Distant Stars

Chapter 1

I was sitting in the balcony while doing my skin care routine. Ito ang pangalawang araw na hindi ko naiisip ang lalaking nakita ko sa park, maybe he's just my imagination right? That's why I saw him like my dream guy. But my heart tells me that he is real....real man who exist this reality world.

"Seiya! Have you finished getting dressed?" Dad asked me through outside of my room door.

I looked in the mirror, " Not yet dad, I was scrolling my phone" Sagot ko kay Dad at natawa ng palihim.

"Be quick, We have visitors...a powerful visitors today so you must meet them" Paalala nito sa'kin.

"Alright, Dad" I simply answered to him.

That was there business partners, Hampton Company—who owns the most famous restaurant and a shopping mall. Mag-kaibigan din sila ng parents ko since highschool kaya hindi na ako magtataka kung bakit pupunta sila ngayon sa bahay namin. Pagkababa ko sa stairs ay tumambad sa'kin ang maraming paper bags sa living area na siguro naglalaman ng mga mamahaling gamit.

But when I turn my head in the other side, I saw their annoying son smiling at me. Nakaupo ito sa mismong favorite spot ko na malapit sa ng window aming bahay— a mansion rather. Sinamaan ko siya ng tingin at pagkatapos ay umupo sa bakanteng couch na halos magkatapat lang kaming dalawa.

Napangiti sila ng makita ako, "Oh...This is your daughter? What a beautiful lady" Pagpupuri sa'kin ng magandang babae at hindi ako nagkakamali siya si Ms. Caramelia Hampton —a mother of this annoying guy who's wearing a formal suit.

"Like her mother, beautiful ladies" Pabiro na
sagot ni Dad sa babae habang umiinon sila ng tea.

Naging busy ulit silang apat sa pag-uusap habang ako ay bored na nakikinig sa walang katapusang topic. I put my elbow in the edges of couch while my left palm rested with my face, actually tungkol lang naman ito sa nagiging takbo nang kanilang mga negosyo—kung paano nila ito pinag-hirapan.

Mom poked me, "Baby, you should walk around this handsome guy in our mansion" Sabi n'ya.

I rolled my eyes on him when I heard the word 'handsome' and after that I slowly stood up. Ang pinakamasama pa roon ay tumayo rin ang lalaki mula sa pag kakaupo at pagkatapos ay lumapit siya sa gawi ko ngayon habang ang mga magulang namin ay masayang nakatingin sa aming dalawa na nakatayo sa harap nilang apat, it's disgusting.

"He can do himself to look around" Matapang na sagot ko ngunit tinawanan lang ako ng lalaki.

Dad looked at me with misbelief face, " What kind of behavior is that, Seiya? I really sorry....she always like that" Paumanhin nito agad sa aming mga bisita na umiinom ng tea ngunit parang wala lang sa kanila ang sinabi ko sa anak nila.

Dinig kong tumikhim siya, "It's alright, Tito. Maybe your daughter are not in the mood" Sabi nito.

I was about to answered when Mom spoke, Lower your attitude... remember they're our guest so please be nice" Pabulong na sambit n'ya sa'kin.

"But mom....he—" Pinutol ni dad ang sasabihin ko.

Napasapo ito sa noo, "Just do whatever say to your mother, 'wag matigas ang ulo" He said again.

Kahit labag sa loob ko na samahan ang lalaking 'to na ipasyal sa aming mansion ay sumang-ayon agad ako sa sinabi ni Mom at Dad. Nagpatuloy na ulit sila sa kanilang ginagawa habang ako ay masamang tinitingnan ang katabi ko na ngayo'y para siyang aso na binibigyan ng pagkain sa kanyang amo.

Umalis na ako sa living area at iniwan ang lalaki na nanatiling nakatayo sa harap nila. Wala na akong pakialam kung maliligaw siya basta hindi ko lang makita ang pagmumukha n'ya ngayon, sobrang nakakairita kasi. Kahit nakatalikod ako habang umaakyat sa hagdanan ay ramdam ko kaagad na sinusundan n'ya ako mula dito sa second floor kaya mas lalong kumukulo ang dugo ko.

***

"I really like your name. Seiya...right?" Pagsimula nito sa usapan namin ngunit hindi ako umiimik.

Just what I said earlier, he went around the whole mansion by himself while me watching his actions secretly. Hindi ko akalain na mahanap n'ya ako pagkatapos dito sa aming balcony, so annoyed.

