Memories of Bali♥♥♥♥

Chapter47

** after 8 long years **

Makulimlim nang hapong iyon sa isang sementeryo sa Cavite.Maraming tao ang nakiramay sa libing ng ina ni Ian. Karamihan sa mga iyon ay ang mga tauhan nila sa kompanya. Malungkot na nakatunghay siya sa hukay na unti-unti nang tinatabunan ng lupa Nag-iisa nalang siya. His mom died of breast cancer.
Don't worry, Ian, hindi ka pa rin naman tuluyang nag-iisa. Narito pa naman ako sa tabi mo, masuyong sabi ni Carla sa kanya habang hinahagod nito ang kanyang likod.
Nilingon niya ito, saka tipid na nginitian. Isa ito sa mga malapit na kaibigan niya.Half-Singaporian-Filipino*waah inbento ba*??Haha* ito na naninirahan sa Belfast, (*waaa wala akong maisip*) kasama ang pamilya nito.
Farewell, Mommy.*aniya. Sana maging maligaya at mapayapa kana.
Bago nalagutan ng hininga ang kanyang ina ay naalala pa niya ang huli nilang pag-uusap.
S-singilin mo sila, anak. Dapat silang magbayad sa kanilang pagkakasala sa ating pamilya.
Mommy, tumigil na kayo. Lumaban kayo.*Hawak niya nang mahigpit ang kamay nito, pilit ibinabahagi ang lakas dito. Kahit sa kritikal na sandali sa buhay nito ay ang paghihiganti parin ang laman ng isip nito.
Sa nakalipas na mga taon ay hindi nawaglit sa isip nito ang hindi nagtagumpay na paghihiganti nito sa mga GO. Matagal na niyang ibinaon iyon sa limot dahil ibinabalik lang niyon sa kanyang isip ang masakit at mapait na mga ala-alang hindi na niya gustong balikan pa.
M-mangako ka sa akin na paghihigantihan mo sila, Christian..M-mangako ka..
I-I will, Mom,..*he said halfheartedly.
He knew from that moment on, he had to go on with his life, alone..

Tama na nga yang kakainom mo, Ian.*saway ni Carla sa kanya. Pilit nitong inagaw sa kanya ang hawak niyang baso na may lamang alak.
Kung nalulungkot ka dahil pakiramdam mo ay nag-iisa ka na lang dito sa mundo, bakit hindi pa kasi tayo magpakasal??We will start our own family, & we will live together happily for the rest of our lives.*pangungumbinsi nito sa kanya.
Napatitig siya rito. Matagal na itong nagpaparamdam sa kanya na higit pa sa pagkakaibigan ang nais nito na maging relasyon nito. Ngunit hindi nalang niya iyon pinagtuunan ng pansin. Ngayong binabanggit na naman nito ang pagpapakasal ay bigla siyang napaisip.
Bakit nga ba hindi pa siya magpakasal kay Carla?? Alam niyang magiging isang mabuting asawa ito. Maganda ito, mabait, matalino at sexy. Iyon ang mga katangian nito na magugustuhan ng isang lalaki at nanaising iharap sa dambana.
Siguro ang pagkakaroon ng isang pamilya ang magiging kasagutan sa kalungkutan, pangungulila, at kahungkagang nararamdaman niya. Pero sa sarili niya, alam niyang hindi pa rin iyon ang solusyon.
I still can't right now, Carla..
Bakit?? Dahil mahal mo parin ang babaeng yon?*hindi makapaniwalang tanong nito.
Alam mong hindi ko na siya mahal!!*maigting na kontra niya rito. Kailangan ko lang sigurong hanapin muna ang sarili ko bago tayo magpakasal at bumuo ng pamilya. Ayokong itali ka sa isang kasal na magiging miserable kalang , o kaya ay bigla na lang nating wawakasan dahil hindi pa pala ako handa.
Naiintindihan kita, Ian. I will give you time.*masuyong tugon nito. O baka naman gusto mo lang bigyang-katuparan ang hinihiling ng mommy mo sa'yo bago tayo lumagay sa tahimik??
Napaisip siyang bigla sa sinabi nito. Baka nga iyon ang dahilan. O hindi lang iyon. Marahil pati ang personal niyang multo na kasangkot ang isang babaeng nag-iwan ng malalim na sugat sa puso niya. Isang babaeng pinaglaruan ang pag-ibig na inialay niya rito.
Maybe he should first have his revenge & get even. Maybe only after that, would he find the peace that he was searching for...