Değer mi?| KEREM AKTÜRKOĞLU

-YAYIN-

Kerem bana deli gibi bağırıyordu hatta en sevdiğim çiçeğimi yere atmıştı.Bense yine ruhsuzca duruyordum.Beni gördükçe dahada delileniyordu.Tekrar bana baktı.Üstüme yani koltuğa doğru yürümeye başladı.

"BİR KERE DE SAKİN KALMA!BİR KERE YA YETER ARTIK BU DURUMDA DA RAHAT OLMA!"Çok yaklaştı ve önümdeki cam bardağı alıp cama attı camda kırıldı arkamdan.Bu kez ağladım.

Yatağımda doğrulup derin nefesler almaya çalıştım.Yatağın ucunda Kerem oturuyor saçımı okşuyordu.Kabusmuydu?

"Geçti güzelim geçti." Bana sarıldı.O an bende ona sarıldım.Öyle birisi olmasından çok korkuyordum.Kerem'in böyle bir insan olmasından.

Sonra geri yatmak istesemde yatamıcağım geldi.Çünkü eğer uyursam her uyudığumda gördüğüm kabusu görecektim.Yanımdaki saate baktım.Saat yedi buçuktu sadece 1 saat uyumuştum.Ama bu uyumaya çalıştığım dakikalar hariçti eğer onları sayarsak yanlızca 10 dakika uyumak bile denmicek kadar içim geçmişti.

Yataktan doğrulucağımı anlayan Kerem ayağa kalktı ardından ben kalktım.

"Özür dilerim seni uyutmadım.Sen git yat bende stadyuma gidip iznimi alıcam." Korku dolu bakışları beni buldu.

"O kadar mı kötüydü?"

"Daha beterdi." Evet yaşadıklarım daha beterdi.Ama bu gün baştan sona anlatıcaktım.

Kerem odadan bir şey söylemeden çıktı.Ya da söyleyemeden çıktı.Bende dolabımı açtım.Ne giyicem düşüncesi her zaman oluyordu.Her giydiğim magazinde yorumlandığı için özen göstermem gerekiyordu.O kadar ileri gitmişlerdi ki çocukluk arkadaşımın cenazesinde ne giydiğimi dahi tartışmışlardı.

Bu gün güven vericektim insanlara bu yüzden yeşil giyindim.Yeşil bol paça,bacaklarının yanlarında cebi olan bir pantolon giydim.Üstüme alışılmadık bir şey yapıp crop giymeye karar verdim.Ve dolabın kapağını kapattım.Altımda yeşil pantolonum üstümde pijamam ile genel giyinme odama girdim.Burda her türlü giysi vardı.Burdan kıyafet seçip dolabıma koyuyordum.Her zaman yeni ürün oluyordu.Çünkü bir giydiğimi bir daha giymemi istemiyorlardı.

İlk defa cropların olduğu yere doğru ilerledim.Ve kolları yeşil gövde kısmı beyaz üstünde kurbağa olan bir crop seçtim.Üstümü çıkarıp crobu giydim.Sonra üst pijamamla çıktım.Pijamayı katlayıp yatağın üzerine koydum.

Tekrar giyinme odasına girdim.Bu kez ayakkabı bölümüne ilerledim.Bir kaç gün sonra taşınacaktım.Bu yüzden çoğu eşya koliliydi.Ama giyinme odasındaydı sadece.Çünkü en zor kısım buraydı.

Ayakkabı bölümde yeşil ayakkanılara baktım.En güzelini elime aldım.Giydim.Sonra odaya geri geçtim.

Tırnağımı yaptıracaktım yayından önce.Yayından sonra yaptırmaya kalkarsam iyi şeyler olmazdı biliyordum.Bu yüzden telefonumdan manikürcümü aradım ve saat bire randevu aldım.Çünkü yayın yapacağım yer Anadolu yakasında Tırnak yaptıracağım yer Avrupa yakasındaydı.Bu nedenle ilk Stad da gidip izin belgemi alıcak,ardından manikürcüye gidip tırnağımı yaptıracak en sonunda da akşam saat sekizde yayına gidecektim.

Odamdan çıktım.Kapımı kapattım.

İçeride Kerem eşyalara bakar vaziyette beni bekliyordu.Elinde Eryaman Stadyumu yapılmadan önce ki boş arazideki Kerem ve benim küçüklüğüm vardı.İlk orda görmüştük birbirimizi.Orda aşık olmuştum ona.Orda olmuştu çocukluk aşkım.Orda futbolcu olmaya karar vermiştim.Vermiştik.

Beni görünce bıraktı resmi.Beni süzdü.

"Gidiyormusun?" Resmen böylemi gideceksin diyordu.

"Evet.Sen istersen dur evde istersen çık sana kalmış.Ama haberin olsun diye söylüyorum.Geldiğimde evde olma.Çünkü geçmişi hatırladığımda seni affediceğimi sanmıyorum."