Nangunot ang noo ko, "Can you step backwards away from me? We're not close friends" I told him.

Humakbang siya palapit sa pwesto ko kung saan ako nakatayo pero mabilis akong pumunta sa ibang direksyon upang hindi kami magkalapit.

He nodded at me, " Yes, we're not actually close but I'm willing to be your friend, Seiya. Our parents are close to each other...I hope we are both like them, okay?" Paliwanag n'ya sa'kin habang ako ay nanatiling nakatingin lang sa labas ng mansion.

"What should I do, then? Tatanggapin na kita agad bilang kaibigan ko kahit ngayon lang tayo nagkakakilala, 'yun ba ang gusto mo?" I said.

Hindi na muli siya nagsalita pagkatapos kong sabihin 'yon sa kanya ngayon. I'm always like this attitude every time my parents introduce me to rich boys from the other business partners son to be my official boyfriend, I don't like their personalities.... It's wasting my time. Nakita ko siya sa kabilang side na hinawakan ang glass railing at pagkatapos ay sumandal agad siya paharap sa'kin habang seryoso ang kanyang mukha.

Inilagay ang kanyang kamay sa bulsa, "You misunderstood me, Miss Seiya. But if you want to know me better..I will introduce myself first, I'm Mikael Dayne Hampton—the younger entrepreneur" He formally explained himself to me.

I cross my arms and smiled, "I know, sinabihan na ako ni Mom tungkol sa'yo noon pa" Sabi ko kay Mikael na ngayo'y binibigyan ako ng nakakagulat na reaksyon nang binaling ang tingin ko sa kanya.

"At bakit mo parin ako sinusungitan kanina kung kilala mo na pala kung sino ako?" Tanong nito.

Malalim akong napabuntong-hininga sa tanong nya, "Dahil gusto ko lang kitang paglaruan. I know, your parents and I had a plans that's why you here talking with me, right?" Napaupo ako sa swing chair pagkatapos kong sagutin ang tanong niya.

"You're such a player and a smart woman" Hindi makapaniwalang bigkas n'ya sa sinabi ko.

I smirked, "Just remove the word 'player' I'm not like you. If you really want a friend, I'm sorry... you are with the wrong person" Huling sabi ko sa kanya bago ako tumayo at umalis na sa balcony.

Sobrang halata naman na ayaw ko kay Mikael pero bakit nanatili parin siyang kausapin ako. Napadaan muna ako sa aking kwarto upang kunin ang car keys sa study table, I want to clear my mind after the conversation with the Hampton's son—he's so annoying and jerk person i ever meet.

Pagkababa ko mula sa second floor ng mansion ay sinalubong kaagad ako ni Mom sa stairs ng makita niya na dala ko ang susi ng aking sasakyan. Mr. and Mrs. Hampton suddenly stood up when saw me come down without their son, parang may inaantay silang magandang balita mula sa'kin.

"Mom...Dad...I want to go somewhere" I said.

They were looking at each other because of what I said to my parents right now. May narinig akong mga yapak ng sapatos sa staircase at nakakasiguro ako na si Mikael ang taong bumababa na galing sa balcony kung saan ko siya iniwan kanina.

Tumango si Mom, "All right. Mikael will drive for you wherever you go...so you two can bond" Aniya kaya mabilis din tumango-tango si Dad.

"Ako na po ang bahala ni—" I cut his words.

Ngumiti agad ako sa kanila, "No, Mom. Kaya ko naman mag drive sa kotse. At tyaka ayokong mag aksaya siya ng oras sa'kin, don't worry" Tanggi ko.

Dad sighed, "Okay, be safe on the road" Paalala agad ni Dad sa'kin kaya napangiti ako ng palihim.

After that I started to open in the main door of our mansion to go outside. Nakahinga ulit ako ng maluwag ng hindi ko na marinig o nakita ang pamilyang Hampton lalo na 'yung anak nila, muli akong naglakad sa front yard papunta naman sa malaking gate para makalabas ako ng tuluyan.

Nasa labas ng mansion namin nakaparking ang aking kotse. Hinawakan ko na kaagad ang handle ng gate sa magkabilang side, nang mabuksan ko ito ay sakto rin na may dumaan na Honda 250cc Scooter Forza kulay black sa harapan ko mismo at nagulat nalang ako ng makita kung sino ang nag drive sa mismong motorcycle—The hoodie guy.

__________________________________________________________________________________