Galatasaray ◽ Barış Alper Yılmaz

0.8

Telefondan heyecanla barışın sesini beklerken bir kadının bana cevap vermesini beklemiyordum.

"Barışı bey hastaneye kaldırıldı"

"Ne!? Anlamadım hastaneye kaldırıldı ne demek nasıl oldu bu"

Kerem şok olmuş gibi telefona bakıyordu

"Arabası yoldan çıkmış diye biliyorum, şu an hastanede ailesinden birileri gelirse iyi olur"

Kadına hangi hastanede olduğunu sorup hemen telefonu kapattım.

"Kerem hadi hastaneye gidelim"kereme seslenme rağmen beni duymuyormuş gibi dolu gözlerle elimdeki telefona bakıyordu.
Kolundan çekiştirerek restorantın çıkışına getirmiştim vale den arabamı istedikten sonra kereme dönüp "kerem sakin ol! Kendine gel barış ölmüş gibi bakmayı kes!!" Diye bağırdığım da anca kendine gelmişti hemen vale nin getirdiği arabama binmiştik.

🤕

Hastanenin önünde durduğumda hızlıca araban inip hastaneye doğru koştum içeriye girdiğimde danışmanın yanına gidip barışı sordum barış ın olduğu katı öğrendiğimde kerem ile birlikte hızlıca yukarıya çıktık ameliyathane nin önüne geldiğimizde keremin ağladığını fark ettim.

"Kerem ağlama barış iyi olacak lütfen"

"Bana öyle diyene bak bütün yol boyunca "barış ölmesin diye sayıkladın. Onu geçtim barış iyileşse bile futbola devam edemeyebilir bu onu çok yaralar"

Kereme cevap vereceğim anda ameliyathane nin kapısı açıldığında içeriden doktor çıkmıştı hızlıca doktorun yanına ilerledigimizde kerem doktora "Barış nasıl?" Diye sormuştu.

"Barış bey hayati tehlikeyi atlattı durumu stabil birazdan odaya alacağız ama genel durum uyandıktan sonra belli olur bacağında çatlama var. tekrardan geçmiş olsun."

Doktor yanımızdan ayrıldıktan sonra ağlamaya başlamıştım ayağında çatlak vardı ve bu onun kariyeri için çok kötü olmuştu koridordaki sandalyeler den bir tanesine oturduğumda kerem de yanıma oturmuştu bana sarıldığında bende başımı göğsüne yaslamıştım.

🌼

Barış odaya alındıktan sonra takımdakilere de haber vermiştik telaştan kimseye haber vermeyince hayli ile baya merak edilmiştik.

Kerem ile birlikte odaya odaya girdiğimizde barışın uyanık olduğunu boş boş tavana baktığını gördüm.

Kerem"Barış kardeşim iyi misin? He ağrın sızın varmı"

Barış"iyim"

Barışın iyi olmadığı çok net bir şekilde anlaşılıyordu barışın yanına yaklaştığımda bakışları bana dönmüştü.

"Geçmiş olsun.iyi misin?"

Barışın bakışlarında kırgınlık vardı bir sanki onu üzen bir şey, sanki benle ilgiliydi, yada ben kafamda saçma sapan şeyler kuruyordum.

"İyim sağol" diye cevap verdiğinde kerem ayağa kalkmıştı

"Kahve almaya gidicem. Nazlı içermisin?"

"Yok sağol sen al kendine"

Kerem odadan çıktıktan sonra yatağın yanındaki sandalyeye oturmuştum.

Barış"Haberleri gördünmü?"

"Ne haberi?"

Barış soğuk bir şekilde gülmüştü.

"Zaniola ve sen maşallah haberlere çıkmış sınız, geldiğin gibi popüler oldun, herkesin gözdesi oldun valla başarılar Nazlı. Kimse senin gibi yapamazdı bravo"

"Barış sen ciddimisin ben daha haberleri bile görmedim senin dediğine şeye bak ben saatlerdir sana bir şey olacak diye ağlıyorum sen ne diyorsun ben hastaneye nasıl geldiğimi bilmiyorum ya"

Gerçekten inanamıyordum barışın dediklerine sanki birşeylerin hıncını çıkarıyor gibiydi bu benim tanıdığım barış olamazdı dolu gözlerle ayağa kalktım burada daha fazla kalamayacaktım.

Ve bir kez daha kimseye güvenmemem, bağlanmamam ve sınırları aşmamam gerektiğini anladım...