In tegenstelling tot haar klasgenoten is Avery niet echt bezig met jongens, romantiek en mode. Haar telefoon bevat minder contacten dan er pennen in haar etui zitten. Haar klasgenoten kijken niet naar haar om en thuis is het eigenlijk hetzelfde verh...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Zijn hand voelde koel tegen haar lippen, alsof hij een lange tijd buiten was geweest en ze was verwonderd waarom dit het eerste was waar ze nu aan dacht. Net als dat haar neus opmerkte dat zijn handen naar aarde roken.
Ze dwong zichzelf op andere gedachten te zetten en keek op in twee diep bruine ogen, die observerend over haar gezicht gleden. Ze verroerde zich niet en hoewel ze verwachtte dat ze bevroren was door angst, was dat niet zo. Zijn ogen straalden geen gevaar uit, maar nieuwsgierigheid en afwachting, net als een eekhoorn uit het St James's Park, die het waagde een nootje haar hand te pakken. Zijn gespannen lippen verraadden zijn voorzichtigheid, daar hij het niet waagde om te glimlachen. Zijn duidelijk zichtbare adamsappel bewoog een keer op en neer toen hij slikte, waardoor zij zich realiseren dat hij net zo nerveus was als zij. Het moment dat hij een keer fronste om haar te peilen, werd zijn blik zo doordringend dat ze er stil van werd. Niet vanwege de hand die haar lippen omsloot, maar omdat zijn blik haar gedachten opslokten. Ze voelde hoe zijn greep rond haar mond verslapte, waarna hij behoedzaam zijn hand terugtrok.
'Niet gillen, oké?' Zijn stem klonk bedaard, vriendelijk zelfs. Hij ging rechtop zitten en glimlachte voorzichtig. 'Ik heb je laten je schrikken, of niet?'
Avery knikte, niet helemaal zeker wat ze moest doen. Moest ze om haar ouders roepen? Of afwachten wat de jongen van haar wilde? Kon ze hem hard genoeg schoppen om snel bij de slaapkamer deur te komen?
Hij bleef onbewogen zitten, waardoor ze haar ogen even van zijn gezicht durfde te wijken, want zijn verschijning was alles behalve gewoon; De gerafelde kleding, die met bladeren en lianen aan elkaar leek te worden gehouden over zijn atletische lichaam, de dolk rond zijn heupen, die haar toch even deed slikken en ze de ketting met de eikel die om zijn hals hing. Niets leek doorsnee. De warrige, donkerblonde haren hadden iets aanlokkelijks, al kon ze duidelijk de omtrekken van een verloren blaadje verstopt zien zitten. In haar ogen leek de jongen niet veel jonger dan zij. Zijn optreden bracht haar over die opvatting echter aan het twijfelen. Ze keek hem weer aan en zag dat hij glimlachte.
'Wie ben jij?' vroeg ze.
Hij duwde zijn borst vooruit en zette zijn handen in zijn zij. Ze schrok van zijn plotselinge beweging en deinsde achteruit.
'Mijn naam is Peter,' zei hij, 'Peter Pan.' Hij maakte een soort buiging en keek haar weer aan. Zijn ogen twinkelden en door zijn glimlach werd zijn hele gezicht meegenomen in zijn vreugde.
'Mag ik jouw naam weten?' vroeg hij toen.
'Avery Johnson,' antwoordde ze, niet geheel zeker of haar hersenen het vorige antwoord correct hadden verwerkt. 'Je noemt jezelf Peter Pan?' vroeg ze verontwaardigd.
De jongen schudde zijn hoofd. 'Peter is de naam die mij gegeven was. De Slimme Jongens noemde me Pan, vanwege mijn panfluit.' Hij kon zich geen tel concentreren, want zijn ogen bleef hij maar op nieuwe voorwerpen in haar kamer richten.
'Je lijkt me.. Erg energiek,' vond Avery. Ze kon een gniffel niet onderdrukken.
De jongen grijnsde naar haar en terwijl hij dat deed, drukte hij zich op van het matras, maakte een salto in de lucht en belandde netjes op zijn beide voeten. Avery wist niet goed of ze moest lachen of haar hoofd schudden. 'Oké,' zei ze, 'als je echt Peter Pan bent, hoe komt het dan dat je zo oud lijkt?'
Avery bleef hem aankijken. Hoewel hij het goed verbloemde door zijn gezichtsuitdrukking snel te herstellen, zag ze de fractie van een seconde waarin zijn glimlach van zijn gezicht verdween. 'Dat gaat gewoon zo,' was zijn antwoord en haalde zijn schouders op.
Avery fronste. Hij moest wel knettergek zijn! En zij moest wel knettergek zijn om zo iemand toe te staan haar kamer binnen te dringen en een gesprek met hem aan te gaan. Toch kon ze hem niet wegsturen nog uitlachen vanwege zijn wilde verbeeldingen.
'Je liegt,' constateerde ze, 'waar jij vandaan komt staat de tijd stil. Daar word je niet ouder. Jij lijkt nog geen jaar jonger dan dat ik ben, dus je kan hem niet zijn, want hij wilde niet opgroeien. En als je mijn leeftijd bent, dan ben je al bijna volwassen.' Ze keek hem strak aan. Kon ze hem zo uitlokken? Kon ze hem zover krijgen om haar kamer te verlaten zonder dat ze hem bestempelde als de stadsgek.
Hij zuchtte alleen maar overdreven. 'Vrouwen praten echt te veel.' Hij dook voorover, greep haar hand en trok haar richting het raam. Voor Avery het wist stond ze naast de jongen met haar voeten op de vensterbank en keek ze naar beneden van drie verdiepingen hoog neer op haar tuin. Ze slaakte een gil en zette instinctief een stap achteruit, waardoor ze haar balans verloor en achterover viel. Voordat ze de grond raakte, ving hij haar op en zette haar rustig op de grond.
'Ben je geschift? Ik had kunnen vallen. Geloof je zo idioot veel in je verzinsels dat je mij uit het raam wil werpe-' Ze stopte midden in haar zin, toen de jongen achteruit zweefde en plaats nam op de vensterbank. Ze was met stomheid geslagen. Haar ogen schoten van links naar recht langs het raamkozijn in een poging ook maar iets van draden of touwen te ontdekken, maar er was niets rond zijn lichaam te zien. Haar hoofd draaide op volle toeren. Er ontstonden een ontelbaar aantal reacties en woorden in haar hoofd, maar elk daarvan stierven op haar lippen toen ze zich weer bedacht wie ze voor zich had. Het duurde even tot ze zichzelf tot spreken kon zetten, maar toen schraapte ze kort haar keel om zijn aandacht op te eisen en vroeg, 'Wat kom je hier doen, Peter?'
Een tedere glimlach vormde zich rond zijn mond en de blik in zijn ogen werd zachter. 'Als je weet wie ik ben, dan weet je wat ik hier kom doen.'
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
