မှော်ကုန်းမြေမှအစားအစာထောက်ပံ့သူစနစ်

Chapter-8

【Unicode】

အပိုင်း ၈ (မှော်ကန်စွန်းဥ)

"အဲ့လောက်ကြာတာ မဖြစ်နိုင်လိုက်ဝာာ!"
လူးဝစ်မှ ထိတ်လန့်သွားသည်။ သူ၏လက်နှစ်ဖက်လုံးကို သူ့ကိုယ်လုံး၏ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင်ကပ်ကာ လုံးဝရှက်ရွံ့သွားသည်။

“ငါတို့မှာ ပစ္စည်းအလုံအလောက်မရှိဘူး ပြီးတော့အခုမှ တောထဲက နေ ထွက်လာတာ‌လေ အခုပဲသစ်ဖြတ်ဖို့ ပြန်သွားရမှာလား ဒီလိုသာသွားလိုက်လာလိုက်နဲ့ ခရီးဆက်ရရင် အန္တရာယ်များရုံတင်မကဘူး အချိန်လည်းအများကြီးကုန်တယ်”

"မဖြစ်သေးဘူး ငါတို့ အခု ဘာလုပ်ကြမှာလဲ"

"ဟုတ်ပြီ ဆန်းသစ်လတောထဲကို ပြန်သွားပြီး လမ်းကြောင်းပြောင်းလိုက်မယ်ဆိုရင်ရော"

“ငါပြန်မသွားရဲဘူး လုံခြုံတဲ့နေရာမှာ နေရတာဘဲကြိုက်တယ်"

လူတိုင်းမှ တစ်ယောက်တစ်ယောက် ငြင်းခုန်ကြရင်း ဗျာများလာကြသည်။ လင်းချီသည်အားကိုးရာမဲ့စွာ သက်ပြင်းကိုချမိလိုက်သည်။ တဟုန်ထိုး စီးနေတဲ့မြစ်ကို ကြည့်ရင်း သူမ၏စနစ်က ဒီလိုနေရာမျိုးတို့တွင် အကူအညီ မ‌‌ေပးနိုင်မှန်း သူသိသည်။

ဖြေရှင်းရန်နည်းလမ်းကို ရှာတွေ့ဖို့ မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့သည့်အချိန်မှာပင် တဖွားဖွားအသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

"ဟင်?"

လူတိုင်းသည် အသံလာရာဆီသို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါတွင်အပြာဖျော့ဖျော့ အလင်းတန်းများ ပစ်လွှတ်နေသည့် မှော်တုတ်တံကို ကိုင်ထား‌ေသာ ယွီမုန့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ရေခဲမှော်အစွမ်း- ရေခဲခြင်း!"

ချက်ခြင်းပင် ယွီမုန့်သည် ထူးခြားသော ရေနှင့် ရေခဲ မှော်ဆရာတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း လူတိုင်းသတိရသွားကြသည်။ ရေရှိနေခြင်းကြောင့် သူမ၏ရေခဲမှော်အစွမ်းကို အသုံးပြုနိုင်လိမ့်မည်။

ယွီမုန့်သည် သူမ၏ မှော်ပညာကို အသုံးပြု၍ ရေမျက်နှာပြင်ကို အေးခဲသွားစေသည့်အတွက်  လူတိုင်း လမ်းလျှောက်သွားနိုင်လောက်အောင် ခိုင်သွားပြီ ဖြစ်သည်။