကြကာ မကြာခဏဆိုသလို တံခါးမကြီးဘက်ကို လှမ်းကြည့်နေကြတယ်
    '' အရှင်သခင်အသစ်က ဘာလို့ငါတို့ကိုဆင့်ခေါ်တာလဲမသိဘူး ''
အရာရှိတစ်ယောက်က ပြောလိုက်သည်။
   '' ဘယ်သူသိမှာလဲ ငါတို့ကို အာဏာပြဖို့လားမှ မသိတာ ''
အနီရောင်ဝတ် အရာရှိတစ်ယောက်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။ထိုအခါ အရာရှိအတန်းရဲ့ ထိပ်ဆုံးမှာရှိတဲ့ အပြာရောင်ဝတ်အရာရှိက '' အရှင်သခင်ဘာလုပ်ချင်နေလဲ ဆိုတာ မင်းတို့ဆွေးနွေးလို့ရတဲ့အရာမဟုတ်ဘူး အားလုံးတိပ်တိပ်နေကြပါ ''
အတင်းပြောချင်နေတဲ့ အရာရှိတေကိုဆူလိုက်သည်။ ထိုသူကတော့ ဝန်ကြီးချုပ် လီရှန် ဖြစ်ပြီး အရာရှိတေထဲမှာ စွမ်းအားအကြီးဆုံးနဲ့ အာဏာအရှိဆုံး တေထဲက တစ်ယောက်ပြီး လီမိသားစုဝင်တစ်ယောက်လဲဖစ်သည်။  အရှင်သခင်က   ဘယ်သူလဲဆိုတာ တခြားလူတေ မသိကြပေမဲ့ သူတို့မိသားစုရဲ့ သခင်ငယ်လေးကို တခြားလူတေ အတင်းပြောခွင့်မပြုနိုင်ချေ။ ထိုအချိန်တွင် တံခါးမကြီးက သူ့အလိုလိုပွင့်လာကာ ဖိအားတစ်ခုက ပျံနှံံ့ဝင်ရောက်လာပြီး အကုန်လုံးကို ဖိနှိပ်ထားလိုက်သည်။ ခန်းမထဲက သူတေအကုန်လုံး ဘယ်လောက်စွမ်းအားကြီးပါစေ ဒူးထောက်လိုက်ကြပီး ဉီးညွှတ်အရိုအသေပေးလိုက်ကြကာ
   '' အရှင်သခင်ကို ဂါရဝ ပြုပါတယ် အရှင် ''
သူတို့အကုန်လုံးမြင်ရတဲ့တစ်ခုထဲအရာကတော့ အရှင်သခင်အသစ်ရဲ့အဖြူရောင်အကျီရဲ့ အောက်အနားကိုရွှေရောင်ကွပ်ထားတဲ့ အကျီစရယ် အဖြူရောင်ဖိနပ်တစ်စုံရယ်ပဲ ဖြစ်ပြီး ထိုဖိနပ်ပိုင်ရှင် တဖြည်းဖြည်းသူတို့ကိုကျော်ပီး ပလင်ပေါ် တက်သွားတာကိုပဲတွေ့လိုက်ကြရတယ် ။
   '' အကုန်လုံးထကြပါ ''
ချိုသာပြီး ကြည်လင်နုပျိုတဲ့ အသံထွက်ပေါ်လာပြီး အကုန်လုံးအပေါ်ကျရောက်နေတဲ့ဖိအားက ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။  တစ္ခန္းလုံးရဲ႕ တိတ္ဆိပ္ၿငိမ္သက္မူကို လီရွင္းရန္က ၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္.
