Happy Thoughts || Peter Pan (Nederlandse versie)

Hoofdstuk 38

Avery vloog onwetend achter de elfjes aan. De verontrusting die ze op hun gezichten kon lezen, draaide haar maag van in een knoop. Waar waren de elfjes zo bezorgd over? En wat was "het hart"? Toen ze opzij keek naar Peter en zijn ernstige blik zag, realiseerde ze zich dat zij echt de enige was die geen idee had wat er aan de hand was. Peter wist het. Waarom vertelde niemand haar waar dit over ging?

Ze volgden de stam en de wortels van de boom. Menig elfjes stopten meteen met werken en bogen voor de Koningin of sloegen hen gade terwijl ze langs vlogen. Ze volgden wat leek een rivier van elvenstof die tussen de wortelen van de enorme boom ontsprong en Avery realiseerde zich dat dat het elvenstof op de een of andere manier door de kern van de boom stroomde, helemaal tot aan de wortels waar het uitkwam in een rivier. Verderop, helemaal aan de voet van de boom, zag ze een soort watermolen, waar het elvenstof door het rad werd bewogen.

De elfjes landde voor de deur en Avery volgden hen naar binnen. Het was halfduister binnenin de molen, maar de hoeveelheid elvenstof zorgde voor genoeg verlichting, waardoor veel lampen overboden waren. Ze keek omhoog, naar de gigantische tollende honingraad achter de toonbank. Zijn gouden licht scheen door de ruimte. Elfjes vlogen af en aan en haalde groene zakjes uit de honingraden, terwijl aan de andere kant elfjes deze er juist in legde. 

Zakjes elvenstof, realiseerde ze zich. Dit is waar de elvenstof werd klaargemaakt voor gebruik en verzending. Dit is waar Terance werkt! Als ze nog verder omhoog keek, zag ze het proces in werking. Hoe het stof door een molen ging en met behulp van elfjes en diertjes van grotere bloemzakken naar kleine verpakkingen ging. Het was ontzettend interessant. 

'Koningin Clarion, vanwaar dit bezoek?' vroeg een gezette elf met een zeer Schots accent vanachter de toonbank, terwijl hij gehaast de rommel daarop aan de kant probeerde te werken. Hij wreef gespannen onder zijn grote neus, waaronder een bruine snor zich bij zijn bakkebaarden voegde. 

'We komen helaas met grote zorgen, Fairy Gary,' verzuchtte Koningin Clarion. Haar stem klonk kalm, maar een amper merkbare verhoogde octaaf verraadde haar zorgen. Ze keek om naar Avery. 'Wellicht heb je gehoord over het kind dat uit het Mainland is meegekomen?'

De elf glimlachte tot zijn rode appelwangetjes zichtbaar werden. 'Weldegelijk.'

'Haar uitstekende vermogen goed te observeren heeft ons helaas tot een vreselijke conclusie gebracht. We hebben het vermoeden dat De Kapitein opzoek is naar Het Hart van Neverland.'

Zijn glimlach zakte direct van zijn gewicht. 'Dat-dat-dat zou verschrikkelijk zijn!' sputterde deze en keek Avery met grote ogen aan. 'Lieve kind, maak alsjeblieft een vergissing.'

Avery schudde haar hoofd. Ze fronste diep. 'Ik zou ook graag anders willen, maar..-' Ze keek Koningin Clarion aan. 'Kan iemand me vertellen wat 'Het hart' precies is?'

Terwijl de elf door de lucht ijsbeerde, terwijl hij rakelde over de verdoeming van Neverland, draaide Koningin Clarion zich naar haar toe. 'Ik denk dat een uitleg op zijn plaats is.'

Lyria knipte in haar vingers, waardoor elvenstof ontsprong vanuit haar vingertoppen. 'Het is de bron van het geloof,' zei ze zachtjes. Het elvenstof kolkten door de lucht, tot het ineens figuurtjes werden en Avery naar een zwevende, gouden replica van Neverland keek. Lyria ging verder. 'Neverland is een land van dromen, geloof en vertrouwen dat wordt gecreëerd door kinderverhalen.' Ze veegde met haar hand door het stof, waardoor het opdwarrelde en veranderden in de vorm van kinderen, waarvan Avery kon zweren dat ze het gelach in de wind kon horen. 'Verhalen over elfjes, zeemeerminnen, piraten, indianen en Peter Pan. De magie van deze verhalen, deze dromen en wensen van kinderen zijn de energiebron van Neverland. Het zorgt ervoor dat het eiland bestaat zoals het nu is en dat wij hier normaal gesproken in vrede kunnen leven.'

'Net als bij The Neverending Story,' zei ze impulsief, maar wuifde haar opmerking weg toen ze merkte dat niemand haar herkenning deelde. 'Waar bevind het zich?' Ze had door het prachtige verhaal van Lyria haast het idee alsof ze haar schoollerares brutaal onderbrak, maar Lyria glimlachte. Met een zwaai van haar arm verdwenen de beelden weer als sneeuw voor de zon en ze opende haar hand, waar in de palm een heldere bol verscheen. 'Wij zijn het centrum van het eiland, Avery, onze boom zit verbonden aan de krachtige kern dat ons al het elfenstof schenkt. Het is verteld dat deze bron alle wensen in vervulling zou kunnen laten gaan, want met zoveel geloof komen alle dromen uit. Wanneer hij zou worden weggenomen van Neverland, verdwijnt zo ook het geloof van de kinderen en zal er van Neverland niets meer overblijven.' Ze sloot haar hand en de bol verdween. 

'Dat zou verschrikkelijk zijn!' riep ze, 'Hij mag daar niet in slagen.' Het idee alleen al dat de elfjes zonder elvenstof zouden zitten, de boom zou sterven en kinderen.. Kinderen zouden nooit meer weten wat fantasie is. Ze keek de Koningin aan. 'Zeg me alstublieft dat u een beslissing heeft genomen, majesteit. We kunnen niet wachten tot Jacob zijn slag zal slaan.' Ze realiseerde zich snel met welke brutaliteit ze had gesproken en keek de koningin verontschuldigend aan. 'Mijn excuses, hoogheid, ik liet me even meeslepen.'

Koningin Clarion glimlachte en legde kalm een hand onder haar kin, die ze met tederheid ophief, zodat Avery niets anders kon doen dan haar schoonheid van dichtbij bewonderen. 'Je bent een dapper kind,' sprak ze bemoedigend. 'Neverland ligt in goede handen bij jou.' Ze keerde zich tot haar ministers en Terence. 'De tij is gekeerd. Met de nieuwe informatie dat aan licht is gekomen rest ons geen andere optie dan te vechten.'

Avery keek glunderend op naar de koningin en voelde hoe haar hart als een razende tekeer ging. Ze was opgelucht dat de koningin de juiste keuze had gemaakt, ook al zouden de aankomende dagen de zwaarste ooit gaan worden.

'Peter Pan, wij wensen jouw aanwezigheid bij het plannen van een strategie om onze elfjes te redden,' sprak de minister van de herfst op een kalme toon. Hij leek nerveus, maar vastberaden.

Peter knikte en boog diep. 'Ik zal u niet in de steek laten. Ik zal het elfenkoninkrijk en zijn onderdanen met al mijn macht beschermen. Aan Jacobs tirannie komt snel een einde.'