Distant Stars

Chapter 22

I landed in the Philippines safety, since my flight schedule is early morning so it's not too crowded inside and outside the airport. Napaupo muna ako dito sa may waiting area upang magpahinga kagagaling lang manglakad, masyado pang madilim ang kalangitan kaya hindi muna ako lumabas kaagad at dinukot ang bag para kunin ang phone ko. Magpasundo ako ngayon ni Harvey.

"Hello? Sino po sila?" Napahikab na sagot ni Arv.

I scratched my head, "It's me, Seiya. Nasa airport na ako ng pilipinas...can you pick me up? Giniginaw na ako dito ehh tyaka wala pa masyado taxi na dumadaan sa labas" Paliwanag ko upang may narinig akong bagay na nahulog sa kabilang linya ng tawag. "Okay ka lang?"

"Hoyyy??? Hindi ito panaginip di'ba? Sabihin mo! This is real?! Binalikan mo talaga akoo?" Masiglang sabi n'ya na para bang nanalo sa lotto.

"Sira! I'm staying in Japan for business, since it's already done my work....that's why I'm back"

Napabuntong hininga ito, "That's good! Kaso hindi ako makakasundo sa'yo...Sei kasi nasa boracay ako ngayon para sa endorsement photoshoot sa isang skincare products" Dismayadong bigkas ni Arv kaya napasapo ako sa noo dahil sa walang pag-asa.

"Alright. I'll understand you, Arv. Let's meet up soon when you have free time" I responded.

"Got it. Wait! Muntik ko nang nakalimotan ang sasabihin ko para sa'yo, may reunion party ta'yo mamayang tanghali kaya siguradohin mong makakapunta ka sa party ah? 1 pm sharp"

I rolled my eyes when he mentioned about the reunion party with my high school batchmates. After I graduated in college ay bihira nalang kaming lahat na magkikita-kita dahil may ilang sa mga kasamahan namin ay may trabaho at asawa na sapangkat kaming dalawa nalang ni Harvey ang wala pa kaya pagsasabihan na naman kami doon.

Napaisip ako saglit, "Hmmm, pag-iisapan ko muna ang tungkol sa reunion party. Sasabihan lang kita kapag makapunta ako...same location parin ba?" I asked him immediately.

"Yeahh.... Wait for me there! Bye!" Pagkatapos n'yang sinabi ay pinatay na ni Harvey ang tawag.

I tried to call our driver to pick me but sadly Manong said that he still fixing the engine and tires so he can't pick me up at the airport again. May kotse naman si Dad ngunit hindi ko na tinawagan kasi baka pagod pa siya sa trabaho at natutulog pa. Lumabas ako sa airport terminal na dala-dala ang aking mga bagahe saka naghintay sa gilid.

"Waiting for someone?" Gulat akong napalingon sa kotseng tumigil sa harap ko at nakita si Jam na nagmamaneho. " Pwede ka namang sumabay sa'kin, just give me the location" Prisenta pa nito.

I looked away and shook my head, "I'll appreciated your kindness...but no thanks. I can handle my self" Hindi na ako nagdalawang isip na tumanggi.

"Are you sure of that? or you just avoiding me?"

"Pwede ba, Jam. Lubayan mo na ako..." Pakiusap na bigkas ko ngunit nanatili lang siyang nakatingin.

Padabog akong naglakad palayo sa kanyang kotse upang maghanap ng taxi. I put my right hand on my left shoulder because I'm getting cold with the air coming from the sky. Sa tagal kong naglalakad ay hindi ko maiwasan na marinig ang tunog ng kotse na mula sa aking likuran, hanggang sakayan ng bus ay sinusundan pa rin ako ni Jam.

Masama ko siyang nilingon, "Hindi ka ba titigil sa pangungulit sa'kin? I said....lubayan mo na ako, isipin mo nalang hindi tayo magkakilala" Nang dahil sa sinabi ko ay muli niyang hininto ang sasakyan sa giliran ko saka binuksan ang pinto palabas. "And what you wanted to do, then?"