    '' အဘိုးနဲ႕ အေဖ နဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ ေဆြးႏြေးစရာရွိတယ္ အကုန္အျပင္ထြက္ေပးၾကပါ ''
ထိုအခါမွ လူေတအကုန္ သတိဝင္လာၾကၿပီး ထြက္သြားၾကသည္။
   အခန္းထဲမွာ သုံးေယာက္ပဲက်န္ကာမွ
    '' အဘိုး အေဖ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကိုသြားရွာရမယ္ဆိုတာ သိတယ္မို႔လား ''
လီစုန့္ရန္က.. '' သိတယ္ေလ အခုမင္းထြက္သြားေတာ့မလို႔လား ''
သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ လီရွင္းရန္က
     '' မဟုတ္ဘူး အေဖ ကြၽန္ေတာ္ နည္းလမ္းတစ္ခုရွာေတြ႕ခဲ့ၿပီ လူကိုယ္တိုင္ မထြက္သြားပဲနဲ႕ သြားရွာလို႔ရတဲ့နည္းလမ္း ''
     '' မင္း .. အဲဒီနည္းလမ္းသုံးမယ္လို႔ေတာ့ မေျပာနဲ႕ေနာ္ ''
အဘိုးျဖစ္သူ လီမင္းရန္က အလန့္တၾကားေျပာလိုက္သည္။
     '' ဟုတ္တယ္ အဘိုး ကြၽန္ေတာ္ထြက္သြားရင္ မေသမ်ိဳးေတ အုံႂကြလာၿပီး ဒီ ကမၻာ ကထြက္ဖို႔ အခြင့္ေကာင္းယူလာၾကလိမ့္မယ္ အခုအခ်ိန္မွာ စည္းမ်ဥ္းေတက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕တိုက္ခိုက္ထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္အားနည္းေနတာ သူတို႔ေတအကုန္လုံးကိုတားနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး ''
    '' ဒါေပမဲ့ မင္းသိရဲ႕လား ဝိညဥ္ကို ႏွစ္ပိုင္းခြဲလိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာက်င္ရမလဲဆိုတာ မင္းေသတာမွေကာင္းအုန္းမယ္လို႔ေတာင္ ေတြးမိတဲ့အထိပဲ ''
    '' အဘိုး ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ ''
  လီမင္းရန္ ဘာမွမေျပာပဲ မုတ္ဆိတ္ႀကီးကို တဖြဖြ သပ္ကာ အေဝးကိုေငးၾကည့္လိုက္ၿပီး  '' တစ္ခ်ိန္က ငါလဲ႐ူးမိုက္ဖူးလို႔ေပါ့ကြာ ထားလိုက္ပါေတာ့ မင္းဆုံးျဖတ္ပြးရင္လဲ အဘိုးမတားေတာ့ပါဘူး ''
     '' ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အဘိုး ''
     '' အေဖ လဲမတားေတာ့ပါဘူး တားလဲရမွာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိတယ္ ဒါေပမဲ့ မင္းအေမကို ဘယ္လိုေျပာမလဲ ''
    '' အေမကိုမေျပာပါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ မလာနိုင္ဘူးလို႔ေျပာေပးပါ ကြၽန္ေတာ္ ေအာင္ျမင္မယ္လို႔ယုံၾကည္တယ္ ''
  ထို႔ေနာက္ လီရွင္းရန္ ခန္မထဲက ထြက္လာပီးေတာ့ ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္ကာ ေလဟာနယ္ထဲမွာ ေပ်ာက္သြားၿပီး မေသမ်ိဳး နန္းေတာ္မွာ ျပန္ေပၚလာတယ္ ။ လီးခ်န္းကို ဆင့္ေခၚလိုက္ပီး
    '' အဆင္သင့္ပဲလား ''
    '' သခင္ေလးေျပာသလို ကာကြယ္သူေတနဲ႕ အရာရွိေတကို ဆင့္ေခၚပီးပါၿပီ သူတို႔ သခင္ကို ေစာင့္ေနၾကတယ္ ''
   '' ေကာင္းၿပီ သြားၾကမယ္ ''
ေျပာၿပီး နန္းေတာ္ရဲ႕ အထြပ္အျမတ္ ခန္းမကို ထြက္လာခဲ့တယ္.
