မှော်ကုန်းမြေမှအစားအစာထောက်ပံ့သူစနစ်

Chapter-9

【Unicode】
အပိုင်း ၉ (ရွှေဒင်္ဂါးတွေ လိုအပ်တယ်)

ယွီမုန့် အလွန်အံ့ဩသွားသည်။ သူမစကားမဆုံးလိုက်ခင်မှာပင် သူမ၏ မှော်တုတ်တံမှ ခပ်စူးစူး အလင်းတို့ကို ထုတ်လွတ်လိုက်သည်။ထိုအလင်းတန်းသည် သူမစီတွင် မှော်ပညာတော်တော်များများ လက်ခံရရှိထားမှသာ ထုတ်လွတ်နိုင်သော အလင်းဖြစ်သည်။

ထို့နောက် ယွီမုန့်သည် ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးသည့် မျက်နှာအမူအရာနှင့် မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ သူမမှ မှော်တုတ်တံကို မြှောက်ရင်း အော်လိုက်သည်။ "အေးစက်သော အလင်း!"

သူမ၏ အသံနှင့်အတူ သူမ၏ မှော်တုတ်တံသည် အပြာဖျော့ဖျော့ အလင်းတန်းကို ပစ်လွှတ်လိုက်ရင်း သူမရှေ့ရှိမြစ်ရေတစ်ခုလုံးကို ချက်ချင်း အေးခဲသွား‌စေတော့သည်။

ယွီမုန့်မှ လွန်စွာအံ့သြသွားပြီး သူမလက်တို့ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်တွင်းတွင် တဟုန်ထိုး စီးဆင်းနေသော မှော်ပညာများကို ခံစားလို့ရနေခဲ့သည်။

"ဒီလောက်ပြင်းထန်တဲ့ မှော်စွမ်းအင်တွေက ငါ... အားလုံး ပြန်ကောင်းလာတာလား"

လူအားလုံးသည်ပင် သူမကို အံ့အားသင့်နေကြသည်။ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေသော လူး၀စ်မှ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် ကျန်ရစ်နေခဲ့တော့သည်။

လင်းချီသည် ထိုမှော်ကန်စွန်းဥတို့ကို တစ်ခါမှပင် မသုံးခဲ့ဖူးပါ။ ကန်စွန်းဥလေး တစ်ကိုက်ကြောင့်နှင့် ယွီမုန်မှ သူမ၏ မှော်ပညာများအားလုံးကို ပြန်ကောင်းလာစေလိမ့်မယ်လို့ လင်းချီ တစ်ခါမှမတွေးခဲ့ဖူးပါ။

ဟုတ်ပါသည် လျှာကဝေစနစ်က သေချာပေါက် အသုံး၀င်ခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ယျေဘုယအားဖြင့် အခြားကောင်းမွန်သောစနစ်များနှင့် လုံးဝကွဲပြားပါသော်လည်း အရေးကြီးသောအခိုက်အတန့်များတွင် ၎င်းသည် ယုံကြည်စိတ်ချရဆဲဖြစ်သည်။

"လင်းချီ အဲ့ဒါက...အဲ့ဒါကဘယ်လိုအရာကြီးလဲ" ယွီမုန်မှအမြန်လှည့်ပြီး မေးလိုက်သည်။

ထုံးစံအတိုင်း လင်းချီသည် မှော်ကန်စွန်းဥကို သူ့စနစ်မှ ထုတ်ယူနိုင်ကြောင်း သူမကို မပြောခဲ့ပါ။ထိုအစား သူမှ “ဒီတိုင်း ကန်စွန်းဥ‌ဘဲ”ဟု တည်ငြိမ်စွာ ပြန်ဖြေသည်။