In tegenstelling tot haar klasgenoten is Avery niet echt bezig met jongens, romantiek en mode. Haar telefoon bevat minder contacten dan er pennen in haar etui zitten. Haar klasgenoten kijken niet naar haar om en thuis is het eigenlijk hetzelfde verh...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'En hier komen we aan bij het Tinkerdorp,' zei Terence. Dat verbaasde Avery niets bij het zien van de zelfontworpen vervoersmiddelen, apparaten en kabelbanen. Elfjes in groene kleding waren druk in de weer en overal om haar heen klonk het getik van hamers, gezaag of leek er verderop iets in te storten of ontploffen. Het was haar duidelijk dat hier hard werd geëxperimenteerd met voorwerpen die zij wel herkende en de elfjes niet. Terence had haar meegenomen, terwijl Peter achter bleef in het gezelschap van een paar elfjes. Avery bedacht zich dat ze vast veel bij te praten hadden.
'Let vooral niet op de rommel.' Avery grinnikte. Ze mocht Terence wel. Hij was vriendelijk, positief ingesteld en erg behulpzaam. Anders dan de elfjes kon Avery niet vliegen, en Terence bleef geduldig wachtte of hielp haar overal op en af. Hij had ook humor en droeg het dopje van een eikel op zijn hoofd, waardoor Avery het idee had dat hij het leven luchtig nam. Of het was gewoon de mode, dat kon ook.
Hij begeleidde haar langs de vele huisjes en werkkamers. 'Dit is het huisje van Tinkerbel.' Ze stonden voor een met mos bedekt, alleenstaand huisje. Anders dan in de rest van de huisjes, waren de lichtjes uit en stond het er treurig bij. Maar misschien was dat alleen de illusie omdat de eigenaresse was ontvoert. Ze keek Terence aan, maar hij had zijn blik nog niet van het huisje verwijderd. De diepe frons boven zijn ogen spiegelden zowel een diep verdriet als een vastberadenheid om haar te vinden.
'Mis je haar veel, Terence?' Ze merkte dat haar stem zwak klonk, alsof ze bang was de vraag te stellen. Natuurlijk mistte hij haar..
Terence keek haar aan en knikte. 'Elke dag. Tink heeft mij gered die dag. Ze duwde mij aan de kant. Als het niet voor haar was, dan was ik het die in de handen van de piraten was gevallen.'
'Het spijt me voor je.'
Terence glimlachte. 'We halen haar wel terug. Tink is een harde, die geeft niet zomaar op. Ik wed dat ze zelfs nu nog plannetjes aan het bedenken is om te ontsnappen.'
'Mag ik vragen.. hoe is ze? Ik bedoel..' Ze beet weifelend op haar lip, niet zeker hoe ze de zin goed kon formuleren, maar Terence glimlachte. 'Je bent bang dat ze net zo op jou zal reageren als op dat Wendy meisje.'
Avery knikte blozend.
Terence lachte. 'Tinkerbell is een heleboel: roekeloos, heethoofdig, opstandig, impulsief en verschrikkelijk koppig, maar bovenal is ze dapper, trouw aan haar vrienden. Ze zou alles doen om anderen uit de brand te helpen. Er is echt niets dat zij niet zou doen voor de mensen van wie zij houd. En ik heb het gevoel dat jullie daarin niet veel van elkaar verschillen. Ze zal je mogen.' Er verscheen een zachte glimlach rond zijn lippen en Avery kon zweren dat ze een blos bij hem kon ontdekken. 'Ze klinkt geweldig,' zei ze.
'Dat is ze ook,' zei Terence.
'Je houd veel van haar, is het niet?'
Terence keek met een ruk naar haar om en Avery grinnikte. 'Geen zorgen, ik verteld niets.'