သလင္းလိုၾကည္လင္ေတာက္ပေနတဲ့ ခန္းမႀကီးရဲ႕ ထိပ္ဆုံးမွာ ေ႐ႊေရာင္ ေတာက္ပေနတဲ့ သလြန္တစ္ခုကိုေတာ့ရတယ္ ေအာက္မွာေတာ့ ကာကြယ္သူေတ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတ နန္းတြင္းအရာရွိေတ ေရာက္ေနၾကသည္။ သူတို႔ေတက တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကကာ မၾကာခဏဆိုသလို တံခါးမႀကီးဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ေနၾကတယ္
    '' အရွင္သခင္အသစ္က ဘာလို႔ငါတို႔ကိုဆင့္ေခၚတာလဲမသိဘူး ''
အရာရွိတစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္သည္။
   '' ဘယ္သူသိမွာလဲ ငါတို႔ကို အာဏာျပဖို႔လားမွ မသိတာ ''
အနီေရာင္ဝတ္ အရာရွိတစ္ေယာက္က ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ထိုအခါ အရာရွိအတန္းရဲ႕ ထိပ္ဆုံးမွာရွိတဲ့ အျပာေရာင္ဝတ္အရာရွိက '' အရွင္သခင္ဘာလုပ္ခ်င္ေနလဲ ဆိုတာ မင္းတို႔ေဆြးႏြေးလို႔ရတဲ့အရာမဟုတ္ဘူး အားလုံးတိပ္တိပ္ေနၾကပါ ''
အတင္းေျပာခ်င္ေနတဲ့ အရာရွိေတကိုဆူလိုက္သည္။ ထိုသူကေတာ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လီရွန္ ျဖစ္ၿပီး အရာရွိေတထဲမွာ စြမ္းအားအႀကီးဆုံးနဲ႕ အာဏာအရွိဆုံး ေတထဲက တစ္ေယာက္ၿပီး လီမိသားစုဝင္တစ္ေယာက္လဲဖစ္သည္။  အရွင္သခင္က   ဘယ္သူလဲဆိုတာ တျခားလူေတ မသိၾကေပမဲ့ သူတို႔မိသားစုရဲ႕ သခင္ငယ္ေလးကို တျခားလူေတ အတင္းေျပာခြင့္မျပဳနိုင္ေခ်။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တံခါးမႀကီးက သူ႕အလိုလိုပြင့္လာကာ ဖိအားတစ္ခုက ပ်ံႏွံံ့ဝင္ေရာက္လာၿပီး အကုန္လုံးကို ဖိႏွိပ္ထားလိုက္သည္။ ခန္းမထဲက သူေတအကုန္လုံး ဘယ္ေလာက္စြမ္းအားႀကီးပါေစ ဒူးေထာက္လိုက္ၾကပီး ဉီးၫႊတ္အရိုအေသေပးလိုက္ၾကကာ
   '' အရွင္သခင္ကို ဂါရဝ ျပဳပါတယ္ အရွင္ ''
သူတို႔အကုန္လုံးျမင္ရတဲ့တစ္ခုထဲအရာကေတာ့ အရွင္သခင္အသစ္ရဲ႕အျဖဴေရာင္အက်ီရဲ႕ ေအာက္အနားကိုေ႐ႊေရာင္ကြပ္ထားတဲ့ အက်ီစရယ္ အျဖဴေရာင္ဖိနပ္တစ္စုံရယ္ပဲ ျဖစ္ၿပီး ထိုဖိနပ္ပိုင္ရွင္ တျဖည္းျဖည္းသူတို႔ကိုေက်ာ္ပီး ပလင္ေပၚ တက္သြားတာကိုပဲေတြ႕လိုက္ၾကရတယ္ ။
   '' အကုန္လုံးထၾကပါ ''
ခ်ိဳသာၿပီး ၾကည္လင္ႏုပ်ိဳတဲ့ အသံထြက္ေပၚလာၿပီး အကုန္လုံးအေပၚက်ေရာက္ေနတဲ့ဖိအားက ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။

I will find you anywhere ( ဘယ်နေရာမဆို ငါမင်းကို လိုက်ရှာမယ်) Where stories live. Discover now